Przylepka i Potwór

Mrożek, wybitny dramatopisarz, trudny człowiek i ostatnie 30 lat życia opisane przez żonę. Urocze miniaturowe rysunki pisarza.

Mrożek, wybitny dramatopisarz, trudny człowiek i ostatnie 30 lat życia opisane przez żonę. Urocze miniaturowe rysunki pisarza.

To poprawnie i tylko poprawnie opisany wycinek życia sławnego dramaturga. Książka nie jest przełomowa, ani wybitna. Autorka dość poprawnie opowiedziała kawałek swojej historii, wstawiła dość pokaźny - niestety nużący - fragment ze zbioru własnej korespondencji ze Sławomirem Mrożkiem Wiadomo było, że będzie zainteresowanie, no i jest.

To poprawnie i tylko poprawnie opisany wycinek życia sławnego dramaturga. Książka nie jest przełomowa, ani wybitna. Autorka dość poprawnie opowiedziała kawałek swojej historii, wstawiła dość pokaźny - niestety nużący - fragment ze zbioru własnej korespondencji ze Sławomirem Mrożkiem Wiadomo było, że będzie zainteresowanie, no i jest.

Wspomnienia drugiej żony naszego wybitnego dramaturga obejmują czasy ich długoletniego romansu i wreszcie małżeństwa (od 1987 r.). Dużą część książki zawierają listy, które do siebie pisali w latach 80., przez długi czas bowiem byli rozdzieleni – ona w Meksyku, on w Paryżu, a że żyli w romantycznej epoce – bez internetu i smartfonów – więc namiętnie korespondowali. 

Przeczytałem już dwa tomy listów Mrożka: z Erwinem Axerem i Gustawem Herlingiem-Grudzińskiej, pisze w nich Mrożek sporo i ciekawie o teatrze, literaturze, polityce. Natomiast w tym tomie listy nie są zbyt interesujące, trochę w nich taniego filozofowania pani Susany,  trochę wynurzeń Mrożka o jego zmiennych nastrojach, depresji i w ogóle o tym jak trudnym jest człowiekiem. Ciekawe, że oboje fascynują się tarotem, stawiają sobie karty i bardzo poważnie traktują prognozy z nich wynikające. Prawdę mówiąc, lektura tej epistolografii była dosyć nużąca.

Okresy korespondencji przeplatane są miesiącami wspólnego życia w Paryżu, ale nie do końca wspólnego, bo Mrożek jest wciąż związany z inną kobietą. Susana też sobie znajduje innego faceta, ale wraca do Mrożka, bo jak pisze: „Sławomir wystawił mnie do wiatru i z pewnością zrobiłby to jeszcze raz, ale był mężczyzną, którego kochałam najbardziej, i nie miałam zamiaru go stracić.” 

W drugiej części książki pani Susana pisze o swoim życiu z Mrożkiem, które zaczęło się w połowie lat 80. i trwało do 2013 r., do śmierci pisarza. Było z pewnością ciekawe, pełne podróży, hołdów dla Mrożka, z drugiej strony trudne, bo osobowość wielkiego pisarza była niełatwa: egocentryzm, stany depresyjne, skrajny introwertyzm, itd. Nie bez przyczyny pani Susana nazywa swego męża potworem; nieprzypadkowo jedna z biografii Mrożka nosi tytuł „Mrożek. Striptiz neurotyka.” W pewnym momencie Susana poważnie myśli o rozstaniu, wyjeżdża na dłużej do Meksyku, zostawiając Mrożka w Krakowie, ale pisze: „Nie chciałam wracać, jednak Sławomir często mi się śnił. Żyć z nim mogło być ciężko, utracić go było klęską totalną.” Co ciekawe, nasza para często zmieniała miejsca pobytu, jakby przez całe życie szukali dla siebie gniazda: Francja, potem Meksyk, powrót do Krakowa, przenoszenie się tam z mieszkania do mieszkania, wreszcie wyjazd do Nicei. 

Jest tam parę mrożkowskich bonmotów, pisze np. o Wiedniu, że tam: „po ulicach chodzą mumie”, ale mało tego. 

W sumie książka dosyć ciekawa, ale raczej tylko dla miłośników Mrożka. 

Wspomnienia drugiej żony naszego wybitnego dramaturga obejmują czasy ich długoletniego romansu i wreszcie małżeństwa (od 1987 r.). Dużą część książki zawierają listy, które do siebie pisali w latach 80., przez długi czas bowiem byli rozdzieleni – ona w Meksyku, on w Paryżu, a że żyli w romantycznej epoce – bez internetu i smartfonów – więc namiętnie...

Mi się książka podobała, gdyż można było odebrać tu pisarza jaki był prywatnie i jak jego życie wyglądało z listów do przyszłej żony.. bardzo ciekawe.

Mi się książka podobała, gdyż można było odebrać tu pisarza jaki był prywatnie i jak jego życie wyglądało z listów do przyszłej żony.. bardzo ciekawe.

Listy kochanków, potem małżonków...nie wiem czy bym się zdecydowała na publikacje taki intymnych zwierzeń, chyba nie. Listy Mrożka do Lema to zupełnie inna wartość. Pomimo to dla entuzjastów Mrożka warto.

Listy kochanków, potem małżonków...nie wiem czy bym się zdecydowała na publikacje taki intymnych zwierzeń, chyba nie. Listy Mrożka do Lema to zupełnie inna wartość. Pomimo to dla entuzjastów Mrożka warto.