Wybory w Elwirze

Jeśli ktoś lubi programy podróżnicze z cyklu „Boso przez świat” Wojciecha Cejrowskiego, nie będzie zawiedziony, sięgając po „Wybory w Elwirze” – jedną z pierwszych książek napisanych przez V.S. Naipaula.

Akcja powieści dzieje się w ojczyźnie pisarza – na Trynidadzie i Tobago – w przededniu uzyskania niepodległości przez to karaibskie państewko. Autor bierze na tapetę wybory krajowe z roku 1950 – drugie od momentu, kiedy Wielka Brytania rozszerzyła Trynidadczykom autonomię. Oś fabuły stanowi kampania wyborcza jednego z kandydatów w tytułowym okręgu. Śledząc losy grupki bohaterów, czytelnik obserwuje, jak radzą sobie oni w warunkach raczkującej demokracji i jaki wpływ na bieg zdarzeń mają: wielokulturowość, religia i lokalne, prymitywne wierzenia.

Choć nie jest to tzw. "wielka literatura", która zwiastowałaby przyznanie jej twórcy Nagrody Nobla, „Wybory w Elwirze” są bardzo udaną satyrą społeczno-polityczną w tropikalnym entourage'u. Tym, do czego można się przyczepić, są pewne uproszczenia fabularne oraz chwilami zbyt daleko posunięta groteskowość sytuacji. Niemniej – jest to znakomita rozrywka, którą serdecznie polecam.

Pozdrawiam
8/10

Jeśli ktoś lubi programy podróżnicze z cyklu „Boso przez świat” Wojciecha Cejrowskiego, nie będzie zawiedziony, sięgając po „Wybory w Elwirze” – jedną z pierwszych książek napisanych przez V.S. Naipaula.

Akcja powieści dzieje się w ojczyźnie pisarza – na Trynidadzie i Tobago – w przededniu uzyskania niepodległości przez to karaibskie państewko. Autor bierze na tapetę...

Zdobyć tę książkę nie było łatwo, ale od czego są dobre biblioteki. Trochę ją "przemęczyłam", ale obiecałam sobie, że przeczytam wszystkie dzieła mistrza Naipaula. Przemęczyłam dlatego, że temat polityki specjalnie mi nie leży. Ale muszę przyznać, że Naipaul umiał pisać o rzeczach trudnych w dość łatwy, a niekiedy prześmiewczy sposób. Chwała mu za to. Rzecz dzieje się na Karaibach, w byłej brytyjskiej kolonii Trynidad i Tobago. Ponieważ kolonialiści sprowadzili tam wpierw Czarnych, a następnie Indusów, powstała wybuchowa mieszanka rasowo-religijna. W państwie, które staje się niepodległe trzeba przeprowadzić pierwsze wybory. Nie jest to rzecz łatwa przy braku kultury demokratycznej, która dopiero ma się wykształcić. Autor świetnie opisuje społeczeństwo, które de facto jeszcze do demokracji nie dorosło. Jest to typowe społeczeństwo sfragmentaryzowane, podzielone ekonomicznie, ideologicznie, religijnie, a przede wszystkim rasowo. Czy na wyspach uda się znaleźć porozumienie i współrządzić ludziom, których niewiele łączy? Sami sprawdźcie. Jeśli jeszcze was nie zanudziłam, to dodam, że nawet jeśli sama historia nie przypadnie wam do gustu, to książkę warto przeczytać choćby ze względu na jej bezbłędny styl i język.

Zdobyć tę książkę nie było łatwo, ale od czego są dobre biblioteki. Trochę ją "przemęczyłam", ale obiecałam sobie, że przeczytam wszystkie dzieła mistrza Naipaula. Przemęczyłam dlatego, że temat polityki specjalnie mi nie leży. Ale muszę przyznać, że Naipaul umiał pisać o rzeczach trudnych w dość łatwy, a niekiedy prześmiewczy sposób. Chwała mu za to. Rzecz dzieje się na...