Świetna książka którą można spokojnie w jeden dzień przeczytać. Ja długo przed nią widziałem jej ekranizację i cóż, powiem iż jest ona zaskakująco dobrze zrobiona. Ale nie mówmy o filmie. Ta książka mimo bycia częścią serii może być śmiało traktowana jako cała historia gdyż jest opowiedziana od a do z. Szkoda, że wydawnictwo nie zdecydowało się na opublikowanie kolejnych części ale rozumiem iż nie zawsze odbiór powieści jest taki jaki chcemy.
Powieść jest skierowana do osób 12+ jednak starsi też będą się przy niej dobrze bawić. A jeśli chodzi o rodzaj to powieść akcji.
Polecam serdecznie

Zapraszam również na mego bloga:
https://www.ksiazki-czytamy.eu

Świetna książka którą można spokojnie w jeden dzień przeczytać. Ja długo przed nią widziałem jej ekranizację i cóż, powiem iż jest ona zaskakująco dobrze zrobiona. Ale nie mówmy o filmie. Ta książka mimo bycia częścią serii może być śmiało traktowana jako cała historia gdyż jest opowiedziana od a do z. Szkoda, że wydawnictwo nie zdecydowało się na opublikowanie kolejnych...

"Miasto Żaru" to książka, która wywołała we mnie bardzo mieszane uczucia i nie jestem w stanie jednoznacznie stwierdzić czy mi się ona podobała czy nie. Naprawdę, dawno nie miałam takiej gazwozdki. Sam pomysł na świat jest moim zdaniem świetny i autorka wykorzystała swój pomysł w 100%. Język w książce jest prosty przez co widać, że jest ona kierowana do młodego czytelnika, jednak ta książka jest też bardzo przygnębiająca. Nie spodziewałam się takiej dawki smutku. W Kronikach Żaru dzieci uczą się tylko do dwunastego roku życia, później idą do pracy, która jest przydzielana podczas losowania. Wykonujesz pracę, której nie chcesz? Trudno i tak musisz ją wykonywać. Same miasto zaczyna powoli umierać, światła gasną coraz częściej, brakuje jedzenia, a główna bohaterka ma tylko dwie kreski. Podczas czytania te dwie kredki wywołały we mnie taką falę smutku, że musiałam przerwać czytanie. Może jestem nadwrażliwa, ale ta książka naprawdę mnie przygnębiała. Dwójka głównych bohaterów to natomiast wspaniałe dzieciaki, bystre i pełne nadziei. One wierzą w to, że życie kiedyś będzie lżejsze, cieszą się z tego co mają i podtrzymują wzajemnie na duchu. Ich relacja została w książce wspaniale przedstawiona.

"Miasto Żaru" wywołało we mnie tak wiele sprzecznych emocji, że naprawdę nie potrafię jednoznacznie stwierdzić co sądzę o tej książce. Na pewno jest w niej ciekawy świat, niesie ze sobą wiele wartości a młody czytelnik na pewno będzie miał wiele frajdy podczas czytania.

"Miasto Żaru" to książka, która wywołała we mnie bardzo mieszane uczucia i nie jestem w stanie jednoznacznie stwierdzić czy mi się ona podobała czy nie. Naprawdę, dawno nie miałam takiej gazwozdki. Sam pomysł na świat jest moim zdaniem świetny i autorka wykorzystała swój pomysł w 100%. Język w książce jest prosty przez co widać, że jest ona kierowana do młodego czytelnika,...

"W Żarze jest tak wiele mroku, Lino. Nie tylko na zewnątrz miasta, ale również w nas samych."

💡Żar to podziemne miasto, którego zadaniem jest ochrona ludzkości. Źródłem światła są żarówki napędzane generatorem, niestety ostatnimi czasami coraz częściej powstają przerwy w dostawie prądu. Lina i Doon boją się, że pewnego dnia miasto pokryje się ciemnością. Pewnego dnia odkrywają tajemnicze zapiski...

