Friends, Lovers, and the Big Terrible Thing: A Memoir

Jestem z tych osob ktore mialy ta ksiazke na swojej liscie do przeczytania dosc dlugo, jednak siegnelam po nia dopiero po jego smierci. Nie spodziewalam sie takiej historii, ze Matthew mial az takie problemy z uzaleznieniem i kilka razy natknal sie na smierc. Ciezko mi to czytalo pod tym wzgledem, ze widzialam ze walczyl z tym, chcial zyc, chodzil z odwyku do odwyku. I juz z tego wyszedl, szlo to w dobra strone i ksiazka sie konczy, a ty wiesz jakie bylo prawdziwe zakonczenie zaledwie 1,5 roku pozniej. Wielka fanka Przyjaciol nie jestem, ale mam ochote obejrzec serial ponownie tylko po to, zeby przeanalizowac Chandlera/Matthego, ktory wiekszosc czasu na planie byl pod wplywem. Jedyny minus w ksiazce jest taki ze nie ma zadnej chronologii. Matthew opisuje szczegolowo swoje zycie, ale biega od jednego zdarzenia do drugiego, od jednego odwyku do drugiego gdzie w miedzy czasie juz byl czysty i znowu gdzies jest i wplata inne szczegoly. Smutne zakonczenie, smutna historia, smutne co uzalezniania robia z zyciem. Mozesz zarabiac miliony, miec wszystko i wiecej, ale alkohol i uzaleznienie moze ci to wszystko zabrac.

Jestem z tych osob ktore mialy ta ksiazke na swojej liscie do przeczytania dosc dlugo, jednak siegnelam po nia dopiero po jego smierci. Nie spodziewalam sie takiej historii, ze Matthew mial az takie problemy z uzaleznieniem i kilka razy natknal sie na smierc. Ciezko mi to czytalo pod tym wzgledem, ze widzialam ze walczyl z tym, chcial zyc, chodzil z odwyku do odwyku. I juz...

To jedna z tych książek, która pozostawia ból. Czytałam po śmierci aktora, więc zakończenie było znane. Tym mocniej przekonanie Metthew, że wszystko najgorsze już za nim wzbudzało mój smutek. Człowiek nadwrażliwy emocjonalnie, niekochany w dzieciństwie, co spowodowało że nigdy nie czuł się warty miłości. Niszczył sam siebie, dzień po dniu. Był swoim Nemezis. Pisał że majątek i sława uratowały mu życie gdy pękło jelita. Ja uważam, że to nieprawda. Gdyby sława i majątek nie przyszły tak szybko i tak łatwo, gdyby naprawdę musiał o nie walczyć, być może miałyby w jego oczach większą wartość i pozwoliły by mu się odnaleźć w życiu zamiast być tylko niewyczerpanym źródłem na narkotyki i alkohol. Dał nam tak wiele śmiechu, relaksu i odprężenia. Sam ich nie zaznał

To jedna z tych książek, która pozostawia ból. Czytałam po śmierci aktora, więc zakończenie było znane. Tym mocniej przekonanie Metthew, że wszystko najgorsze już za nim wzbudzało mój smutek. Człowiek nadwrażliwy emocjonalnie, niekochany w dzieciństwie, co spowodowało że nigdy nie czuł się warty miłości. Niszczył sam siebie, dzień po dniu. Był swoim Nemezis. Pisał że...

Polecam

Polecam

Książka którą udowadnia że uśmiech i żarty mogą być maską chaosu w życiu i w głowie.

Książka którą udowadnia że uśmiech i żarty mogą być maską chaosu w życiu i w głowie.

Książka dość chaotyczna. Często gubiłam się na osi czasowej. Wiele rzeczy było powtarzanych kilka razy.
Jednocześnie bardzo autentyczna.

Książka dość chaotyczna. Często gubiłam się na osi czasowej. Wiele rzeczy było powtarzanych kilka razy.
Jednocześnie bardzo autentyczna.

