wygrana w konkursie tvp kultura

wygrana w konkursie tvp kultura

Bardzo szybko się czyta. Świetna książka przygodowa.
Irytująco sympatyczny Karcz, które wplątuje się znowu w kłopoty. Świetnie napisana, poprawnym, ładnym językiem polskim książka. Wpleciona w fabule historia sprawia, że wpadasz, wsiąkasz w tę opowieść i czekasz na koniec.

Bardzo szybko się czyta. Świetna książka przygodowa.
Irytująco sympatyczny Karcz, które wplątuje się znowu w kłopoty. Świetnie napisana, poprawnym, ładnym językiem polskim książka. Wpleciona w fabule historia sprawia, że wpadasz, wsiąkasz w tę opowieść i czekasz na koniec.

Jeszcze lepsza niż pierwsza opowieść. Robert Karcz wpada w nowe kłopoty, zdobywa nowych wrogów. W tym tomie w Legnicy trwają poszukiwania, oczywiście nieoficjalnie. Generalnie pełna akcji, przygód i wszystkiego czego książka tego typu potrzebuję

Jeszcze lepsza niż pierwsza opowieść. Robert Karcz wpada w nowe kłopoty, zdobywa nowych wrogów. W tym tomie w Legnicy trwają poszukiwania, oczywiście nieoficjalnie. Generalnie pełna akcji, przygód i wszystkiego czego książka tego typu potrzebuję

Skarb, przygoda, wielowątkowa intryga i ciekawi bohaterowie. Dobrze napisana i wciągająca powieść awanturnicza dla młodych i starych. Jedyne wady to przypadek, który zastępuje śledztwo i badanie historii, oraz brak tworzenia klimatu miejsc, miasta. Pomimo drobnych mankamentów Miasto złodziei to bardzo dobra pozycja.

Skarb, przygoda, wielowątkowa intryga i ciekawi bohaterowie. Dobrze napisana i wciągająca powieść awanturnicza dla młodych i starych. Jedyne wady to przypadek, który zastępuje śledztwo i badanie historii, oraz brak tworzenia klimatu miejsc, miasta. Pomimo drobnych mankamentów Miasto złodziei to bardzo dobra pozycja.

Podobnie jak pierwsza część ma jedną, ale za to ogromną wadę. Za szybko się kończy.

Podobnie jak pierwsza część ma jedną, ale za to ogromną wadę. Za szybko się kończy.

Po czym poznać dobra książkę? Myślę, że po tym, że się ją miło czyta i po tym czy interesuje nas co będzie na następnej książce. Książka pisana piękną prozą, ale nudna... jest nudna. W przypadku Miasta złodziej Przemka Corso, mogę powiedzieć, że autor raczej Nobla nie weźmie, ale ostatecznie czyta się to świetnie.
Trochę słabsza niż poprzednia, bo za mało Zuzy i rudego Rajmunda. W pierwszej części kibicowaliśmy Karczowi w poczynaniach z bibliotekarką i Zuzą, tutaj niestety tego, mimo wszystko, brakowało.
Na pewno przeczytam 3 część serii o Karczu i jego Mustangu...

Po czym poznać dobra książkę? Myślę, że po tym, że się ją miło czyta i po tym czy interesuje nas co będzie na następnej książce. Książka pisana piękną prozą, ale nudna... jest nudna. W przypadku Miasta złodziej Przemka Corso, mogę powiedzieć, że autor raczej Nobla nie weźmie, ale ostatecznie czyta się to świetnie.
Trochę słabsza niż poprzednia, bo za mało Zuzy i rudego...

Druga część przygód Roberta Karcza podobała mi się mniej niż pierwsza - może dlatego, że zniknął element nowości, odkrywania. Przemek Corso powtórzył schemat z poprzedniego tomu - a więc znów mamy zagadkę z przeszłości, złych ludzi chcących zagarnąć skarb, podziemne przejścia i niebezpieczne przygody. Do gry wracają też starzy pomocnicy Karcza: Rudy Rajmund, Zuza, jego siostra Justyna, Super Woźna Krysia. Oraz starzy wrogowie - pani profesor Cicha znów knuje intrygi, ale tym razem zemsta Karcza jest powalająca :)
Robert Karcz nadal uczy historii, nadal pakuje się w kłopoty i często obrywa po głowie.
Miłośnicy przygodowych powieści nie powinni być rozczarowani, bo dużo się tutaj dzieje. No i piękne wydanie książki sprawia, że ma się ochotę po nią sięgnąć.

Druga część przygód Roberta Karcza podobała mi się mniej niż pierwsza - może dlatego, że zniknął element nowości, odkrywania. Przemek Corso powtórzył schemat z poprzedniego tomu - a więc znów mamy zagadkę z przeszłości, złych ludzi chcących zagarnąć skarb, podziemne przejścia i niebezpieczne przygody. Do gry wracają też starzy pomocnicy Karcza: Rudy Rajmund, Zuza, jego...

Nabyłam tę książkę zupełnie przypadkowo. Chciałam powieść podróżniczą, a dostałam przygodową. Skoro tak już wyszło, to nastawiłam się na kawał dobrej zabawy - no wiecie, zagadki, pościgi, tajemnice. Jednak zamiast ciekawej, wciągającej fabuły dostałam wielkie rozczarowanie.