💡Pełna tajemnic historia o dwójce przyjaciół, która stara się uchronić swoje ukochane miasto przed niebezpieczeństwem. Można tutaj odczuć klimat postapokaliptyczny, ponieważ mieszkańcom Żaru powoli zaczynało brakować podstawowych produktów, aby przeżyć. Znajduje się tutaj jeszcze ciekawa zagadka i przyznam szczerze, że ciężko było odgadnąć jakich słów w niej brakuje 🙈😂.
Książka jest dedykowana młodszym czytelnikom, ale starsi również będą się przy niej świetnie bawić 😊!

Za egzemplarz książki dziękuję Wydawnictwu Nowa Baśń

"W Żarze jest tak wiele mroku, Lino. Nie tylko na zewnątrz miasta, ale również w nas samych."

💡Żar to podziemne miasto, którego zadaniem jest ochrona ludzkości. Źródłem światła są żarówki napędzane generatorem, niestety ostatnimi czasami coraz częściej powstają przerwy w dostawie prądu. Lina i Doon boją się, że pewnego dnia miasto pokryje się ciemnością. Pewnego dnia...

„Miasto Żaru” to fajna przygodowa, pełna tajemnic historia dwójki przyjaciół mieszkających w podziemnym mieście. Książka jest dedykowana dla młodszego czytelnika jednak ja aż tak tego nie odczułam. Wkręciłam się w fabułę i pochłonęłam książkę w jeden dzień.
Książka posiada motyw postapokaliptyczny, dystopijny. Czyli mój ulubiony motyw, po który najczęściej sięgam. Ta atmosfera miasta żyjącego w świetle żarówek, w którym powoli zaczyna brakować niezbędnych rzeczy do przeżycia a ludzie zaczynają odczuwać strach, bo czują, że miasto przestaje funkcjonować tak jak powinno to było to!
Bardzo polubiłam się z bohaterami zwłaszcza z główną bohaterką Liną. Polubiłam też jej babcie oraz małą siostrzyczkę Poppy. Bohaterowie, którzy byli tak różni zostali w świetny sposób wykreowani. To samo dotyczy bohaterów drugoplanowych. Opisy miasta, ulic, budynków, mieszkań ludzi, samych mieszkańców i zwyczajów spowodowało, że wręcz poczułam się jak bym była w mieście Żaru. Czułam ciągłe napięcie i ciekawość co jeszcze skrywa miasto praktycznie od pierwszych stron.
Gdy pojawia się tajemnicza Instrukcja, w której brakuje pojedynczych liter możemy sami próbować odczytać co jest w niej napisane. I przyznam się szczerze, że próbowałam to zrobić! Rozwiązywałam zagadkę razem z bohaterami.
Nie spodziewałam się po tej książce, że aż tak mi się spodoba. Nie sądziłam, że będzie ona tak dobrze napisana. Zdecydowanie widać, że autorka miała wyobraźnie. Bardzo przyjemnie mi się ją czytało, była lekka i nie zauważyłam, kiedy skończyły mi się strony do czytania.
Polecam!

„Miasto Żaru” to fajna przygodowa, pełna tajemnic historia dwójki przyjaciół mieszkających w podziemnym mieście. Książka jest dedykowana dla młodszego czytelnika jednak ja aż tak tego nie odczułam. Wkręciłam się w fabułę i pochłonęłam książkę w jeden dzień.
Książka posiada motyw postapokaliptyczny, dystopijny. Czyli mój ulubiony motyw, po który najczęściej sięgam. Ta...

