Moim zdaniem świetna i pelna ciekaowstek. Nie jest to podrećznik do chemii ale dla ludzi nie związanych z tą nauką moze byc bardzo interesujaca. Polecam

Moim zdaniem świetna i pelna ciekaowstek. Nie jest to podrećznik do chemii ale dla ludzi nie związanych z tą nauką moze byc bardzo interesujaca. Polecam

Szczerze polecam! Mimo, że chemią interesuję się od lat i większość opisywanych w książce zjawisk znałem, to autorowi i tak udało się przemycić sporą dawkę ciekawych faktów, o których nie wiedziałem. Ponadto język książki jest lekki i przystępny; myślę, że to pozycja dla każdego - szczególnie polecam ją osobom, które z naukami ścisłymi wspólnego mają niewiele.

Szczerze polecam! Mimo, że chemią interesuję się od lat i większość opisywanych w książce zjawisk znałem, to autorowi i tak udało się przemycić sporą dawkę ciekawych faktów, o których nie wiedziałem. Ponadto język książki jest lekki i przystępny; myślę, że to pozycja dla każdego - szczególnie polecam ją osobom, które z naukami ścisłymi wspólnego mają niewiele.

Jeżeli ktoś uważa, że nauka jest nudna, to z pewnością po lekturze tej książki zmieni zdanie. „Spal tę wodę” to świetny przykład na to, jak popularyzować naukę w sposób ciekawy, merytoryczny i zarazem bez zanudzania czytelnika. Przekrój tematyczny jest bardzo szeroki, a ilość poznanej nietuzinkowej wiedzy na temat związków chemicznych zwiększa się z każdą stroną i to już praktycznie od pierwszych kart książki.

Pełna recenzja książki na stronie:
https://moznaprzeczytac.pl/spal-te-wode-tim-james/

Jeżeli ktoś uważa, że nauka jest nudna, to z pewnością po lekturze tej książki zmieni zdanie. „Spal tę wodę” to świetny przykład na to, jak popularyzować naukę w sposób ciekawy, merytoryczny i zarazem bez zanudzania czytelnika. Przekrój tematyczny jest bardzo szeroki, a ilość poznanej nietuzinkowej wiedzy na temat związków chemicznych zwiększa się z każdą stroną i to już...

Publikacja typowo popularyzatorska dla Humanistów, dzięki której dopiero nabiera się ochoty do konkretniejszych poszukiwań odpowiedzi. W wielu miejscach chyba niesłusznie ocenzurowana, przez co czytelnik czuje się trochę manipulowany. Przykładowo: Wzór chemiczny istoty ludzkiej to zdecydowanie wzór na "gnijące szczątki ludzkie", ponieważ dominuje w nim Mg nad Zn-pierwiastkiem wzrostu, ale także odpowiedzialnym za regenerację w tym gojenie się ran. Autor oczywiście pomija ten wartościowy poznawczo wniosek i SZPANUJE wiedzą z innej dziedziny chemii molekularnej...Rozdział 11 wspomina o zjawisku Samozapłonu Istoty Ludzkiej. w trakcie rozważań bez dostatecznego uzasadnienia pomija fakty opisane przez Medyków sądowych z połowy XX wieku-przypadki samozapłonu po intoksykacji lekami tj. AlkaZelcer i nitrogliceryna.jest to niezrozumiałe zwłaszcza w kontekście przykładu niewyjaśnionego samozapłonu mieszkańca Lodynu z 2013 roku- wymienionego w tym Rozdziale. Autocenzura nie tłumaczy tego zabiegu czytelnikowi wnikliwemu.W każdym razie każdy śledczy kryminalistyki na pewno czułby się rozczarowany lekturą tego rozdziału, a przecięty "zjadacz SUPLEMENTÓW diety" raczej poszukałby książki Janice Garavaglia"Jak nie umrzeć" (Wydawnictwa Znak). Ogólnie "Spal tę wodę"można polecać rozsądnym SAMOUKOM a nie szpanerom ...

Publikacja typowo popularyzatorska dla Humanistów, dzięki której dopiero nabiera się ochoty do konkretniejszych poszukiwań odpowiedzi. W wielu miejscach chyba niesłusznie ocenzurowana, przez co czytelnik czuje się trochę manipulowany. Przykładowo: Wzór chemiczny istoty ludzkiej to zdecydowanie wzór na "gnijące szczątki ludzkie", ponieważ dominuje w nim Mg nad...

