Dwór w Czartorowiczach. Nowe pokolenie

„Dwór w Czartorowiczach. Nowe pokolenie” - Monika Rzepiela

To druga część sagi rodzinnej mieszkającej na Podolu. Historia osadzona jest w końcu XIX wieku Autorka zaprasza nas do śledzenia dalszych losów Ewy Jabłońskiej i Igi Branickiej. Kuzynki wychowały się we dworze w Czartorowiczach, który od pokoleń należał do rodziny Jabłońskich.
W drugiej części sagi obie są już mężatkami i matkami. Mają swoje domy, które starają się prowadzić na wzór wyniesiony z Czartorowicz. Śledzimy też losy ich dzieci, Andrzeja. Adelajdy i Leonarda. Rodziny przeżywają radości, smutki i dramaty rodzinne. W zarysie też mamy kontekst historyczny.
Autorka w bardzo przyjemny i lekki sposób, oddając klimat tamtych czasów, pokazuje nam życie, zwyczaje i obyczaje tamtych czasów, jak na dworach pracowali, jak spędzali wolny czas, jak sobie radzili w codziennym życiu. W tle mamy też życie chłopów i służby, ale w bardzo okrojonym zarysie.
Polecam każdemu kto lubi sagi rodzinne i klimat tamtych czasów.

„Dwór w Czartorowiczach. Nowe pokolenie” - Monika Rzepiela

To druga część sagi rodzinnej mieszkającej na Podolu. Historia osadzona jest w końcu XIX wieku Autorka zaprasza nas do śledzenia dalszych losów Ewy Jabłońskiej i Igi Branickiej. Kuzynki wychowały się we dworze w Czartorowiczach, który od pokoleń należał do rodziny Jabłońskich.
W drugiej części sagi obie są już...

Z wiekiem staję się sentymentalna i czytając książki z dawnych lat utożsamiam się z bohaterami i przez to dzisiejsze życie staje się mniej uciążliwe.

Z wiekiem staję się sentymentalna i czytając książki z dawnych lat utożsamiam się z bohaterami i przez to dzisiejsze życie staje się mniej uciążliwe.

Po przeczytaniu powieści „Dwór w Czartorowiczach” bez chwili zastanowienia sięgnąłem po drugi tom tego cyklu. „Dwór w Czartorowiczach. Nowe pokolenie” to kontynuacja losów bohaterów, z którymi zaprzyjaźniłem się od pierwszej chwili. I ta przyjaźń nie została rozerwana, lecz trwała na kartach kolejnej powieści. Monika Rzepiela doskonale zarysowała dworski klimat, oddając ducha tamtej epoki. Powrót na Podole to wyjątkowa podróż, która już na zawsze pozostanie w mym czytelniczym sercu.
Ewa Sawicka wiedzie szczęśliwe życie u boku swojego męża Marcina. Po przeprowadzce do Olechowicz nie zapomina o swoich bliski, przyjaciołach. Niestety u Igi nie jest aż tak kolorowo. Mimo szczęśliwego związku z Leonem, przeżywa ona osobisty dramat. Ewę i Igę nie tylko łączy nić przyjaźni, lecz również miłość ich dzieci. Adelajda i Leonard zakochują się w sobie.
Monika Rzepiela ponownie zabiera nas na dwór w Czartorowiczach. Drugi raz mogłem poczuć ten sielski, wyjątkowy klimat, który sprawił, że spokój zawitał do mojego serca, a w mym umyśle zapanowała radość. Radość spowodowana tym, że mogłem choć na chwilę oderwać się od trosk i spędzić wyjątkowe chwile z bohaterami tej powieści. Autorka doskonale rysuje tło historyczne, oddając równocześnie klimat wiejskiego życia. Jeśli kochacie takie powieści, to koniecznie sięgnijcie po twórczość Pani Moniki. Zakochacie się od pierwszej strony.
„Dwór w Czartorowiczach. Nowe pokolenie” to powieść, którą mogę zaadresować do miłośników powieści historycznych oraz czytelników uwielbiających poznawać pokoleniowe, rodzinne historie. Co ważne autorka lekkim stylem prowadzi nas po historii Ewy i Igi. Czyni to subtelnie, lekko, z oddaniem ducha ówczesnych czasów. Dzięki temu odbywamy podróż do przeszłości, aby natchnąć się wyjątkowym i spokojnym klimatem w teraźniejszości. Ta powieść jest jak powiew kojącego wiatru, jest jak słońce, które rozpromienia nas historią zapisaną na kartach drugiej części tej sagi. A już wkrótce pojawi się trzecia część pt. „Zamojski złotnik”. Zatem czekam z utęsknieniem. Po przeczytaniu dwóch wcześniejszych wiem, że warto.
Bez wątpienia Monika Rzepiela potrafi zainteresować czytelnika. Co ważne, sprawia, że odrywa się on od zgiełku codzienności i wyrusza w podróż na Podole. W podróż, którą polecam każdemu z Was.
Książka „Dwór w Czartorowiczach. Nowe pokolenie” ukazał się nakładem Wydawnictwa Szara Godzina

Po przeczytaniu powieści „Dwór w Czartorowiczach” bez chwili zastanowienia sięgnąłem po drugi tom tego cyklu. „Dwór w Czartorowiczach. Nowe pokolenie” to kontynuacja losów bohaterów, z którymi zaprzyjaźniłem się od pierwszej chwili. I ta przyjaźń nie została rozerwana, lecz trwała na kartach kolejnej powieści. Monika Rzepiela doskonale zarysowała dworski klimat, oddając...

