Płomień. Wiersze, piosenki, fragmenty notatników

"Płomień. Wiersze, piosenki, fragmenty notatników.” -" to wyjątkowy zbiór, który ukazuje niezwykłe dziedzictwo Leonarda Cohena, legendarnego artysty muzycznego i literackiego. Książka jest swoistym świadectwem głębokiej i wielowymiarowej twórczości Cohena, a także jego introspektywnego spojrzenia na życie.

Zadaniem Adama Cohena, syna artysty, było stworzenie tej wyjątkowej antologii po śmierci ojca. Wybór wierszy, piosenek, rysunków i fragmentów notatników jest z pewnością delikatnym, ale zarazem osobistym hołdem dla spuścizny Leonarda Cohena. To dzieło stworzone z miłością i szacunkiem, mające na celu przedstawienie różnorodności i bogactwa twórczości artysty.
To mistyczna podróż przez zakamarki duszy artysty, gdzie poezja splata się z melodyjnością, tworząc niepowtarzalny klimat.
W tomie tym, Cohen prezentuje swoje charakterystyczne spojrzenie na życie, miłość i egzystencję. Autor, zgrabnie posługując się słowem, ukazuje złożoność ludzkich uczuć i relacji. Jego wiersze pełne są trafnych życiowych spostrzeżeń, jak też autoironii.

Jednym z tematów przewodnich zbioru jest miłość w różnych jej odsłonach. Cohen, zawsze słynny z wyczucia w tej materii, prezentuje zarówno radość, jak i ból związany z uczuciem. Jego wiersze są jak impresje uczuciowe, malowane delikatnymi pociągnięciami pióra.
Cohen nie unika trudnych tematów, poruszając kwestie egzystencjalne, moralne i społeczne. Wrażliwość autora przeplata się z jego specyficznym poczuciem humoru, co sprawia, że lektura jest zarówno zadziwiająca, jak i poruszająca.

Dodatkowym atutem tej pozycji są rysunki autora, które uatrakcyjniają i jednocześnie przybliżają nam jego postać.

"Płomień" - to podróż przez labirynt uczuć, refleksji i dźwięków, które definiowały twórczość Leonarda Cohena. Dla fanów autora oraz miłośników poezji, ta książka jest niezbędnym elementem kolekcji, pozwalając zanurzyć się w głębokim oceanie jego artystycznej wrażliwości.

Kilka wierszy z tej książki: https://www.facebook.com/photo?fbid=667001512313775&set=pb.100070117958269.-2207520000

"Płomień. Wiersze, piosenki, fragmenty notatników.” -" to wyjątkowy zbiór, który ukazuje niezwykłe dziedzictwo Leonarda Cohena, legendarnego artysty muzycznego i literackiego. Książka jest swoistym świadectwem głębokiej i wielowymiarowej twórczości Cohena, a także jego introspektywnego spojrzenia na życie.

Zadaniem Adama Cohena, syna artysty, było stworzenie tej wyjątkowej...

Pełna recenzja tu :) -> http://permanentniezadumana.blogspot.com/2019/03/pomien.html

