Wojna polsko-bolszewicka. Konflikt który zmienił bieg historii

Pozycja idealna dla osób, które nie są obeznane z tematem po profesorsku. W głównej mierze, ze względu na szeoką perspektywę autora od ciągotek militarnych po aspekty relacji między znanymi nazwiskami z naszej historii a często wiedza o nich jest tyko hasłowa lub gorzej znana z nazw mijanych ulic. Lektura ta dla ciekawskich jest dobrym wstępem do prześledzenia dalszych losów wybranych bohaterów a ze względu na okres w dziejach można to robić na osi czasu i w przód i w tył. Książkaprzetykana fotografiami na plus brak mapek na minus. Zachęcająca do zapoznania się z kolejnymi pozycjami tego autora.

Pozycja idealna dla osób, które nie są obeznane z tematem po profesorsku. W głównej mierze, ze względu na szeoką perspektywę autora od ciągotek militarnych po aspekty relacji między znanymi nazwiskami z naszej historii a często wiedza o nich jest tyko hasłowa lub gorzej znana z nazw mijanych ulic. Lektura ta dla ciekawskich jest dobrym wstępem do prześledzenia dalszych...

ciekawa książka wojnie polsko-bolszewickiej. Polecam

ciekawa książka wojnie polsko-bolszewickiej. Polecam

Ciekawe, mało znane epizody. Nie wiedziałem, że Maczek w młodości to był taki kozak. Styl - jakby Sienkiewicz.

Ciekawe, mało znane epizody. Nie wiedziałem, że Maczek w młodości to był taki kozak. Styl - jakby Sienkiewicz.

Brawo! Jest tu wszystko co trzeba. Brakuje tylko, albo aż map.

Brawo! Jest tu wszystko co trzeba. Brakuje tylko, albo aż map.

Z każdą kolejną książką coraz bardziej lubię pisarstwo Kacpra Śledzińskiego. To już moja trzecia pozycja. Tym razem zdecydowałem się właśnie na wojnę bolszewicką będąc pod wpływem niedawnej rocznicy odzyskania niepodległości. A co do książki. Zawiera w sobie świetny miraż historii mikro z perspektywy makro. Autor stara się ułożyć opowiadanie używając do tego bohaterów liniowych (jak choćby Broniewski, Bocheński, Lepecki i wielu innych) co jakiś czas zaglądając do pokojów sztabowych (Rozwadowski) oraz gabinetu Naczelnego Wodza. Moim zdaniem świetnie wyszło to połączenie. Z jednej strony widziałem po co sytuacja się rozgrywa znając jej szczegółowy przebieg. Może powinno być więcej map sytuacyjnych. Za to plusem są przejmujące fotografie z tamtej epoki. Książka bardzo dobra i na pewno nie ostatnia tego autora.

Z każdą kolejną książką coraz bardziej lubię pisarstwo Kacpra Śledzińskiego. To już moja trzecia pozycja. Tym razem zdecydowałem się właśnie na wojnę bolszewicką będąc pod wpływem niedawnej rocznicy odzyskania niepodległości. A co do książki. Zawiera w sobie świetny miraż historii mikro z perspektywy makro. Autor stara się ułożyć opowiadanie używając do tego bohaterów...

Jak na szumny tytuł - opisanie wojny - jest słabo. Autora nosi ku jakiejś beletrystyce, choć to nie jest powieść, więc wyczytamy co czas jakiś ze zdziwieniem opis przyrody niczym z "Nad Niemnem". Sporo takich wstawek, ni z gruszki ni z pietruszki - w książce popularnonaukowej, mającej opowiedzieć maksymalnie dużo o wojnie, nie tak znów bardzo znanej. Co powinno w takiej książce być, a czego nie ma? Najbardziej banalne rzeczy, których szuka czytelnik wojnami zainteresowany.
Od broni się zaczyna. Choćby parę słów - jakiego uzbrojenia używały strony, w jakiej ilości (gdy np. mowa o armatach, samolotach czy pojazdach pancernych). Jakich karabinów z jaką amunicją - rzecz istotna w przypadku strony polskiej, używającej demobilu paru różnych armii. Dalej iść powinna struktura jednostek - napisać, co to był pułk, jakie miał części składowe (czy się kawaleria od piechoty różniła?). Jakiś spis jednostek by się przydał. Parę słów o taktyce i sztuce operacyjnej. W tego typu książkach bardzo przydatne są i zwykle występują - tabelki, mapki z wyrysowanym rozmieszczeniem jednostek. Inaczej, by zrozumieć ruchy wojsk, trzeba czytać z mapą pod ręką, a to niekoniecznie jest wygodne czy wszędzie do osiągnięcia.
No i opisy walk... Żenada. Najsławniejsza, podobno ostatnia wielka bitwa kawalerii pod Komarowem... Owszem, czytamy że walczyła ta kawaleria. Ale już takiej kluczowej informacji - pieszo czy konno - nie uświadczysz.
To jest ogromny problem tej książki. Brak konkretów. Autor pisze, że tu i tu walczono - ale jak, kto w czym miał przewagę? Jakimi sposobami i dlaczego uzyskiwano przewagę? Nie wiadomo. Zamiast opisu bitew - jakieś opisy przyrody.

