Legenda o Szkarłatnych Obłokach

Czytając opis „Legendy o szkarłatnych obłokach” możemy dowiedzieć się, że jest to opowieść dwóch postaci. Raido, ronina bez pamięci i Meiki, młodej lalkarki bunraku. Przypadkiem spotkali się w mieście, które rozmawia z niebem. Tych dwoje przypadkowych sobie ludzi łączy tajemnicza i silna moc. Razem zrobią wszystko, aby poznać swoją przeszłość i zwyciężyć zło.

Całość została utrzymana w klimacie feudalnej Japonii z elementami fantasy. Znajdziemy tutaj walczących z sobą samurajów pełnych honoru. Dodano do tego odrobinę magii, fantastycznych zwierząt oraz istot. Niby mógłbym to wszystko ująć w ramy baśni. Pasowałby ogólnie klimat i wydźwięk tej historii. Nawet na siłę znalazł bym jakiś morał. Tylko co z tego skoro to wszystko jest tak bardzo miałkie i bez wyrazu. Przez co całość jest tak bardzo przewidywalna do bólu. Naprawdę nie uważam, że wszystko musi być odkrywcze i nowatorskie. Jednak tutaj mam wrażenie jakby cała fabuła była po za prosta. Z ciekawości spojrzałem na pewną stronę z ocenami i tam ludzie głównie piszą o pięknej stronie graficznej tego komiksu. Natomiast fabuła jest tylko wspominana, że jest i tyle. Niestety z tym też jest mi trudno się zgodzić. Ilustracje są bardzo przeciętne. Czasem pojawi się naprawdę piękny kadr, głównie ośnieżonego miasta. Jednak większość postaci posiada tutaj te same twarze. Często jest również problem z perspektywą, co idealnie widać w scenach walki i odcinanych kończyn. Wtedy też przedstawienie ruchu i odpadających kończyn wygląda naprawdę źle.

W mojej ocenie jest to naprawdę średni komiks. Nad którym nawet trochę usypiałem czytając jego drugą połowę. Jestem zadowolony z jego przeczytania. Zainteresował mnie jego opis i wspaniale, bo miałem możliwość wyrobienia sobie o nim opinii podczas lektury. Jednak najbardziej cieszy mnie fakt, że mogłem go wypożyczyć z biblioteki. Dobrze zaoszczędzone pieniądze.

Czytając opis „Legendy o szkarłatnych obłokach” możemy dowiedzieć się, że jest to opowieść dwóch postaci. Raido, ronina bez pamięci i Meiki, młodej lalkarki bunraku. Przypadkiem spotkali się w mieście, które rozmawia z niebem. Tych dwoje przypadkowych sobie ludzi łączy tajemnicza i silna moc. Razem zrobią wszystko, aby poznać swoją przeszłość i zwyciężyć zło.

Całość...

POPKulturowy Kociołek:

https://popkulturowykociolek.pl/legenda-o-szkarlatnych-oblokach-recenzja-komiksu/

Album skupia się na postaci Raido. Jednorękiego, cierpiącego na amnezję ronina, który przemierza kraj w poszukiwaniu swojej przeszłości. Nie boi się on przy tym sięgać często po swój miecz, kąpiąc jego ostrze w strumieniu krwi przeciwników. Jego prawdziwa przygoda rozpoczyna się jednak dopiero wtedy, kiedy dociera on do miasta, które rozmawia z niebem. To właśnie tam spotyka on niezwykle tajemniczą Meiku, która jakoś połączona jest z jego losem i przeszłością. Chce on za wszelką cenę zrozumieć tę mocną więź i odzyskać pamięć. Oznaczać to będzie konieczność stawienia czoła naprawdę potężnym siłom zła.

Opowieść w swych ogólnych założeniach jest więc dość prosta, co w żaden sposób nie umniejsza jej niesamowitości. Autor w wyśmienitym stylu łączy tu kulturę japońską z wyrazistą dawką orientalnej fantastyki, dodając do tego naprawdę ciekawych bohaterów. Fani orientu przewracając kolejne strony albumu, wyłapią tu sporo smaczków w postaci mniej lub bardziej oczywistych nawiązań twórcy do tamtejszej popkultury. Doskonałym przykładem mogą być, chociażby krwiożercze wilki nasuwające skojarzenia z księżniczką Mononoke.

Większość elementów scenariusza dobrze się ze sobą łączy, dzięki czemu całość czyta się przyjemnie i szybko (chociaż pojawiają się pewne drobne niedociągnięcia). Treść miesza ze sobą dramat i widowiskowość, dość mocno angażując odbiorcę. Twórca od samego początku wyraźnie wie, do jakiego zakończenia dąży, pozostawiając jednak pewną dozę tajemniczości i niedopowiedzeń....

POPKulturowy Kociołek:

https://popkulturowykociolek.pl/legenda-o-szkarlatnych-oblokach-recenzja-komiksu/

Album skupia się na postaci Raido. Jednorękiego, cierpiącego na amnezję ronina, który przemierza kraj w poszukiwaniu swojej przeszłości. Nie boi się on przy tym sięgać często po swój miecz, kąpiąc jego ostrze w strumieniu krwi przeciwników. Jego prawdziwa przygoda...