Początkowo, gdy sięgałam po „Miasto żaru” byłam podekscytowana. Oczekiwałam świetnej książki przygodowej, która będzie idealna na letnie popołudnia. Jednak im dalej zagłębiałam się w historię dwójki głównych bohaterów Liny i Doona, mój entuzjazm znacznie spadał.
Muszę przyznać, że sam pomysł na całą fabułę był naprawdę dobry, dlatego tym bardziej jest mi przykro, że wykonanie okazało się bardzo przeciętne. Powiedziałabym nawet, że słabe. Ukryte podziemne miasto? Przecież to brzmi tak zachęcająco! Niestety oprócz pełna niepotrzebnych, przydługich opisów książka nie oferuje nam praktycznie nic. Za przykład może posłużyć zdanie: „Pod przeciwległą ścianą stały dwa chybotliwe stoły, a na nich stos talerzy i kilka butelek, do tego kubki i miski, widelce i łyżki nie od kompletu i nieduża sterta papierzysk, kawałki splątanych sznurków i kilka ołówków”. I nie byłoby żadnego problemu, gdyby były to sporadycznie pojawiające się zdania, ale na tle całej książki, zrobiła się tego masa i ciężko było mi przez nią przebrnąć. Na przestrzeni 316 stron „Miasta żaru” nie działo się zupełnie nic. Ma wrażenie, że wiele epizodów było tylko po to, aby „zapchać dziurę”. W dodatku nie pomógł tu fakt, że główni bohaterowie byli w mojej opinii słabo wykreowani, wręcz płascy. Ani do Liny, ani do Doona nie poczułam wielkiej sympatii i do żadnego z nich się nie przywiązałam.
Muszę jednak przyznać, że końcówka była naprawdę intrygująca i wielka szkoda, że owe wydarzenia nie miały miejsca gdzieś w środku historii. Uważam, że większą część tego tomu można było skrócić, a w zamian rozwinąć i pociągnąć dalej zakończenie. Mimo iż jestem ciekawa dalszych zdarzeń, raczej nie sięgnę po następną część tej serii.
Osobiście nie mogę polecić Wam „Miasta żaru”. Jednak możliwe, że na moją opinię wpływa wiek oraz ilość przeczytanych – lepszych – książek. Być może pozycja ta spodobałby się trochę młodszym czytelnikom. Ja natomiast jestem na nie.

Początkowo, gdy sięgałam po „Miasto żaru” byłam podekscytowana. Oczekiwałam świetnej książki przygodowej, która będzie idealna na letnie popołudnia. Jednak im dalej zagłębiałam się w historię dwójki głównych bohaterów Liny i Doona, mój entuzjazm znacznie spadał.
Muszę przyznać, że sam pomysł na całą fabułę był naprawdę dobry, dlatego tym bardziej jest mi przykro, że...

Wiele razy oglądałam film pt. „Miasto cienia” z 2008r., po tylu latach nadal podoba mi się jego klimat, specyfikę i nietypową przygodę, i czuję też pewien sentyment. Jest adaptacją „Miasta Żaru” i stwierdziłam, że warto by było zapoznać się z jego pierwozorem. Książka ta, jest pierwszą częścią tetralogii „Kronik Żaru”, którą wydano w 2003r., ale w Polsce dopiero pojawiła się w 2019r. Adaptacja ma kilka wspólnych elementów z oryginałem, ale uważam że każde z nich jest inne i nie uważam by któraś z nich była gorsza.

Lektura jest przeznaczona dla młodszej młodzieży i zawiera charakter edukacyjny, ponieważ występuje wiele fragmentów elegancko ujętych, w krótki i treściwy sposób, skłaniających do refleksji, także ukazując wyraźnie związek między przyczyną a skutkiem. Podziwiam, że nie zostały napisane w sposób nachalny, tylko wprowadzono je w bardzo odpowiednich momentach.

Pomimo że jest trzecioosobowa narracja, to jednak dokładnie śledzi się odczucia i myśli głównych postaci, bardziej Liny niż Doona. Zresztą lepiej, że o wiele bardziej śledziło się losy dziewczyny niż chłopaka, bo on był drażniąco pyszny. Postacie drugoplanowe też zostały dobrze nakreślone i wplecione w fabułę, przez co ogólny obraz jaki wyłaniał się bardzo mi się podobał. Jest spójność, świetnie przedstawiono ludzkie zachowania oraz zostały jasno określone granice czynienia dobra i zła.

