Hanka Ordonówna. Miłość jej wszystko wybaczy

Widać,że to książka pisana z pasją. Świetna lektura

Widać,że to książka pisana z pasją. Świetna lektura

Pięknie wydana, bogato ilustrowana książka o jednej z wybitniejszych postaci scen kabaretowych i teatralnych swojej epoki. Autorka skupia się na archiwaliach Ordonówny, do których miała dostęp. Z jednej strony to trochę "rozrzedza" biografię pieśniarki, z drugiej - daje czasem ciekawszy, czasem mniej ciekawy wgląd w to, kim prywatnie była Anna Maria Tyszkiewiczowa. Przeczytałam już trochę publikacji o kabaretach i kinie dwudziestolecia wojennego (w tym o samej Ordonce) i w przypadku tej książki nie odniosłam wrażenia, że znowu czytam to samo (co zdarza się na przykład u Kopera). Wiele z prywatnych notatek autorki było może i mało interesujących, sama Mieszkowska zaznacza, że nie cytuje wszystkiego, co znalazło się w dokumentach po Ordonównie, bo niektóre rzeczy nie są ciekawe i znaczące. Myślę jednak, że sama książka jest ciekawa i warto po nią sięgnąć. Cieszę się, że powstają książki poświęcone wielkim postaciom kultury dwudziestolecia międzywojennego, bo przez wiele lat odmawiano im należytego miejsca w historii Polski.

Pięknie wydana, bogato ilustrowana książka o jednej z wybitniejszych postaci scen kabaretowych i teatralnych swojej epoki. Autorka skupia się na archiwaliach Ordonówny, do których miała dostęp. Z jednej strony to trochę "rozrzedza" biografię pieśniarki, z drugiej - daje czasem ciekawszy, czasem mniej ciekawy wgląd w to, kim prywatnie była Anna Maria Tyszkiewiczowa....

"Gdy już zabraknie łez, trzeba się śmiać. Świat pomimo wszystko jest piękny" (Hanka Ordonówna 1949 rok).

Całkiem udana opowieść o niezwykłej kobiecie - Hance Ordonównie. Autorka skupiła się bardziej na jej karierze artystycznej, misji ratowania sierot powracających z Syberii, niż na bujnym życiu uczuciowym naszej przedwojennej gwiazdy (ja trochę żałuję). Na plus książki - bardzo dużo zdjęć, na minus - zbyt obszerne cytowanie przez autorkę prywatnych listów, pamiętników i artykułów prasowych. Niemniej jednak warto przeczytać. Polecam.

"Gdy już zabraknie łez, trzeba się śmiać. Świat pomimo wszystko jest piękny" (Hanka Ordonówna 1949 rok).

Całkiem udana opowieść o niezwykłej kobiecie - Hance Ordonównie. Autorka skupiła się bardziej na jej karierze artystycznej, misji ratowania sierot powracających z Syberii, niż na bujnym życiu uczuciowym naszej przedwojennej gwiazdy (ja trochę żałuję). Na plus książki -...

