Trzecie świadectwo

Nie jest to typowa, militarna SF, co sugeruje okładka (zarówno ilustracja jak i opis wydawnictwa). Sensacyjna osnowa fabuły (stopniowe odkrywanie przyczyn i okoliczności tragicznego konfliktu zbrojnego sprzed lat, w którym zniszczono postakastroficzną cywilizację podziemnego miasta, kosztem jednak zagłady elitarnego batalionu komandosów) posiada wprawdzie pewien potencjał, jednak Autor w świadomy sposób go nie wykorzystuje. Najbardziej nośne wątki, romans królowej Rei z pułkownikiem Mc Drury'm czy poszukiwania tajemniczego, rzekomo pozaziemskiego pochodzenia atrefaktu, zostały zaledwie zasygnalizowane, a następnie potraktowane po macoszemu i praktycznie porzucone. Zamiast tego otrzymujemy mnóstwo pdeudofilozoficznych rozważań, ciągle retrospekcje oraz wspomnienia głównego bohatera, nie wiadomo w jakim właściwie celu wprowadzony wątek jego domniemanego, kazirodczego małżeństwa czy przedstawiony w podobnie skrótowy sposób jak poprzednie, motyw przekształcenia się tegoż bohatera w legendarnego bojownika rewolucji. Fabuła rozłazi się w szwach, mnóstwo w niej nielogiczności i chciejstwa, postakatastroficzny świat XXII w. mało oryginalny, właściwie nie różni się od współczesności. Czy powieść posiada więc jakieś zalety? Owszem, kilka. Po pierwsze, pewne zaskakujące jednak elementy zakończenia, po drugie jędrny, żywy język, dostosowany do zmieniających się form narracji, zwłaszcza licznych cytatów z odkrywanych przez bohatera, tytułowych „świadectw” (relacji uczestników wydarzeń sprzed kilkudziesięciu lat – nie dowiadujemy się natomiast, w jaki sposób te nagrania i zapisy ocalały z ogólnej zagłady unicestwionego batalionu). To dzięki owemu żywemu językowi powieść daje się przeczytać z pewnym zainteresowaniem, chociaż ostatecznie w warstwie fabularnej zawodzi.

Nie jest to typowa, militarna SF, co sugeruje okładka (zarówno ilustracja jak i opis wydawnictwa). Sensacyjna osnowa fabuły (stopniowe odkrywanie przyczyn i okoliczności tragicznego konfliktu zbrojnego sprzed lat, w którym zniszczono postakastroficzną cywilizację podziemnego miasta, kosztem jednak zagłady elitarnego batalionu komandosów) posiada wprawdzie pewien potencjał,...

Myślałem,że to będzie coś lepszego.Jakaś super akcja,dużo scen bitewnych.
A tu dostałem obyczajówkę, która toczy się w przyszłości.
Jakieś pseudopsychiologiczne rozważania.
Główny bohater, to jakiś domorosły filozof.
Nie podobała mi się.

Myślałem,że to będzie coś lepszego.Jakaś super akcja,dużo scen bitewnych.
A tu dostałem obyczajówkę, która toczy się w przyszłości.
Jakieś pseudopsychiologiczne rozważania.
Główny bohater, to jakiś domorosły filozof.
Nie podobała mi się.

Okładkę do tej książki dobrał idiota. Sugeruje ona jakąś akcję, militarne sf,.. wszystko tylko nie to co zawiera faktycznie książka. Pewnie decydenci okładkowi, grafik, nie zadali sobie trudu aby zaznajomić się z faktyczną treścią książki. Duży błąd ponieważ może to napawać rozczarowaniem czytelnika który nastawi się na coś co wynika z okładki a dostanie coś zupełnie innego. Irytujące jak z dziewczynami które stają się żonami.
Jak już człowiek się otrząśnie z rozczarowania, nie chowa urazy i przebrnie przez nieco nudnawy początek okazuje się, że to całkiem fajna książka. Schematyczna, prawda. - Beztroski bohater odkrywający fasadę przesłaniającą faktyczny, niesprawiedliwy świat, szok, niedowierzanie, akceptacja, podjęcie walki z systemem. To wszystko było i było, tysiące, setki tysięcy razy w różnych przejawach twórczości i jest równie obrzydliwie już nudne jak i w sumie prawdziwe. Jednak książka mnie wciągnęła i z przyjemnością ją przeczytałem.

Okładkę do tej książki dobrał idiota. Sugeruje ona jakąś akcję, militarne sf,.. wszystko tylko nie to co zawiera faktycznie książka. Pewnie decydenci okładkowi, grafik, nie zadali sobie trudu aby zaznajomić się z faktyczną treścią książki. Duży błąd ponieważ może to napawać rozczarowaniem czytelnika który nastawi się na coś co wynika z okładki a dostanie coś zupełnie...

Książka kupiona w wakacje na urlopie. Spodziewałem się akcji, liczyłem na, może cyberpunk, postapokalipsę, akcję.
A dostałem nudę.
Żeby nie wolny czas na urlopie książki bym nie skończył.

Książka kupiona w wakacje na urlopie. Spodziewałem się akcji, liczyłem na, może cyberpunk, postapokalipsę, akcję.
A dostałem nudę.
Żeby nie wolny czas na urlopie książki bym nie skończył.

Przeczytałem. Nie dowiedziałem sie niczego. Wszyscy umarli albo powielili schemat. Do tego szablonowe rozdziały z których każdy kończy się podobną sentencją

Przeczytałem. Nie dowiedziałem sie niczego. Wszyscy umarli albo powielili schemat. Do tego szablonowe rozdziały z których każdy kończy się podobną sentencją

Średnio. Odłożyłem bodajże w połowie.

Średnio. Odłożyłem bodajże w połowie.

Jack Mc'Drury chcąc rozwiązać zagadkę śmierci swojego ojca, żołnierza w służbie Unii Słonecznej, dociera do świadków masakry, która miała miejsce 18 października 2169 roku w podziemnym państwie mieście Tamarisk. Ich wspomnienia są poprzeplatane ze wspomnieniami dzieciństwa i dorosłego życia Jacka Mc'Drury'ego. I właśnie to było dla mnie najbardziej irytującą rzeczą w całej książce. Momenty w których akcja zaczyna robić się naprawdę ciekawa i zostaje nagle przerwana przez inną historię. Miałam czasem wrażenie jakbym oglądała film z dużą ilością reklam.
Co do samej fabuły nie mam zastrzeżeń. Pomysł ciekawy, książka chwilami zaskakuje.

Wprawdzie mi przez niektóre fragmenty ciężko było przebrnąć, jednak podejrzewam, że znajdą się czytelnicy, którym lektura tej książki sprawi przyjemność.

Jack Mc'Drury chcąc rozwiązać zagadkę śmierci swojego ojca, żołnierza w służbie Unii Słonecznej, dociera do świadków masakry, która miała miejsce 18 października 2169 roku w podziemnym państwie mieście Tamarisk. Ich wspomnienia są poprzeplatane ze wspomnieniami dzieciństwa i dorosłego życia Jacka Mc'Drury'ego. I właśnie to było dla mnie najbardziej irytującą rzeczą w całej...