Są książki, które są prawdziwym obcowaniem z Autorem. Takie, których czytanie to wręcz doświadczanie świata jego myśli i uczuć. Do takich książek należy właśnie „Płomień. Wiersze, piosenki, fragmenty notatników”. Należy wspomnieć, że selekcji dokonał sam Leonard Cohen. Jest to istotne także przez wzgląd na to, w jakich okolicznościach miało to miejsce – u kresu jego życia. Co więcej, Cohen miał świadomość tego, iż książka ta jest jego ostatnią. Jak czytamy, miał jednocześnie poczucie, że pozostawił po sobie niedostatecznie wiele.
(...)
Zbiór ten nie stanowi lektury, którą czyta się szybko i odkłada na półkę. Zdecydowanie nie! To bogactwo myśli, uczuć, które zgłębia się powoli, aby co jakiś czas do niego powracać. Niczym listy od wieloletniego przyjaciela, które przechowujemy w pudełku i wracamy, aby odczuć jego obecność. Ta wielowymiarowość wymaga wręcz powolnego tempa czytania, wracania do poszczególnych wątków i refleksji, aby odkryć je na nowo i usytuować w danym kontekście. Dostrzec możemy zarówno odwołania do judeo-chrześcijaństwa czy buddyzmu, co niekiedy przyjmuje wręcz mistyczny charakter, jak i do pozornie zupełnie prozaicznych, a kryjącą w sobie niezwykły wymiar sytuacji. Nie tylko czytamy, ale miejscami wręcz słuchamy – o miłości, bliskości, przemijaniu, samotności i odnajdywaniu nowego w już nam znanym.

Pełna recenzja tu :) -> http://permanentniezadumana.blogspot.com/2019/03/pomien.html

Są książki, które są prawdziwym obcowaniem z Autorem. Takie, których czytanie to wręcz doświadczanie świata jego myśli i uczuć. Do takich książek należy właśnie „Płomień. Wiersze, piosenki, fragmenty notatników”. Należy wspomnieć, że selekcji dokonał sam Leonard Cohen. Jest to istotne...

Uwielbiam książki, które pozwalają zajrzeć nie tylko do twórczości artysty, ale i do wnętrza jego osobowości. Skomponowane są w taki sposób, by po ich przeczytaniu nie czuło się ani niedosytu, ani nadmiaru, a i z chęcią sięgało się do nich jeszcze raz, i znowu. I taki właśnie jest ten zbiór, doskonale wyważony, wart poznania.

Uwielbiam książki, które pozwalają zajrzeć nie tylko do twórczości artysty, ale i do wnętrza jego osobowości. Skomponowane są w taki sposób, by po ich przeczytaniu nie czuło się ani niedosytu, ani nadmiaru, a i z chęcią sięgało się do nich jeszcze raz, i znowu. I taki właśnie jest ten zbiór, doskonale wyważony, wart poznania.

[Chcąc poprawić bardzo wątłe jak dotąd zasięgi oficjalnych recenzji na LC, korzystam z miejsca na swoim profilu, by zaprosić Państwa do przeczytania mojej recenzji ostatniego zbioru wierszy Leonarda Cohena, która ukazała się na głównej stronie portalu dokładnie dwa tygodnie temu.
Całość tekstu dostępna jest pod adresem: http://lubimyczytac.pl/profil/677940/tomasz-wojewoda/oficjalne-recenzje/1/1.... Poniżej zamieszczam jedynie dwa krótkie fragmenty.]

Nie jest łatwo napisać w kilku zdaniach, kim był Leonard Cohen – tak, by nie otrzeć się o banał. Jego wielokierunkowa, silnie autobiograficzna twórczość i myśl sprawiają wrażenie precyzyjnie skonstruowanego i przemyślanego programu, który twórca realizował przez całe swoje życie. (…) W dwa lata po śmierci artysty, otrzymujemy do rąk ostatnią, jedenastą książkę poetycką Cohena – „Płomień”, nad którą pracował do ostatnich dni. Jak wspomina w przedmowie syn artysty, Adam Cohen – tożsamość poety była dla jego ojca najważniejsza, bo chronologicznie pierwsza – Cohen uważał bycie poetą za „rodzaj misji od Boga”.
(…)
Cohen „wypowiada mądre słowa/ Niczym mędrzec i wizjoner/ Chociaż nie jest niczym więcej/ Niż przelotną afirmacją słowa byt”. Nie jest to książka przeznaczona do klasycznej, linearnej lektury – raczej do dogłębnego studiowania poezji napisanej przed rozstaniem ze światem, „na krawędzi lat”. Dopiero teraz widać to z całą mocą – Leonard Cohen żegnał się ze światem małymi kroczkami od wielu lat – jego ostatnim muzycznym dokonaniem była płyta „You Want It Darker”, która ukazała się na niespełna miesiąc przed śmiercią artysty. Znajduje się na niej utwór pt. „Travelling Light”, gdzie Cohen de facto odmawia swój własny kadysz. Tekst tego utworu znalazł się również w „Płomieniu”, pod tytułem „Bez bagażu”. Choć wiem doskonale, że travelling light znaczy tyle, co „podróżować bez bagażu”, „na lekko”, to jednak przetłumaczyłem sobie dosłownie (i niegramatycznie) owo zdanie, jako: „jestem podróżującym światłem”. Te trzy słowa jawią mi się jako doskonałe podsumowanie życia Leonarda Cohena, jak i streszczenie ostatniego zbioru jego wierszy. Jest to bowiem książka tak wielowymiarowa, że domaga się pięćdziesięciostronicowego eseju – lub milczenia.