Książkę połknęłam dosłownie w dwa dni! Należę do starszego pokolenia, które jeszcze piosenki Ordonki nuciło i na codzień. Po raz pierwszy zetknęłam się z jej filmową biografią przed laty, w filmie „Miłość Ci wszystko wybaczy „ z niezapomnianą Dorotą Stalińską w roli Ordonki i Piotrem Fronczewskim w roli Fryderyka Jarosy. Do dziś mam sceny z tego filmu przed oczyma, gorąco go polecam.
Autorka książki sięgneła do najnowszych źródeł, dotychczas nieznanych. Mnóstwo w książce zdjęć, plakatów, tekstów odręcznych Ordonki. Mieszkowska przedstawia piosenkarkę bez upiększeń: „miała pełną figurę”, tzn. bez wcięcia w talii. Nigdy nie zdobyła wykształcenia muzycznego. Z natury miała słaby głos, i to w czasach przed mikrofonem, że już o wzmacniaczach nie wspomnę. Ale miała talent, ambicję, pracowitość, wytrwałość w dążeniu do celu, dar nawiązywania kontaktu z publicznościa, wielką muzykalność i niecodzienne wyczucie gestu i plastyki. Będąc sama na dużej scenie, potrafiła na 2-3 godziny skupić na sobie uwagę publiczności. (A taka gwiazda światowa jak Helmut Lotti np. przy pomocy techniki wytrzymuje godzinę, a na drugą godzinę występu zaprasza jakąś inną gwiazdkę, bo jego głos już nie wytrzymuje).
Oboje z mężem mieli żyłkę społecznikowską – pomagali polskim uciekinierom w Wilnie i w Bejrucie. Ordonówna wyprowadziła tysiące polskich sierot ze Związku Radzieckiego i zapewniła im przeżycie. Kiedy postępująca gruźlica nie pozwoliła jej śpiewać, zaczęła malować i pisać. Jej w dużym stopniu autobiograficzna książka „Tułacze dzieci” o wyprowadzeniu osieroconych, polskich dzieci z ZSRR do Indii, ciągle jest do nabycia, bo w 2005 wznowiona. Na tylnej okładce pisze Jerzy Waldorff: „Hanka Ordonówna (...) pochodziła z tzw. nizin warszawskich, a miała wykwint zachowania się i elegancję nie do pojęcia dziś, gdy obowiązuje kobiety moda na wulgarność. W dobie przedmikrofonowej wykształciła swój mały, niemal dziecięcy głosik i dykcję tak, że jako pieśniarka i aktorka słyszalna była co do słowa ze wszystkich scen (...) Tego wszystkiego nie zdołały utrwalić ani marny film, ani chropawe płyty ówczesne. Ot, czarowny motyl, co odlatuje w głąb wspomnień starych ludzi (...) Druga bohaterska część życia Hanki Ordonówny dała jej prochom miejsce wśród najdostojniejszych kolegów w Alei Zasłużonych cmentarza Starych Powązek w Warszawie”. Przeniesiono ją tam 12 maja 1990 roku z cmentarza polskiego w Bejrucie z inicjatywy Miry Zimińskiej-Sygietyńskiej i Jerzego Waldorffa. Hanka całe życie była osobą skromną i prostą, w pamięci przyjaciół pozostała jako szczera i serdeczna. Na wygnaniu ledwo wiązali z mężem koniec z końcem, pomimo jej sławy brakowało pieniędzy na leki, wizyty lekarskie i przyzwoite odżywianie, w gruźlicy tak niezbędne.
Oddam jeszcze głos autorce: „Nie ma już świadków, którzy znali osobiście Hankę Ordonównę, ani wśród aktorów (ostatnia była Danuta Szaflarska),ani wśród widzów. Opada powoli kurtyna niepamięci. Może ta książka ją zatrzyma”. Autorce to się udało. Książkę gorąco polecam.

Książkę połknęłam dosłownie w dwa dni! Należę do starszego pokolenia, które jeszcze piosenki Ordonki nuciło i na codzień. Po raz pierwszy zetknęłam się z jej filmową biografią przed laty, w filmie „Miłość Ci wszystko wybaczy „ z niezapomnianą Dorotą Stalińską w roli Ordonki i Piotrem Fronczewskim w roli Fryderyka Jarosy. Do dziś mam sceny z tego filmu przed oczyma, gorąco...

Dokładna, wiarygodna i obszerna, zgodna z dzisiejszym stanem wiedzy biografia, która nie nudzi, a wciąga i tylko można żałować, że ta opowieść nie trwa dłużej... tak jak życie Hanki...

Dokładna, wiarygodna i obszerna, zgodna z dzisiejszym stanem wiedzy biografia, która nie nudzi, a wciąga i tylko można żałować, że ta opowieść nie trwa dłużej... tak jak życie Hanki...

Warszawskie Powązki zastygły w ciszy. Do Alei Zasłużonych powoli zbliżał się starszy mężczyzna. W ręku trzymał skromną wiązankę kwiatów. Poruszał się wzdłuż grobów tych najbardziej zasłużonych, znanych i lubianych. Po dłuższej wędrówce zatrzymał się przy grobie jaki obrał sobie za cel. Wiązanka udekorowała to miejsce spoczynku. Stał tam jeszcze przed chwilą zamyślony. Przebył długą drogę by się tu zjawić, by jeszcze raz spojrzeć na "dobrą Panią od piosenek", która uratowała go dawno temu z sowieckiego "raju". Był bowiem jednym z tułaczych dzieci Hanki Ordonówny.