Fabuła przedstawia świat postapokaliptyczny, ale w taki nietypowy sposób przez co tak jak zakochałam się w filmie, tak i zakochałam w książce. Cieszę się, że poczułam tamtejszą atmosferę gdzie miasto jest skąpane światłem żarówek, latarni i reflektorów pozwalających żyć i funkcjonować, natomiast brak elektryczności i pojawiający się po nim najgłębszy mrok, zdradza bezsilność i kruchość życia człowieka. Także cały czas wyczuwa się, że wszystko jest bardzo stare, z wypłowiałymi kolorami, ale niezmordowanie się z tego korzysta, naprawia, a przede wszystkim nie wybrzydza. Podobało mi się, że książka daje przykład, że warto docenić to, co się ma, zresztą jak przedstawiono, jutro jest każdemu nieznane, co też tyczy się życia realnego, nigdy nie wiadomo jak bardzo życie może się zmienić ani kiedy. Natomiast zawsze żyje się w społeczeństwie w którym dobrze by było mieć dobre relacje aby w razie czego mieć w kimś wsparcie, tak jak robiła to Lina.
Występuje element przygody i tajemnicy, ale zostały rozłożone w czasie, w międzyczasie ciagle coś zwracało uwagę, natomiast gdy już się działo umożliwiło by nad tym dobrze się skupić.

Reasumując jest to lektura dla młodszych nastolaktów, ale w moim przypadku nie męczyło mnie to ze względu na zbudowany świat wraz z jej możliwościami, trudnościami i rozwiązaniami oraz, i przede wszystkim, z sentymentu do adaptacji.

Serdecznie polecam.

Wiele razy oglądałam film pt. „Miasto cienia” z 2008r., po tylu latach nadal podoba mi się jego klimat, specyfikę i nietypową przygodę, i czuję też pewien sentyment. Jest adaptacją „Miasta Żaru” i stwierdziłam, że warto by było zapoznać się z jego pierwozorem. Książka ta, jest pierwszą częścią tetralogii „Kronik Żaru”, którą wydano w 2003r., ale w Polsce dopiero pojawiła...

"Miasto żaru" to książka przepełniona atmosferą tajemnicy i przygody. Do tego niezwykle wciągająca i trzymająca w napięciu do ostatnich stron. To, co szczególnie zwróciło moją uwagę to dystopijna wizja świata. Świata ogarniętego ciemnością, którą tylko światło żarówek może rozjaśnić, a te niestety się kończą i ludzi coraz częściej nawiedzają fale ciemności. Jest to rzeczywistość przerażająca w swojej autentyczności. System, w którym nie należy zadawać pytań, tylko posłusznie służyć władzom i działać dla "dobra" społeczeństwa. A to wszystko zostało opisane niebywale lekkim, przystępnym językiem, który sprawia, że tę książkę się chłonie, chce się więcej i więcej. Jedynie dialogi wypadają czasem nienaturalnie, ale to tylko drobny minus.

Historię poznajemy z dwóch perspektyw-Liny i Doona. Chłopak to taki idealista, chce być użyteczny i pragnie dokonać czegoś wielkiego. Dziewczyna natomiast to dzika osobowość pełna energii. Spodobały mi się jej relacje z babcią oraz młodszą siostrą-pełne zrozumienia, oddania i miłości. Ten wątek rodzinny sprawiał, że czułam na sercu ciepło i spokój.

Jeżeli chodzi o akcję, to w tej książce cały czas się coś dzieje. Nad bohaterami wisi nieustanna atmosfera zagadkowości i strachu przed zniszczeniem miasta. To sprawia, że książka ta jest bardzo dynamiczna, a końcowe rozdziały to kulminacja emocji i aż nie mogę doczekać się drugiej części! Ale to także historia smutna, pokazująca zło i egoizm w ludziach, ukazująca stratę i życie w niepewności, co sprawia, że doceniam ją jeszcze bardziej.