Wracamy na Podole. Ewa i Iga dorastają. Zakładają rodziny i doświadczają uroków i trosk dorosłości. W ich życiu jedne osoby odchodzą, pojawiają się nowe. Jedne życzliwe, przyjazne, inne wprowadzają zamęt, rozczarowują. Rodzi się nowe pokolenie i o nim jest duża część tej powieści. O jego dzieciństwie, wczesnej młodości., przyjaźniach, pierwszych "serc drżeniach" i dojrzewających uczuciach.
Okładka w pełni nawiązuje do treści powieści i okresu historycznego, w którym spotykamy się z bohaterami.

Wracamy na Podole. Ewa i Iga dorastają. Zakładają rodziny i doświadczają uroków i trosk dorosłości. W ich życiu jedne osoby odchodzą, pojawiają się nowe. Jedne życzliwe, przyjazne, inne wprowadzają zamęt, rozczarowują. Rodzi się nowe pokolenie i o nim jest duża część tej powieści. O jego dzieciństwie, wczesnej młodości., przyjaźniach, pierwszych "serc drżeniach" i...

Dalsze losy panienek Igi i Ewy, które wyszły za mąż i zmagają się z kolejnymi problemami. Ich dzieci Adelajda i Leonard mają się "ku" sobie... Są wesela i śmierci... Szkoda, że nie ma kolejnego tomu,a losy późniejszych pokoleń są tylko wspomniane na końcu tomu.

Dalsze losy panienek Igi i Ewy, które wyszły za mąż i zmagają się z kolejnymi problemami. Ich dzieci Adelajda i Leonard mają się "ku" sobie... Są wesela i śmierci... Szkoda, że nie ma kolejnego tomu,a losy późniejszych pokoleń są tylko wspomniane na końcu tomu.

Swietnie sie czyta.Bardzo mi sie podobała. .

Swietnie sie czyta.Bardzo mi sie podobała. .

Druga cześć sagi. Zdecydowanie gorsza.

Druga cześć sagi. Zdecydowanie gorsza.

zdecydowanie mniej mi się podobała niż cześć pierwsza.
mam wrażenie, że napisana pobieżnie, jakoś tak "szybko" . Nawet sześć lat gimnazjum zmieściło się w dwóch rozdziałach.
Jednak to co najgorsze, to w tej części nie odnalazłam spokoju i klimatu życia w dawnym polskim dworze, który zachwycił mnie w pierwszej części.
Chyba bym pokusiła się o stwierdzenie, że lepiej było zakończyć tę historię na jednej książce :)

zdecydowanie mniej mi się podobała niż cześć pierwsza.
mam wrażenie, że napisana pobieżnie, jakoś tak "szybko" . Nawet sześć lat gimnazjum zmieściło się w dwóch rozdziałach.
Jednak to co najgorsze, to w tej części nie odnalazłam spokoju i klimatu życia w dawnym polskim dworze, który zachwycił mnie w pierwszej części.
Chyba bym pokusiła się o stwierdzenie, że lepiej było...

Książka opowiada o dalszych losach Ewy Jabłońskiej i Igi Branickiej.W majątkach na Podolu dorasta kolejne pokolenie.Po raz kolejny poznajemy jak wygląda codzienne życie na początku ubiegłego stulecia.Tak jak poprzednią część fajnie się czyta

Książka opowiada o dalszych losach Ewy Jabłońskiej i Igi Branickiej.W majątkach na Podolu dorasta kolejne pokolenie.Po raz kolejny poznajemy jak wygląda codzienne życie na początku ubiegłego stulecia.Tak jak poprzednią część fajnie się czyta

Zauroczona poprzednią sagą Pani Moniki, z przyjemnością zabrałam się za kolejną jej autorstwa. Bardzo polubiłam pióro autorki, jej łatwość opisywania zdarzeń sprzed wieków. Jej książki czyta się, jak książki naszych najlepszych klasyków. Jeśli ktoś lubi takie klimaty, będzie bardzo zadowolony. Ja byłam. Ida w swojej recenzji dotyczącej pierwszej części sagi wspomniała o swoim wrażeniu, że autorka musiała być zafascynowana Elizą Orzeszkową i jej powieścią "Nad Niemnem". Przyznaję, że takie uczucie towarzyszyło mi od początku przygody z tą sagą. I nie jest to broń Boże zarzut. Pani Monika świetnie poradziła sobie z tematem. Przyznać muszę, że część pierwsza była, w mojej ocenie, ciekawsza. Druga część troszkę przewidywalna, ale wciąż bardzo dobra.
Bardzo nostalgiczna historia, w sam raz na tę porę roku.
Polecam wielbicielom dobrych sag historycznych.

Zauroczona poprzednią sagą Pani Moniki, z przyjemnością zabrałam się za kolejną jej autorstwa. Bardzo polubiłam pióro autorki, jej łatwość opisywania zdarzeń sprzed wieków. Jej książki czyta się, jak książki naszych najlepszych klasyków. Jeśli ktoś lubi takie klimaty, będzie bardzo zadowolony. Ja byłam. Ida w swojej recenzji dotyczącej pierwszej części sagi wspomniała o...