Mało wiedziałem o życiu jednej z naszych najlepszych artystek okresu przedwojnia. Rzecz jasna nie byłem jakoś bardzo ubogi w wiedzę, ale wiele spraw pozostawało niewyjaśnionych. Dzięki książce Anny Mieszkowskiej całkowicie uzupełniłem tę lukę. Jest to dość osobista biografia, ponieważ znajduję się w niej wiele listów i korespondencji wysyłanych między Hanką Ordonówną a jej mężem Michałem Tyszkiewiczem i innymi znajomymi artystki. Jednak może właśnie to, tak mocno wpłynęło na mój odbiór tejże pozycji. A dzieło to jest wyjątkowe w każdym calu. Z tekstu wyłania się obraz niezwykle wrażliwej na krzywdę, skromnej i utalentowanej wszechstronnie kobiety - piosenkarki, aktorki, a w końcu pisarki, poetki i malarki. Dzieło to bogate jest w zachowane zdjęcia, fotosy i wycinki z gazet czy afiszy, które nadają specyficznego klimatu dawno minionej Polski. Jest to też okazja do lepszego poznania Hanki Ordonówny i zbliżenia się do jej myśli i emocji jakie nią targały. Pod tym i wieloma innymi względami czyni to z książki pozycję obowiązkową i to nie tylko dla fanów II RP i kina retro.


Każdy rozdział biografii jest umiejscowiony w innych latach. Wszystko podane jest jak najbardziej chronologicznie i spójnie. Przechodzimy z tytułową bohaterką przez każdy etap jej kariery i wojennej pożogi, by w końcu kontynuować tę podróż przez ZSRR, Indie, a nawet Liban i Palestynę. To właśnie w tych rozdziałach nasza bohaterka dała niezwykłe świadectwo swej dobroci i wrażliwości ratując wiele polskich dzieci rozproszonych po Związku Radzieckim. Jest w postaci Hanki Ordonówny coś niesamowitego. Pomimo swego kruchego zdrowia potrafiła wznieść się ponad słabości, by postawić wszystko na jednej szali. Nie jest laurka dla artystki. Była kobietą z wadami jak każdy człowiek, ale to co po sobie pozostawiła z każdym rokiem jest co raz bardziej cenne i ta biografia jest tego znakomitym przykładem. Przykładem wielkiego talentu, który niestety tak przedwcześnie zgasł. Gorąco polecam.

Warszawskie Powązki zastygły w ciszy. Do Alei Zasłużonych powoli zbliżał się starszy mężczyzna. W ręku trzymał skromną wiązankę kwiatów. Poruszał się wzdłuż grobów tych najbardziej zasłużonych, znanych i lubianych. Po dłuższej wędrówce zatrzymał się przy grobie jaki obrał sobie za cel. Wiązanka udekorowała to miejsce spoczynku. Stał tam jeszcze przed chwilą zamyślony....

Ładnie wydana (zdjęcia, grafiki, reprodukcje) publikacja o pieśniarce i człowieku o wielkim sercu. Czyta się przyjemnie, dostajemy sporo informacji, chociaż jako fan przedwojennego kina i kabaretu raczej niczego nowego się nie dowiedziałem ;) Autorka przedstawia ważne fakty z życia Ordonówny i tutaj książka mogłaby się skończyć albo nieco inaczej mogłaby zostać poprowadzona. W czym rzecz? Wykorzystanie zapisków prywatnych i listów jest takie sobie. Miałem wrażenie, że autorka książki nie do końca wiedziała, jak to ugryźć. Mimo tej dość istotnej wady, bo książka trochę się rozrzedza, Hanka Ordonówna. Miłość jej wszystko wybaczy jest wartościową pozycją i wartą lektury.

Ładnie wydana (zdjęcia, grafiki, reprodukcje) publikacja o pieśniarce i człowieku o wielkim sercu. Czyta się przyjemnie, dostajemy sporo informacji, chociaż jako fan przedwojennego kina i kabaretu raczej niczego nowego się nie dowiedziałem ;) Autorka przedstawia ważne fakty z życia Ordonówny i tutaj książka mogłaby się skończyć albo nieco inaczej mogłaby zostać...