"Miasto żaru" to powieść bardzo ważna. Zwraca uwagę na sprawy, o których ludzie zapominają, bo te stały się dla nich czymś oczywistym. Pokazuje, że należy celebrować piękno świata, cieszyć się naturą i bezpieczeństwem. Myślę, że sprawi, że następnym razem, gdy spojrzy się w słońce lub dostrzeże lecące ptaki lub motyla siedzącego na kwiatku pochyli się nad tymi zjawiskami i zachwyci się ich wyjątkowością.

Gorąco polecam, zwłaszcza młodszym czytelnikom, dla których opowieść ta będzie świetną propozycją na początek przygody z literaturą postapo.

"Miasto żaru" to książka przepełniona atmosferą tajemnicy i przygody. Do tego niezwykle wciągająca i trzymająca w napięciu do ostatnich stron. To, co szczególnie zwróciło moją uwagę to dystopijna wizja świata. Świata ogarniętego ciemnością, którą tylko światło żarówek może rozjaśnić, a te niestety się kończą i ludzi coraz częściej nawiedzają fale ciemności. Jest to...

Po tego typu literaturę sięgam zawsze, wtedy kiedy chcę odpocząć od przesytu kryminałów i obyczajówek. Mamy tutaj pierwszą część serii „Kroniki Żaru”, czyli miasta, który biegnie ku zagładzie i potrzebuje pomocy. To właśnie tam mieszka Lina i Doon, którzy kończąc szkołę muszą w Dniu przydziału wylosować sobie pracę. Żadne z nich nie jest zadowolone ze swojego zajęcia więc się zamieniają. Dziewczyna przez przypadek trafia na pradawny przekaz, który niestety został uszkodzony przez jej siostrzyczkę i tylko niektóre słowa da się odczytać. Teraz wie, że wraz z Doonem muszą uratować miasto, zanim pochłonie je ciemność.
💓
💓
Bardzo fajna i od razu zaznaczę pozycja dla młodzieży. W tego typu książkach lubowałam się w tym właśnie wieku. Miasto chylące się ku apokalipsie, zagadka do rozwiązania, czas który się kończy i niesprzyjający burmistrz, który okłamuje wszystkich mieszkańców. Jak dla mnie to książka przygodowa, jakiegoś niepokoju i strachu tu nie odczuwałam więc pozycją z dreszczykiem nie mogę ją nazwać. Książka posiada ciekawą fabułę, wyrazistych i sympatycznych bohaterów oraz pełno akcji. Spędziłam z tą książką miło czas i już jestem ciekawa co będzie dalej, gdyż kończy się ona w naprawdę ciekawym momencie. Druga część tego cyklu ma pojawić się w kwietniu, więc już się cieszę, że będę mogła niebawem ją przeczytać. Moja ocena 7/10.

Po tego typu literaturę sięgam zawsze, wtedy kiedy chcę odpocząć od przesytu kryminałów i obyczajówek. Mamy tutaj pierwszą część serii „Kroniki Żaru”, czyli miasta, który biegnie ku zagładzie i potrzebuje pomocy. To właśnie tam mieszka Lina i Doon, którzy kończąc szkołę muszą w Dniu przydziału wylosować sobie pracę. Żadne z nich nie jest zadowolone ze swojego zajęcia więc...

Żar to podziemne miasto zaprojektowane po to, by przez najbliższe 200 lat chronić ludzkość. Jedyne stałe źródło światła pochodzi z żarówek napędzanych sędziwym już generatorem. Po ponad dwóch dekadach niezawodny dotychczas system coraz częściej płata figle i spowija miasto nieoczekiwanym mrokiem. Lina i Doon nie znają życia poza Żarem. Obecna sytuacja jest dla nich niepokojąca. Znalezienie zaginionych przed laty tajemniczych zapisków rodzi w nich chęć uratowania miasta. Czeka ich wyścig z czasem. Muszą zdążyć, nim ostatnia żarówka w Żarze zgaśnie.

