Kryminalistyka

Ineteresujaca ksiazka, nie tylko do egzaminu ale dla wszystkich lubiących kryminaly

Ineteresujaca ksiazka, nie tylko do egzaminu ale dla wszystkich lubiących kryminaly

Zajęcia z kryminalistyki miałem chyba na trzecim roku studiów. Na UMCS były wówczas fakultatywne. Choć już wówczas czułem się bardziej cywilistą, to wybrałem je przez moje młodzieńcze zamiłowania do wszelakich seriali kryminalnych i detektywistycznych. Byłem niemalże pewien, że w czasie zając będę się czuł niczym dobry detektyw rozwiązujący skomplikowane zadania. Trochę się rozczarowałem, może nawet bardziej niż trochę. Niestety (albo na szczęście) rzeczywistość rozmywa się z wyobrażeniami o niej. Trochę cierpiałem na zajęciach. Książka też wydawał mi się daleko nudna, choć jest naprawdę świetnym kompendium wiedzy kryminalistycznej. Zwłaszcza rozdziały poświęcone metodom zabezpieczenia i identyfikacji śladów. Daję 7 ze względu na jej merytorykę, choć moje emocje są daleko poniżej tej oceny.

Zajęcia z kryminalistyki miałem chyba na trzecim roku studiów. Na UMCS były wówczas fakultatywne. Choć już wówczas czułem się bardziej cywilistą, to wybrałem je przez moje młodzieńcze zamiłowania do wszelakich seriali kryminalnych i detektywistycznych. Byłem niemalże pewien, że w czasie zając będę się czuł niczym dobry detektyw rozwiązujący skomplikowane zadania. Trochę się...

Ciekawe i przystępne kompendium wiedzy. Warto zajrzeć przed egzaminem z kryminalistyki. Cóż, chyba jednak żaden podręcznik nie jest wolny od błędów. Ten też nie. W rozdziale o traseologii jest napisane, że na podstawie ichnogramu można wywnioskować, że osoba była pijana lub wyczerpana. Pewien doktor habilitowany nauk prawnych powiedział, że to nieprawda. Cóż, ja się na traseologii nie znam, więc nie rozstrzygnę, kto ma rację. Ale w rozdziale o przesłuchaniach trafiłam na naprawdę niezły kwiatek, a raczej chwast, który zadecydował o tym, że dałam tylko 6 gwiazdek. Mianowicie na stronie 99 wydania 4 można "dowiedzieć się", że: "U dziewcząt, zwłaszcza w pierwszej fazie tego okresu [okresu adolescencji] często wzrasta zainteresowanie sprawami życia płciowego, co może w skrajnych przypadkach prowadzić nawet do fałszywych oskarżeń o czyny nierządne bądź lubieżne, których rzekomo miały paść ofiarą". I to jest JEDYNA rzecz, której możemy dowiedzieć się na tak delikatny temat, jakim jest wiarygodność zeznań dotyczących przestępstw seksualnych. Oczywiście autor nie przytacza żadnych badań na poparcie tej śmiałej tezy. Autor zdaje się zapominać, że badania wskazują, że fałszywe oskarżenia o zgwałcenie nie zdarzają się wcale częściej, niż fałszywe oskarżenia o inne przestępstwa, na co wskazują np. Lisak i inni: https://journals.sagepub.com/doi/10.1177/1077801210387747 Tymczasem wymieniony fragment brzmi totalnie jak woda na młyn ludzi, którzy uważają, że fałszywe oskarżenia o zgwałcenie to coś nagminnego. Słabo. Szkoda, że autorzy nie skonsultowali tego z jakimś psychologiem.

Ciekawe i przystępne kompendium wiedzy. Warto zajrzeć przed egzaminem z kryminalistyki. Cóż, chyba jednak żaden podręcznik nie jest wolny od błędów. Ten też nie. W rozdziale o traseologii jest napisane, że na podstawie ichnogramu można wywnioskować, że osoba była pijana lub wyczerpana. Pewien doktor habilitowany nauk prawnych powiedział, że to nieprawda. Cóż, ja się na...

Oględziny, daktyloskopia, metodologia śledztwa, badania dokumentów, czynności operacyjne itp.

Bogata literatura przedmiotu, w tym piśmiennictwo polskie i zagraniczne dotyczące kryminalistyki (także przedwojenne).

Oględziny, daktyloskopia, metodologia śledztwa, badania dokumentów, czynności operacyjne itp.

Bogata literatura przedmiotu, w tym piśmiennictwo polskie i zagraniczne dotyczące kryminalistyki (także przedwojenne).