Któż nie zna ponadczasowego utworu "Miłość Ci wszystko wybaczy"? Zwiewna, przepiękna Hanka Ordonówna przechadza się pomiędzy stolikami, przy których siedzą oszołomieni Jej urodą mężczyźni. Elegancka w każdym calu, przepięknie śpiewająca, była w tamtych czasach niewątpliwą gwiazdą estrady. Każdy, kto miał przyjemność posłuchać jej wysokiego głosu o przepięknej barwie przyzna, że w okresie międzywojennym nie miała sobie równych.
Zawsze mnie fascynowała. Tak naprawdę Jej pochodzenie, warszawskie i estradowe życie, oraz losy wojenne stanowiły dla mnie temat, który ledwo co dotknęłam. Jakoś tak niewiele się o niej mówi, a jeszcze mniej pisze. Do czasu. Niedawno Pani Anna Mieszkowska postanowiła pochylić się nad tą postacią, a Wydawnictwo Prószyński i s-ka podjęło się wydania książki. Z tej współpracy wyszło przepiękne cudeńko pt. "Hanka Ordonówna. Miłość jej wszystko wybaczy".
Łatwo domyślić się, o czym jest książka. Oczywiście o Hance, ale nie to stanowi główny walor tej pozycji. Książka zachwyca bowiem starannością wydania. W książce znajdziemy plakaty promujące trasy Hanki, bardzo dużo fotografii, notatek, odręcznych zapisków i rysunków. Zachwyca redakcja i układ zdjęć, zachwyca też ich scalenie z tekstem, z który tworzą bardzo miłą dla oka jedność. To naprawdę wielka przygoda dostać tę książkę do ręki.
A treść? Cóż - dziecięce lata Hanki są właściwie niewiadomą. Trochę domysłów, jakiś dokument, z którego można coś wywnioskować... Dopiero czas, w którym rozpoczęła starania o pracę na deskach warszawskich scen, uchyla nam rąbka tajemnicy. Hanka z wielką zaciętością walczyła o swoje miejsce na scenie. Nie miała artystycznego wykształcenia, ale miała to "coś", co wszystkim kazało Ją podziwiać. Kiedy już przebiła się - oczarowała wszystkich. Z tego okresu zachowała się bogata dokumentacja, pozwalająca wczuć nam się w atmosferę artystycznego światka. Nie miała łatwo, ale też nie poddawała się. Jej karierę przerwała wojna i wówczas Hanka pokazała swoje drugie oblicze. Zrobiła wszystko aby uratować grupę polskich dzieci z wojennej tułaczki. Z czystym sumieniem można powiedzieć, że poświęciła dla tych dzieci własne życie. Rozwijająca się gruźlica nie zatrzymała artystki w walce o los małych rodaków, a kiedy wojna się skończyła było już za późno.
Bardzo dużo klimatu książce nadają wspomnienia osób, które znały Hankę. Z ich opowieści wyłania się obraz przemiłej kobiety, która wie czego chce i uparcie dąży do wyznaczonego celu. Ciepła i wrażliwa, nie bez powodu została uznana za "czarodziejkę sceny". To, co Jej głos czynił z duszą słuchaczy, trudno opisać.
Ja na zakończenie dodam, że Pani Anna Mieszkowska jest "czarodziejką Hanki". Pięknie przybliżyła czytelnikom Jej postać, pokazując zapiski i prowadzoną korespondencję. Dzięki temu życie Hanki nie jest przedstawione sucho i beznamiętnie. Jest pokazane w sposób ciepły i przyjazny. Czytelnik wręcz zaprzyjaźnia się z artystką.Cudowne uczucie.
Uczta dla każdego "książkochłona" zapewniona.

Któż nie zna ponadczasowego utworu "Miłość Ci wszystko wybaczy"? Zwiewna, przepiękna Hanka Ordonówna przechadza się pomiędzy stolikami, przy których siedzą oszołomieni Jej urodą mężczyźni. Elegancka w każdym calu, przepięknie śpiewająca, była w tamtych czasach niewątpliwą gwiazdą estrady. Każdy, kto miał przyjemność posłuchać jej wysokiego głosu o przepięknej barwie...