Książki młodzieżowe ostatnio bardzo mile mnie zaskakują. Dokładnie tak samo jest z 'Miastem żaru'. Była to historia o młodzieńczej odwadze, przyjaźni, pokazano też, jak wyglądało życie w tym podziemnym 'schronie'. Bardzo fajnie przedstawiony został zarys całego Żaru (po wewnętrznej stronie okładki jest jego mapka!),opisano także jeden z bardzo ciekawych zwyczajów — szkołę kończy się, mając po 12 lat, a pierwszą pracę po prostu się losuje. Ujęła mnie postawa Liny i Doona, ich zaangażowanie w ocalenie miasta, byli przecież tacy młodzi! Lina jest niesamowicie ciekawą bohaterką. Jest bardzo silna, choć pomimo młodego wieku zaznała w swoim życiu wiele bólu, trzyma się obranego celu i na każdym kroku pokazuje swoją odwagę. Podczas czytania, cały czas czułam to przyjemne napięcie, oczekiwanie, co się za moment wydarzy, co jeszcze skrywa Żar, jakie tajemnice. Pojawia się również zagadka, której rozwiązania można szukać razem z bohaterami. Tutaj naprawdę sporo się dzieje! Książkę przeczytałam na jednym wdechu, nie mogąc się oderwać. Klimat opowieści oczarował mnie bez reszty. No i jeszcze to zakończenie, do którego w logiczny sposób prowadziła cała ta historia...niecierpliwie czekam na kolejną część tej książki, która w języku polskim powinna pojawić się już niedługo!

Żar to podziemne miasto zaprojektowane po to, by przez najbliższe 200 lat chronić ludzkość. Jedyne stałe źródło światła pochodzi z żarówek napędzanych sędziwym już generatorem. Po ponad dwóch dekadach niezawodny dotychczas system coraz częściej płata figle i spowija miasto nieoczekiwanym mrokiem. Lina i Doon nie znają życia poza Żarem. Obecna sytuacja jest dla nich...

Wyobraźcie sobie, że mieszkacie w miejscu, gdzie nie dociera nawet promyk słońca, gdzie nie ma czegoś takiego jak latarki, czy też nawet świece... Światła miastu nadają jedynie żarówki, które na noc zostają wyłączane przez co w całym miejscu panuje mroczna ciemność... Niestety tych również zaczyna być coraz mniej... Występują również czasowe awarie prądu, które zdarzają się coraz częściej i napiewają ludzi coraz większym strachem... W takim właśnie miejscu mieszka natoletnia Lina oraz chłopak, z którym kilka lat wcześniej bardzo się przyjaźniła - jej rówieśnik Doon. Ich drogi niespodziewanie się łączą przez tajemniczą wiadomość, którą znajduje dziewczyna. Próbują rozszyfrować treść z nadzieją, że to może być informacja o innym cudownym mieście... Czy uda im się rozwikłać tajemnicę? Tego oczywiście dowiecie się czytając "Kroniki Żaru" do czego Was mocno namawiam😉.
___________________________
Żar oraz cała społeczność miasta zostały genialnie wykreowane przez zręczne pióro autorki. Książka ukazuje charktery ludzi w momencie kryzysu... Zachowania ludzi są bardzo autentyczne i myślę, że gdyby nasz świat dopadł podobny kryzys to ludzie by postąpili zdecydowanie tak samo, a przynajmniej większość z nich... Świetna fabuła oraz ogrom realizmu zdecydowanie dodaje uroku ksiązce. Wyobraźnia autorki jest ogromna, a opisy bardzo dobrze dopracowane. Plusem jest również brak drastyczności, przez co książka nadaje się również dla bardzo młodego czytelnika. Historia bardzo mocno mnie wciągnęła przez co wczoraj czytalam do późna🙈. Minusem jest jedynie to, że niestety muszę poczekać na kolejny tom i nie wiem jak to zniosę😂.

Wyobraźcie sobie, że mieszkacie w miejscu, gdzie nie dociera nawet promyk słońca, gdzie nie ma czegoś takiego jak latarki, czy też nawet świece... Światła miastu nadają jedynie żarówki, które na noc zostają wyłączane przez co w całym miejscu panuje mroczna ciemność... Niestety tych również zaczyna być coraz mniej... Występują również czasowe awarie prądu, które zdarzają się...