Kreska mega dopracowana, bez efektów komputerowych. Typowa fabuła drogi, ważne jest to jak zachowują się bohaterowie a nie co jest na końcu. Nie każdy może lubić taką formę.

Kreska mega dopracowana, bez efektów komputerowych. Typowa fabuła drogi, ważne jest to jak zachowują się bohaterowie a nie co jest na końcu. Nie każdy może lubić taką formę.

Określiłabym, że jest to czarująco baśniowa grafika, do której przy okazji dodano sprawną fabułę.
Dobrze wydany komiks z dozą brutalności w klimacie japońskim. Zapewne jeszcze do niego wrócę.
Polecam fanom kultury japońskiej, ale również jest to odpowiednia pozycja do rozpoczęcia przygody z komiksami.

Określiłabym, że jest to czarująco baśniowa grafika, do której przy okazji dodano sprawną fabułę.
Dobrze wydany komiks z dozą brutalności w klimacie japońskim. Zapewne jeszcze do niego wrócę.
Polecam fanom kultury japońskiej, ale również jest to odpowiednia pozycja do rozpoczęcia przygody z komiksami.

"Legenda o Szkarłatnych Obłokach" to po prostu dobry komiks, trochę chaotyczny i pełen mitologicznych odniesień. Graficznie jest bardzo dobrze, scenariuszowo już tak dobrze nie jest. Przyjemna lektura, ale niestety nic więcej. Raczej nie jest to album, do którego będę chciał wracać.

"Legenda o Szkarłatnych Obłokach" to po prostu dobry komiks, trochę chaotyczny i pełen mitologicznych odniesień. Graficznie jest bardzo dobrze, scenariuszowo już tak dobrze nie jest. Przyjemna lektura, ale niestety nic więcej. Raczej nie jest to album, do którego będę chciał wracać.

Krew, śnieg i samuraje.

Jeden z tych komiksów gdzie można wyciąć losowy kadr i powiesić na ścianie. Śliczne rysunki bardzo dobrze oddające ducha historii to główny atut. Sprawnie poprowadzona fabuła w której raczej nikt się nie pogubi- nie ma zbędnego nadmiaru postaci, a retrospekcje i przeplatane wątki nie są nachalnie wciskane.

Główny bohater jest pokazany jako tajemniczy cichy mężczyzna, a czytelnik może śledzić jego myśli. Niestety dosyć szybko autor odszedł od tego pomysłu, a nasz samuraj był coraz nudniejszą postacią z każdym kolejnym rozdziałem.

Krew, śnieg i samuraje.

Jeden z tych komiksów gdzie można wyciąć losowy kadr i powiesić na ścianie. Śliczne rysunki bardzo dobrze oddające ducha historii to główny atut. Sprawnie poprowadzona fabuła w której raczej nikt się nie pogubi- nie ma zbędnego nadmiaru postaci, a retrospekcje i przeplatane wątki nie są nachalnie wciskane.

Główny bohater jest pokazany jako...

Jest to przepieknie zilustrowany komiks o japonskiej legendzie, o pewnym samuraju, ktory stracil pamiec, trafil do pewnej wioski i czuje zagadkowa wiez z pewna dziewczyna.
Bardzo przyjemnie sie czyta, historia jest interesujaca, wciagajaca, ale takze bardzo brutalna.
Bardzo dobrze spedzilam czas przy lekturze tego komiksu, przede wszystkim napawalam sie widokiem przecudnych ilustracji.
Polecam.

Jest to przepieknie zilustrowany komiks o japonskiej legendzie, o pewnym samuraju, ktory stracil pamiec, trafil do pewnej wioski i czuje zagadkowa wiez z pewna dziewczyna.
Bardzo przyjemnie sie czyta, historia jest interesujaca, wciagajaca, ale takze bardzo brutalna.
Bardzo dobrze spedzilam czas przy lekturze tego komiksu, przede wszystkim napawalam sie widokiem przecudnych...

Śliczna graficznie, trochę zakręcona, godna uwagi pozycja.

Śliczna graficznie, trochę zakręcona, godna uwagi pozycja.

Opowieść i wydanie są TAK PIĘKNE, że nie mogę się nimi nasycić, mam nadzieję że to nie ostatnia pozycja

Opowieść i wydanie są TAK PIĘKNE, że nie mogę się nimi nasycić, mam nadzieję że to nie ostatnia pozycja

Jakość wydania jest rewelacyjna. Komiks jest niesamowity od strony graficznej. Scenariusz jest w porządku, aczkolwiek nie jest tak urzekający, jak grafika. Historia jest ciekawa, nieco egzotyczna. Generalnie pozycja warta polecenia.

Jakość wydania jest rewelacyjna. Komiks jest niesamowity od strony graficznej. Scenariusz jest w porządku, aczkolwiek nie jest tak urzekający, jak grafika. Historia jest ciekawa, nieco egzotyczna. Generalnie pozycja warta polecenia.