„Jeśli dzień dzisiejszy jest dobry zaliczę go do dni przyszłych. Jeśli zły – zaliczę go do dni przeszłych”
- Hanka Ordonówna, 1949 rok. -

Maria Anna Tyszkiewiczowa, z domu Pietruszyńska – popularna Ordonka, jak nazywali ją wielbiciele jej talentu. Słyszał o niej cały świat. Wszędzie, gdzie się pojawiała wzbudzała zachwyt. Wszędzie tam, gdzie występowała, sale były pełne po brzegi. Podczas swoich recitali rzucała niepochamowany urok na zgromadzonych na widowni słuchaczy. Hanka Ordonówna przeszła do historii kultury jako niezapomniana artystka - gwiazda piosenki, sceny, estrady, kabaretu, teatru oraz filmu. Charakterystycznym dla niej był niepowtarzalny głos oraz oryginalny sposób interpretowania utworów, które wykonywała. Największą popularność, przyniosła jej piosenka „Miłość ci wszystko wybaczy” z filmu „Szpieg w masce” ze słowami autorstwa Juliana Tuwima.

Nieśmiertelna pieśniarka Warszawy, aktorka, pisarka oraz malarka zostawiła po sobie piosenki, płyty, filmy, wiersze a także autobiograficzną powieść o wojennych sierotach masowo wywożonych z Polski do sowieckich łagrów. Ordonka poruszona losem dzieci, które w nieludzkich warunkach ginęły z głodu, zimna i chorób, postanowiła im pomóc. To nie jedyna niezwykła historia z jej życia. Ale ta właśnie zrobiła na mnie największe wrażenie. W książce przeczytamy również o jej ciężkiej pracy by osiągnąć sukces sceniczny, losach wojennych i uwięzieniu na Pawiaku, emigracji, związku z arystokratą ze znakomitego rodu Tyszkiewiczów jak również o wieloletnim zmaganiu się ze śmiertelną chorobą.

Książka „Miłość jej wszystko wybaczy” stanowi poza walorem biograficznym także ciekawy obraz kulturalnego świata tamtej epoki. Szczególnie, że w publikacji autorka zamieszcza listy, notatki osobiste pieśniarki oraz wspomnienia osób mających przyjemność poznać artystkę osobiście, przy okazji opisujące ówczesną rzeczywistość.

To na co dodatkowo należy zwrócić uwagę w przypadku tej publikacji, jest jej piękne wydanie. Plakaty promujące twórczość artystki, fotografie, notatki i cały jej układ i redakcja robią wrażenie. To piękna książka do czytania, ale i oglądania. Zdecydowanie cieszy oko.

Hanka Ordonówna nadal zdaje się być legendą, którą wokół siebie stworzyła. Nadal w dużym stopniu pozostaje też ogromną tajemnicą. Dzięki Annie Mieszkowskiej mamy okazję poznać ją trochę lepiej i znów ożywić w ludzkiej pamięci.

Polecam

***************
www.kochamciemojezycie.blogspot.com

„Jeśli dzień dzisiejszy jest dobry zaliczę go do dni przyszłych. Jeśli zły – zaliczę go do dni przeszłych”
- Hanka Ordonówna, 1949 rok. -

Maria Anna Tyszkiewiczowa, z domu Pietruszyńska – popularna Ordonka, jak nazywali ją wielbiciele jej talentu. Słyszał o niej cały świat. Wszędzie, gdzie się pojawiała wzbudzała zachwyt. Wszędzie tam, gdzie występowała, sale były...

Na taką biografię czekałam! Bo to nie jest zwykła biografia. To fascynująca opowieść o życiu i twórczości Hanki Ordonówny stworzona z jej osobistych listów, notesów i zapisków.
Bohaterka książki to postać bardzo dynamiczna, pozytywna, lubiana przez publiczność, o czym świadczy wypowiedź Hanki Bielickiej o nawet 12 (!) bisach na scenie, a jednocześnie tajemnicza i zwyczajna dla bliskich.

Autorka Anna Mieszkowska przytacza najważniejsze momenty z życia aktorki, która została zapamiętana poprzez wykonanie piosenki "Miłość Ci wszystko wybaczy" i nazwana legendarną "czarodziejką sceny".

Serdecznie polecam! Taką biografię warto przeczytać! Napewno do niej wrócę :)

Na taką biografię czekałam! Bo to nie jest zwykła biografia. To fascynująca opowieść o życiu i twórczości Hanki Ordonówny stworzona z jej osobistych listów, notesów i zapisków.
Bohaterka książki to postać bardzo dynamiczna, pozytywna, lubiana przez publiczność, o czym świadczy wypowiedź Hanki Bielickiej o nawet 12 (!) bisach na scenie, a jednocześnie tajemnicza i zwyczajna...