Rewelacja! Interesująca treść, podana w przystępnej i przyjemnej formie. Uwielbiam poczucie humoru Autora, to prawdopodobnie najzabawniejsza książka popularyzująca chemię, którą czytałem w życiu. Na pewno chciałbym mieć TAKIEGO nauczyciela chemii!

Rewelacja! Interesująca treść, podana w przystępnej i przyjemnej formie. Uwielbiam poczucie humoru Autora, to prawdopodobnie najzabawniejsza książka popularyzująca chemię, którą czytałem w życiu. Na pewno chciałbym mieć TAKIEGO nauczyciela chemii!

Od razu widać, że autor nie tylko zna się na temacie, ale kocha to co robi, i przekazuje swoją wiedzę z miłością. I dużą dawką humoru. Osobiście nigdy nie lubiłeam chemii, ale bardzo przypadła mi do gustu ta książka.

Od razu widać, że autor nie tylko zna się na temacie, ale kocha to co robi, i przekazuje swoją wiedzę z miłością. I dużą dawką humoru. Osobiście nigdy nie lubiłeam chemii, ale bardzo przypadła mi do gustu ta książka.

Zwykle bardzo ostrożnie podchodzę do literatury popularnonaukowej, bo bardzo często przedstawia nieprawdziwe informacje lub bardzo duże uproszczenia i tym sposobem ludzie nabierają nieprawdziwych przekonań o faktycznym stanie rzeczy.

W tej książce także pojawiaja się niedociągnięcia, niedopowiedzenia, jednak podoba mi się bardzo obszerna bibliografia na końcu książki (cóż, czasami same źródła są bardzo wątpliwe, ale załóżmy, że jednak nie są). Wiele naukowych faktów się z niej nie dowiedziałem, ale bardzo podobała mi się ilość ciekawostek, o wielu nie zdawałem sobie sprawy.

Raziły mnie jednak też bardzo sarkastyczne i cyniczne wstawki autora oraz wiele faktów, które miały po prostu zszokować czytelnika jak na przykład rozdział o samozapłonie człowieka. Ale to już moja wrażliwość.

Ogółem dobra pozycja dla tych, którzy mają na bakier z nauką i chcieliby się w nią bardziej wciągnąć.

Zwykle bardzo ostrożnie podchodzę do literatury popularnonaukowej, bo bardzo często przedstawia nieprawdziwe informacje lub bardzo duże uproszczenia i tym sposobem ludzie nabierają nieprawdziwych przekonań o faktycznym stanie rzeczy.

W tej książce także pojawiaja się niedociągnięcia, niedopowiedzenia, jednak podoba mi się bardzo obszerna bibliografia na końcu książki (cóż,...

Bardzo dobra książka o chemii. Już ją polecam swoim uczniom i korzystam z niektórych informacji na lekcjach. Chociaż uwaga - nie wiem, czy to błąd autora (nie przypuszczam),czy raczej tłumacza, ale na początku książki się dowiadujemy, że tlen jest palny. Niestety, nie jest to prawda. Tlen jest niepalny, tylko podtrzymuje palenie. No i drugi taki błąd merytoryczny, który bardzo rzuca się w oczy: węgiel kamienny, to, obok diamentu, odmiana alotropowa węgla. Znowu nieprawda. Węgiel kamienny to kopalina, która nie jest zbudowana z samego pierwiastka węgla, ale ma jeszcze inne dodatki. Odmiana alotropowa węgla, obok diamentu to grafit no i jeszcze fulleren. Reszta naprawdę jest fajna, przystępnie napisana i wcale nie trzeba się znać na chemii, żeby tę książkę zrozumieć.

Bardzo dobra książka o chemii. Już ją polecam swoim uczniom i korzystam z niektórych informacji na lekcjach. Chociaż uwaga - nie wiem, czy to błąd autora (nie przypuszczam),czy raczej tłumacza, ale na początku książki się dowiadujemy, że tlen jest palny. Niestety, nie jest to prawda. Tlen jest niepalny, tylko podtrzymuje palenie. No i drugi taki błąd merytoryczny, który...