Robert Karcz jest dobrym złodziejem. Tak, brzmi to dość paradoksalnie, ale mężczyzna zajmuje się wykradaniem cennych przedmiotów z niepowołanych rąk. Obecnie ukrywa się w jednym z gimnazjów ucząc historii. Pewnego dnia wpada na trop Złotego Konwoju. Ten z kolei prowadzi go do tajemniczego Pana Devraux. Kto będzie szybszy i znajdzie ukryty konwój? I jakie niebezpieczeństwa czyhają na archeologa?

Moja nadzieja na dobrą lekturę topniała z każdą kolejną stroną. O ile na początku akcja mocno ruszyła z kopyta, o tyle w kolejnych rozdziałach strasznie spowolniła. W pewnym momencie zaczęłam się zastanawiać, czy w ogóle JAKAKOLWIEK akcja się jeszcze pojawi. Pod sam koniec opowieść zainteresowała mnie, jednak nie na tyle abym chętnie do niej wracała.

Z kolei o bohaterach ciężko cokolwiek powiedzieć. O samym Karczu dostajemy minimum informacji, na podstawie których nie da się go opisać. Wiem teraz tylko tyle, że kochał siostrę i miał mustanga. I to by było na tyle, dziękuję. Zaś pozostali bohaterowie wprowadzają zamęt, są dla mnie zupełnie niepotrzebni. No, może z wyjątkiem rudego Rajmunda (kolegi Karcza) i Michała (chłopaka siostry Roberta). Rudy Rajmund jest takim motorem napędowym konkretnych działań, a Michał może mieć duży wpływ na kolejne tomy tego cyklu.

Podsumowując, było to dla mnie wielkie rozczarowanie. Dałam tej książce 5 gwiazdek tylko z tego powodu, iż w drugiej części powieści COŚ się działo, przez co nie czytało się tego tak źle. Może jeszcze kiedyś sięgnę po pióro Pana Corso, ale na pewno nie po serię z wybuchowym archeologiem.

Nabyłam tę książkę zupełnie przypadkowo. Chciałam powieść podróżniczą, a dostałam przygodową. Skoro tak już wyszło, to nastawiłam się na kawał dobrej zabawy - no wiecie, zagadki, pościgi, tajemnice. Jednak zamiast ciekawej, wciągającej fabuły dostałam wielkie rozczarowanie.

Robert Karcz jest dobrym złodziejem. Tak, brzmi to dość paradoksalnie, ale mężczyzna zajmuje się...

Książka - rozczarowanie. Najpierw przeczytałem cz. 3 cyklu - "Miasto z gliny", która jakoś bardziej przypadła mi do gustu. Może z uwagi na elementy egzotyki oraz na to, że główny bohater przez większość powieści znajduje się w otoczeniu dobrych znajomych, więc zachowuje sie w miarę hm... "normalnie"? W każdym razie jakoś można go odebrać pozytywniej.
Tymczasem w Mieście złodziei zachowuje się tak, jak jakiś buc pełen agresji, nie potrafiący nawiązać normalnego kontaktu z kimkolwiek. Te agresywne i głupawe zachowania pod koniec książki po prostu już męczą. Jak dodamy do tego coraz bardziej schematyczne dialogi, to całość niestety staje się trudno strawna. A bohaterowi trudno zdobyć choć odrobinę naszej sympatii. Szkoda.
Książka została zgłoszona w konkursie na Samochodzikową Książkę 2017 roku:
http://pansamochodzik.net.pl/viewtopic.php?p=337664#337664

Książka - rozczarowanie. Najpierw przeczytałem cz. 3 cyklu - "Miasto z gliny", która jakoś bardziej przypadła mi do gustu. Może z uwagi na elementy egzotyki oraz na to, że główny bohater przez większość powieści znajduje się w otoczeniu dobrych znajomych, więc zachowuje sie w miarę hm... "normalnie"? W każdym razie jakoś można go odebrać pozytywniej.
Tymczasem w Mieście...

"Miasto złodziei" jest moim skromnym zdaniem książką zdecydowanie lepszą niż pierwsza część cyklu. Mimo, że sama historia po raz kolejny mnie nie porwała, to zaintrygowała bardziej niż ta "Podziemnego miasta". Byłem ciekawy co będzie dalej, a o to chyba chodzi w książkach przygodowych. Opowieść jest lepiej poprowadzona, bardziej intensywna i dynamiczna. Poza tym... zauważyłem duży postęp w "warsztacie pisarskim" Przemka Corso. Zdecydowanie lepiej radzi sobie chociażby z dialogami, które w części drugiej są bardziej wyraziste i okraszone fajnym humorem. Trzeciego tomu ("Miasta z gliny") jeszcze nie czytałem, ale na pewno zabiorę się za niego w najbliższym czasie. Mam nadzieję, że będzie jeszcze lepszy.

"Miasto złodziei" jest moim skromnym zdaniem książką zdecydowanie lepszą niż pierwsza część cyklu. Mimo, że sama historia po raz kolejny mnie nie porwała, to zaintrygowała bardziej niż ta "Podziemnego miasta". Byłem ciekawy co będzie dalej, a o to chyba chodzi w książkach przygodowych. Opowieść jest lepiej poprowadzona, bardziej intensywna i dynamiczna. Poza tym......