Pozycja trupa

Pani Kuydowicz to prawdopodobnie przykład autorki wydawanej po znajomości. Książka mierna i mizerna.

Pani Kuydowicz to prawdopodobnie przykład autorki wydawanej po znajomości. Książka mierna i mizerna.

Bardzo niezaskakująca. A przy kryminale taka powinna być. Na wakacje można zabrać.

Bardzo niezaskakująca. A przy kryminale taka powinna być. Na wakacje można zabrać.

Kiedyś pochłaniałam thrillery, teraz sięgam po nie coraz rzadziej. Uwielbiałam napięcie, które wywoływały i fabułę, od której nie sposób się oderwać. Co przyniosła mi “Pozycja trupa”? To taki eksperyment, w którym komedia miesza się z kryminalnymi wątkami. I choć momentami było zabawnie, najczęściej łapałam się za głowę i myślałam sobie nieeee, to nie dla mnie.

Przyznaję, że zainteresowała mnie zagadka i zastanawiałam się, o co chodzi w tych coraz dziwniejszych zbiegach okoliczności. Podobał mi się również wątek jogi, który pokazywał specyfikę życia osób wybierających bliskość natury oraz praktyki. Jednocześnie drażniła mnie naiwność bohaterów, wyssane z palca historie czy nierealne zbiegi wydarzeń. Muszę jednak przyznać, że autorka mnie nie zanudziła.

Kiedyś pochłaniałam thrillery, teraz sięgam po nie coraz rzadziej. Uwielbiałam napięcie, które wywoływały i fabułę, od której nie sposób się oderwać. Co przyniosła mi “Pozycja trupa”? To taki eksperyment, w którym komedia miesza się z kryminalnymi wątkami. I choć momentami było zabawnie, najczęściej łapałam się za głowę i myślałam sobie nieeee, to nie dla mnie.

Przyznaję,...

Chyba pisana w pośpiechu, niestaranna, powinna jeszcze raz trafić do bardziej czepialskiej redakcji. Tak jak moi poprzednicy zauważyli i ocenili książkę za to na tylko 5. Ponieważ mimo tego miło i szybko się czytało, choć nie jest to zdecydowanie Chmielewska, dam oczko wyżej.

Chyba pisana w pośpiechu, niestaranna, powinna jeszcze raz trafić do bardziej czepialskiej redakcji. Tak jak moi poprzednicy zauważyli i ocenili książkę za to na tylko 5. Ponieważ mimo tego miło i szybko się czytało, choć nie jest to zdecydowanie Chmielewska, dam oczko wyżej.

Wątek kryminalny mizerny, śmieszne wcale (ani tam humoru sytuacyjnego ani to w humorystyczny sposób napisane),płaskie, beznadziejne, antypatyczne postacie (włącznie z główną bohaterką),styl pisania jak w wypracowaniach czwartoklasistów szkoły podstawowej. Nieszczęsne, w kółko powtarzane "narzecz" kłuło w oczy, podobnie jak wybranie irytujących nazwisk głównej pary. Jednym słowem - szkoda było czasu na to... coś. Chmielewska się w grobie przewraca za to nadużycie przy porównaniu tego niewydarzonego "kryminału z humorem" do jej książek.

Wątek kryminalny mizerny, śmieszne wcale (ani tam humoru sytuacyjnego ani to w humorystyczny sposób napisane),płaskie, beznadziejne, antypatyczne postacie (włącznie z główną bohaterką),styl pisania jak w wypracowaniach czwartoklasistów szkoły podstawowej. Nieszczęsne, w kółko powtarzane "narzecz" kłuło w oczy, podobnie jak wybranie irytujących nazwisk głównej pary. Jednym...

Naprawdę nie wiem skąd te niepochlebne opinie, książka jest dokładnie tym czego można się spodziewać po opisie - wesołym przerywnikiem. Polecam na letnie wakacje, przyjemnie się kartkuje!

Naprawdę nie wiem skąd te niepochlebne opinie, książka jest dokładnie tym czego można się spodziewać po opisie - wesołym przerywnikiem. Polecam na letnie wakacje, przyjemnie się kartkuje!

Zupełnie nie rozumiem niepochlebnych opinii. Książka lekka, przyjemna, momentami dziecinnie odklejona od rzeczywistości, ale dokładnie tego się spodziewałam kupując ją - tańczące truposzki z okładki byly jasnym sygnałem, że ma to być lelatura wakacyjna. Była miłym przerywnikiem, czytało się lekko, fabuła skonstruowana ciekawie. Podobała mi się i na pewno sięgnę do innych pozycji autorki, gdy będę szukała chwili odprężenia. Polecam!