[Chcąc poprawić bardzo wątłe jak dotąd zasięgi oficjalnych recenzji na LC, korzystam z miejsca na swoim profilu, by zaprosić Państwa do przeczytania mojej recenzji ostatniego zbioru wierszy Leonarda Cohena, która ukazała się na głównej stronie portalu dokładnie dwa tygodnie temu.
Całość tekstu dostępna jest pod adresem:...

× www.majuskula.blogspot.com ×

Umieramy, ale to nasze ciała zamieniają się w proch. Zawsze zostawiamy po sobie ślad na tym świecie — czy trwały? Zdecydowanie sposobem na nieśmiertelność jest tworzenie wyjątkowej sztuki, ważnej i ponadczasowej…

Leonarda Cohena charakteryzował specyficzny głos, głęboki i ciemny niczym noc. Gdy słyszymy jego nazwisko, to ten właśnie tembr przychodzi nam na myśl. Co ciekawe, w pewnym okresie Cohen był bardziej znany w Polsce niż w rodzinnej Kanadzie. Największym talentem artysty nie można nazwać umiejętności perfekcyjnego śpiewania — Leonard po prostu potrafił czarować słowem. Melancholijne, pełne filozoficznych rozważań teksty na zawsze wryły się w serca wielu osób. Zostawił po sobie imponującą spuściznę. Finalnym symbolem tej długoletniej pracy jest zbiór zatytułowany „Płomień”, zawierający ogromną paletę emocji i artystycznych doznań. W egzemplarzu znajdziemy nie tylko wiersze oraz piosenki, ale również fragmenty prywatnych notatników, a także autoportrety. Ta książka pokazuje różne twarze Leonarda Cohena. Człowieka często przygnębionego, romantycznego, wrażliwego. Całość skończono zaledwie kilka dni przed śmiercią barda, kiedy już zaglądał tam, gdzie żywi nie mają wstępu. Pozycja specjalnie dla miłośników twórczości tej oryginalnej persony, niezbędna na ich półkach. Obserwacja darów Cohena, w zupełnie nowym świetle — osoby okrutnie utalentowanej, choć momentami niepewnej swoich możliwości.

Symbole mojego dzieciństwa posiadają dość skrajne oblicza, zwłaszcza te muzyczne. Dobrze pamiętam występy starszego mężczyzny, który zachwycał swymi kapeluszami. Z wiekiem zaczęłam wsłuchiwać się w głos, potem w to, co śpiewa, gdy poznałam język angielski. Leonard Cohen był, a raczej ciągle jest, dla mnie naprawdę ważną postacią. Utwory płynące z jego ust zawsze wymagały dozy skupienia. Lubię je włączać późną nocą, trochę żałując, że sama nie umiem pisać w tak sugestywny sposób. Kiedy dowiedziałam się o planach wydawania ostatniej pracy artysty, zbioru nazwanego „The Flame”, to żywiłam ogromną nadzieję, iż książka ukaże się również w Polsce. Modły zostały wysłuchane. Świeży egzemplarz trafił w moje ręce. Co ciekawe, jakoś nie chciałam od razu czytać. Musiałam poczekać na odpowiednią atmosferę, aby dobrze zrozumieć przekaz. Może to wydumane, tylko zwracam uwagę na szczegóły.