"Spal tę wodę" Tima Jamesa to książka "pełną gebą" popularnonaukowa - co ma swoje plusy i minusy. Faktem jest, że pozycję tę każdy pojmie, niekiedy zachwyci się przy tym nauką (tutaj chemią i w pewnych miejscach chemią kwantową i fizyką) oraz pod nosem uśmiechnie się z powodu lekkiego, momentami zabawnego języka książki.

Do plusów publikacji zaliczyć należy bardzo prosto ukazane wszelkie zawiłe pojęcia z zakresu chemii i fizyki, jak np. opis efektu tryboelektrycznego, dosyć szerokie omówienie pojęcia orbitali elektronowych - czyli podstaw chemii, czy choćby pewnych elementów fizyki kwantowej. Dodatkowo, książka zawiera mnóstwo ciekawostek z dziedziny chemii, różnych interesująych historii uzyskiwania pierwiastków i wszelkiej maści anegdot o chemikach (zdradzę tylko, że autor musi bardzo lubić Carla Schelle).

Okazuje się jednak, iż to co z jednej strony okazuje się plusem z drugiej można postrzegać jako minus. Mam na myśli to, że autor czasami zbyt upraszcza pewne kwestie, których wręcz nie można lakonicznie przedstawić, gdyż można sobie stworzyć przez to mylne wyobrażenie pewnych problemów fizycznych czy chemicznych. Podobnie rzecz dotyczy języka książki, w założeniu zabawnego, w rzeczywsitości, moim zdaniem, nieco zbyt luźnego i nieścisłego.

Chwała jednak Tim'owi James'owi za:

"He teaches Chemistry and Physics to students aged 11 - 18, gives annual lectures for the Institute of Physics, appears on BBC radio as a Science pundit and talks about Science to anyone foolish enough to ask him about it."

Uważam, że trzeba dbać o uczniów i zachęcać ich do intresowania się światem. Jeśli zajęcia prowadzone przez niego choć odbrobinę przypominają książkę (posiadającą olbrzymi potencjał "zachęty"),którą napisał to składam wyrazy uznania.

Podsumowując "Spal tę wodę" to pozycja na jedno, dwa popołudnia - wszak bez dodatków liczy sobie ona niespełna 200 stron. Oceniam ją dobrze, lecz nie umiem się nią zachwycić. Lubię, gdy drąży sie dany temat - tutaj wiele kwestii, ot tak ucina się i pozostawia bez wyjaśnienia. Książka omawia wprawdzie szeroki zakres wiedzy lecz ogranicza i spłaszcza niemal każde pojęcie do minimum - niestety.

P.S. Nie rozumiem dlaczego niektórzy autorzy, w tym Tim James, przedstawiają w bardzo złym świetle postać Arystotelesa. Przecież to jest skandaliczne niezrozumienie tematu jego filozofii. Prawie za każdym razem, gdy spotykam wzmianki o Arystotelesie w pozycjach popularnonaukowych, głównie z fizyki, dostaje on (zazwyczaj ma być to pokazane w zabawny sposób)"przytczka w nos". Absurd.

"Spal tę wodę" Tima Jamesa to książka "pełną gebą" popularnonaukowa - co ma swoje plusy i minusy. Faktem jest, że pozycję tę każdy pojmie, niekiedy zachwyci się przy tym nauką (tutaj chemią i w pewnych miejscach chemią kwantową i fizyką) oraz pod nosem uśmiechnie się z powodu lekkiego, momentami zabawnego języka książki.

Do plusów publikacji zaliczyć należy bardzo prosto...

Rewelacyjna pozycja, jestem zachwycona, choć muszę przyznać że podczas lektury czasem mózg mi się przegrzewał od przyswajania informacji.
Mój umysł nie należy do ścisłych, więc chemia nigdy nie była moim konikiem.
Niemniej ksiażka napisana jest lekkim językiem, z humorem, bardzo dużo z niej wyniosłam dla siebie i mam chęć na więcej z tej dziedziny.

Rewelacyjna pozycja, jestem zachwycona, choć muszę przyznać że podczas lektury czasem mózg mi się przegrzewał od przyswajania informacji.
Mój umysł nie należy do ścisłych, więc chemia nigdy nie była moim konikiem.
Niemniej ksiażka napisana jest lekkim językiem, z humorem, bardzo dużo z niej wyniosłam dla siebie i mam chęć na więcej z tej dziedziny.