Zupełnie nie rozumiem niepochlebnych opinii. Książka lekka, przyjemna, momentami dziecinnie odklejona od rzeczywistości, ale dokładnie tego się spodziewałam kupując ją - tańczące truposzki z okładki byly jasnym sygnałem, że ma to być lelatura wakacyjna. Była miłym przerywnikiem, czytało się lekko, fabuła skonstruowana ciekawie. Podobała mi się i na pewno sięgnę do innych...

Oj, niestety! Ani akcja nie wciąga, ani język nie jest pełen humoru. Owszem - jeden wielki zbieg okoliczności, aż do bólu nierealny.
Kryminałom Joanny Chmielewskiej do pięt nie sięga!
Absolutnie zmarnowany pomysł - joga, rodzina, środowisko zawodowe, psy, wegańskie posiłki.
W pewnym momencie poczułam, że czytam wyłacznie po to, by dowiedzieć się w jakim celu wprowadzone została posta Ani. Gdy już się wyjasniło, własciwie książka się skończyła.
Niestety cała masa postaci zupełnie niewykorzystana - młoda rodzinka, przyjaciółki Ani i Izki, Właściciele, Pomocnik - robią tylko za tło, gdyby znikli - nic by się banalnie nie stało.
Szkoda, wielka szkoda!

Oj, niestety! Ani akcja nie wciąga, ani język nie jest pełen humoru. Owszem - jeden wielki zbieg okoliczności, aż do bólu nierealny.
Kryminałom Joanny Chmielewskiej do pięt nie sięga!
Absolutnie zmarnowany pomysł - joga, rodzina, środowisko zawodowe, psy, wegańskie posiłki.
W pewnym momencie poczułam, że czytam wyłacznie po to, by dowiedzieć się w jakim celu wprowadzone...

Chciałabym ocenić tę książkę lepiej. Jest potencjał na fajną historię, dwie przyjaciółki, ich partnerzy, z których jeden jest dziennikarzem śledczym a drugi byłym narkomanem i hazardzistą, niecodzienne miejsce zbrodni, bo warsztaty jogi, więc co mogło pójść nie tak? Okazuje się, że wszystko. Nie ma w tej książce napięcia a zachowanie i reakcje bohaterów są tak zupełnie bezsensowne, że czyta się o nich bez zaangażowania. Ani zagadka kryminalna nie wciąga, ani humor nie rozbawia. Główna bohaterka, kreowana na silną, niezależną kobietę co chwila wymaga opieki, troski, żeby się ktoś remontem zajął, do domu odwiózł... no ludzie. Szkoda, bo widać, że autorka miała pomysł i chęci, tylko coś po drodze nie wyszło.

Chciałabym ocenić tę książkę lepiej. Jest potencjał na fajną historię, dwie przyjaciółki, ich partnerzy, z których jeden jest dziennikarzem śledczym a drugi byłym narkomanem i hazardzistą, niecodzienne miejsce zbrodni, bo warsztaty jogi, więc co mogło pójść nie tak? Okazuje się, że wszystko. Nie ma w tej książce napięcia a zachowanie i reakcje bohaterów są tak zupełnie...

Od kiedy zaczęłam swoją przygodę z Alkiem Rogozińskim, bardzo polubiłam komedie kryminalne. Dlatego też sięgnęłam i po ten tytuł. Miało być zabawnie, zaskakująco i niekiedy tajemniczo… A wyszło mocno średnio. Sceny, na których faktycznie się zaśmiałam mogłabym policzyć na palcach jednej ręki. Zaskakujące zwroty akcji? A jakże, może z jeden czy dwa się znalazły, ale na tym koniec. Pomimo tych minusów książkę oceniłam dość wysoko, bowiem czytało się ją szybko, lektura nie męczyła, a co najważniejsze, autorce naprawdę dobrze udało się oddać klimat warsztatów z jogi, czasem miałam wrażenie, że sama osobiście biorę w nich udział. Spodziewam się, że dość szybko zapomnę o tej pozycji, ale nie zmienia to faktu, iż idealnie nadaje się ona na jeden czy dwa jesienne wieczory, do oderwania od szarej codzienności.

Od kiedy zaczęłam swoją przygodę z Alkiem Rogozińskim, bardzo polubiłam komedie kryminalne. Dlatego też sięgnęłam i po ten tytuł. Miało być zabawnie, zaskakująco i niekiedy tajemniczo… A wyszło mocno średnio. Sceny, na których faktycznie się zaśmiałam mogłabym policzyć na palcach jednej ręki. Zaskakujące zwroty akcji? A jakże, może z jeden czy dwa się znalazły, ale na tym...