Jak na szumny tytuł - opisanie wojny - jest słabo. Autora nosi ku jakiejś beletrystyce, choć to nie jest powieść, więc wyczytamy co czas jakiś ze zdziwieniem opis przyrody niczym z "Nad Niemnem". Sporo takich wstawek, ni z gruszki ni z pietruszki - w książce popularnonaukowej, mającej opowiedzieć maksymalnie dużo o wojnie, nie tak znów bardzo znanej. Co powinno w takiej...

Kolejna książka tego autora w której w interesujący sposób przedstawia on wydarzenia nie unikając przy tym trudnych tematów takich jak choćby ludzkie sympatie i antypatie przekładające się na konkretne decyzje, losy i wydarzenia. Warto sięgnąć po tę pozycję, gdyż nie jest ona powielaniem schematów i suchym opisem kolejnych działań, a wartkim językiem napisaną, popartą bogatą bibliografią solidną książką. Brakowało mi jednak map wspomagających zrozumienie toczących się wydarzeń, w niektórych przypadkach musiałem posiłkować się choćby Google maps, żeby lepiej zrozumieć sytuację na froncie.

Kolejna książka tego autora w której w interesujący sposób przedstawia on wydarzenia nie unikając przy tym trudnych tematów takich jak choćby ludzkie sympatie i antypatie przekładające się na konkretne decyzje, losy i wydarzenia. Warto sięgnąć po tę pozycję, gdyż nie jest ona powielaniem schematów i suchym opisem kolejnych działań, a wartkim językiem napisaną, popartą...

Zazwyczaj gdy zbliża się kolejna rocznica Bitwy Warszawskiej karmieni jesteśmy w mediach propagandowych niestrawną porcją peanów na cześć Piłsudskiego i oskarżeniami z gatunku inwektyw pod adresem bolszewików i ludzi Lenina, którego Śledziński poprawnie nazywa w swym dziele Uljanowem. A skoro już jestem przy rzeczony dziele, to od razu napiszę, że chyba po raz pierwszy czytałem tak wnikliwe i rzetelne opracowanie na temat wojny z sowiecką Rosją w 1920 roku. Uznanie dla autora tym większe z mojej strony, że z aptekarską niemal dokładnością przedstawia okoliczności rodzenia się napięcia, a w rezultacie konfliktu z bolszewikami, od ostatnich miesięcy wojny. Tym samym pokazując jak bardzo różni politycy i dowódcy od Marszałka różnili się w kwestiach kształtowania granicy na Wschodzie. Jednocześnie pokazując jak wiele tarć i chaosu tej politycznej otoczce towarzyszyło. Wreszcie jak nieustępliwym w negocjacjach z wysłannikami Uljanowa (Marchlewski) był Piłsudski, z rękojmi którego negocjował Kossakowski. Słusznie zwraca też autor w swej pracy uwagę na pierwiastek ukraiński i białoruski jako te, które stanowiły jedne z ognisk rodzących się nieporozumień na linii Warszawa - Moskwa. Rzadko kiedy autorzy o tym wspominają, a już na pewno nie politycy bijący podczas okolicznościowych przemówień tylko w jeden bęben, dopuszczając się tym samym - moim zdaniem - do nieuprawnionej manipulacji historią. Nie będę "streszczał" pracy Kacpra Śledzińskiego, lecz polecę ją każdemu, kogo interesuje w szerokiej perspektywie ukazana prawda na temat przyczyn i przebiegu wojny polsko-radzieckiej z 1920 roku. Polecę tym chętniej, że publikacja napisana jest bardzo przystępnym językiem, momentami wręcz jak trzymający w napięciu thriller.

Zazwyczaj gdy zbliża się kolejna rocznica Bitwy Warszawskiej karmieni jesteśmy w mediach propagandowych niestrawną porcją peanów na cześć Piłsudskiego i oskarżeniami z gatunku inwektyw pod adresem bolszewików i ludzi Lenina, którego Śledziński poprawnie nazywa w swym dziele Uljanowem. A skoro już jestem przy rzeczony dziele, to od razu napiszę, że chyba po raz pierwszy...