Samo wydanie naprawdę cieszy oko. Przód okładki jest wielowymiarowy w swojej symbolice, ale interpretację pozostawiam już wszystkim zainteresowanym. Natomiast tył to fotografia Cohena. Pozornie można uznać, że niepotrzebnie o tym wspominam, jednak muszę, gdyż całość idealnie się ze sobą komponuje, po prostu zdobi półkę. Na szczęście, treść idzie w parze z wyglądem i trudno do czegokolwiek się doczepić, choć próbowałam znaleźć jakieś minusy — ot, dla zasady. Skapitulowałam. Jestem kompletnie subiektywna w swej ocenie, lecz biorę za nią pełną odpowiedzialność. Mamy do do czynienia z publikacją zawierającą ponadczasowe prawdy, z istną skarbnicą życiowej wiedzy.

Na tych trzystu stronach zamieszczono wyraźne kalendarium rozwoju artysty. Nie w dosłownym sensie — obserwujemy jego literacką drogę, rozpoczynając od lat sześćdziesiątych. W ciągu całej swojej kariery Leonard dotykał różnych aspektów egzystencji. Momentem kluczowym był wyjazd do klasztoru zen, gdzie spędził dużo czasu. W „Płomieniu” jasno da się zauważyć tę chwilę, kiedy ewolucja spojrzenia Cohena na świat zaczęła przyspieszać. Wiersze z tamtego okresu zaskakują bijącym od nich spokojem ducha, pogodzeniem z nieuchronnym przemijaniem, co słychać też na ostatniej płycie.

Ta twórczość charakteryzuje się sporą dozą mistycyzmu. Autor garściami czerpał z idei judeo-chrześcijańskich, ale również buddyzmu. W niektórych linijkach pobrzmiewa mi Federico García Lorca, hiszpański poeta, uwielbiany przez Cohena do tego stopnia, że jego nazwisko posłużyło za imię córki Leonarda. Nie jestem wielką entuzjastką bazgrania po książkach, lecz wydaje mi się, iż ta może stać się pewnym rodzajem notatnika. Naprawdę, dobrze zapisywać przemyślenia związane z konkretnymi fragmentami, podkreślać te, które są dla nas ważne. Przydadzą się. Zachęcam też do dzielenia się refleksjami, powinny zaprowadzić do interesujących wniosków. Warto było czekać na premierę — to udany pod tym względem rok.

„Płomień” to lektura przynosząca mnóstwo uczuć. Idealna na tę jesienną porę, gdy melancholia dobija się drzwiami i oknami. Należy ją na chwilę wpuścić. Oczywiście, na własnych zasadach. W taki sposób pomoże twórczość Leonarda Cohena. Nie ma go już z nami, nie fizycznie, jednak czuć tego specyficznego ducha, płynącego ze słów. Mój egzemplarz stał się dla mnie niezwykle cenny i mogę stwierdzić, że jest świetną opcją na prezent. Fani Cohena przyznają mi rację! Wiem, troszkę wyprzedzam fakty, ale warto o tym pomyśleć na Boże Narodzenie!

× www.majuskula.blogspot.com ×

Umieramy, ale to nasze ciała zamieniają się w proch. Zawsze zostawiamy po sobie ślad na tym świecie — czy trwały? Zdecydowanie sposobem na nieśmiertelność jest tworzenie wyjątkowej sztuki, ważnej i ponadczasowej…

Leonarda Cohena charakteryzował specyficzny głos, głęboki i ciemny niczym noc. Gdy słyszymy jego nazwisko, to ten właśnie tembr...