Pomimo, iż nie oglądałam Przyjaciół ani nigdy nie interesowałam się życiem Metthew to ochoczo (to chyba słabe słowo) zaznajomiłam się z jego uzależnieniami, pracą aktora, relacjami partnerskimi i rodzinnymi. Książka napisana w przystępny sposób.
Polecam

Pomimo, iż nie oglądałam Przyjaciół ani nigdy nie interesowałam się życiem Metthew to ochoczo (to chyba słabe słowo) zaznajomiłam się z jego uzależnieniami, pracą aktora, relacjami partnerskimi i rodzinnymi. Książka napisana w przystępny sposób.
Polecam

Jeśli zapytalibyście mnie jaki jest serial jest serialem wszechczasów to odpowiedziałbym wam bez zajęknięcia, że "Przyjaciele". Jeśli zapytalibyście mojej żony co oglądam najczęściej to też odpowiedziałaby wam to samo. Jestem wielkim, gigantycznym fanem, który oglądał całość trzykrotnie i byłyby kolejne razy, gdyby cholerny Netflix nie pozbył się mojej miłości na rzecz HBO, którego nie mam, i nie mam zamiaru mieć. Ale na szczęście jest Eska TV, gdzie dziennie można obejrzeć 4 odcinki, w godzinach 21:00-22:00 i 23:00-24:00, co też robię, odkąd się o tym dowiedziałem. :D

Wiele można by mówić o tym serialu, bo jest monumentalny pod każdym względem. O każdym odcinku, o każdej scenie, o aktorach pierwszo-, drugo- i trzecioplanowych, itp itd. Ale nie ma sensu o tym pisać, bo napisane było wiele, a ja wolę sobie o tym porozmawiać. Natomiast osobną sprawą jest książka o danej postaci, bardzo dobrze znanej fanom nie tylko "Friendsów", ale i filmów, w których zagrał Matthew Perry, czyli serialowy Chandler Bing, o którym jest ta książka (to znaczy nie o Chandlerze, tylko o Matthew :P).

"Przyjaciele, kochankowie i ta Wielka Straszna Rzecz" to autobiografia jednej z najbardziej rozpoznawalnych postaci w Hollywood, szołmenie nad szołmenów, który rozśmieszał swoimi żartami, gestami, ruchami i w ogóle całym sobą w serialu, a jak sięgniemy po jego książkę to przekonamy się, że także i w życiu codziennym. Książka to cholernie mocna, wylewna, do bólu szczera. Autor przedstawia siebie w każdym świetle, nie pomijając (chyba) niczego. Poznamy jego życie od początku, traumę z dzieciństwa po rozstaniu rodziców, pierwsze udziały w sztukach teatralnych, które zapoczątkowały jego karierę aktorską, wreszcie udział w "Przyjaciołach" i jego uzależnienie(a),czyli Ta Wielka Straszna Rzecz, o której w sumie pisze najwięcej.

Matthew był ostro uzależniony od alkoholu, papierosów, leków i narkotyków, i nie kryje się z tym ani przez chwilę. Dowiadujemy się jak bardzo zniszczyło mu to życie, jak wiele bólu dały jemu - doprowadzając na sale operacyjne (w sumie poddany był kilkunastu operacji),i jego bliskim - patrzącym jak cierpi, i oni sami jak ciężko mieli nie raz przez niego. Przedstawia jak często popadał w depresje i ból wewnętrzy, ilekrotnie walczył z nałogami i do nich z powrotem wracał. Poznajemy go też, jako osobę samotną bardzo od dziecka i bojącą się opuszczenia przez ludzi, panicznie wręcz, o czym mogło się przekonać wiele kobiet.

Osobiście jako człowieka lubię go mniej po tej książce, bo nie raz irytowało mnie jego zachowanie, jak wiele bólu i cierpienia dał bliskim i kobietom, które porzucał, jak słaby był mentalnie, że nie umiał się podnieść. Ale prawda jest taka, że wiele dała mu sława i pieniądze, dzięki którym miał możliwość najlepszych terapii, oraz ludzie, którymi się otaczał, i którzy go chronili. My, zwykli szarzy ludzie, normalni na co dzień już dawno byśmy zeszli z tego świata, bo takiej opieki byśmy nie dostali. Niemniej jednak Matthew to szczery i pogodny człowiek dla innych i będą zdumieni Ci z was, którzy znają go jako Chandlera Binga i sięgną po tę książkę, bo przekonacie się jak bardzo Chandler to Matthew.

https://swiat-bibliofila.blogspot.com/2024/05/przyjaciele-kochankowie-i-ta-wielka.html

Jeśli zapytalibyście mnie jaki jest serial jest serialem wszechczasów to odpowiedziałbym wam bez zajęknięcia, że "Przyjaciele". Jeśli zapytalibyście mojej żony co oglądam najczęściej to też odpowiedziałaby wam to samo. Jestem wielkim, gigantycznym fanem, który oglądał całość trzykrotnie i byłyby kolejne razy, gdyby cholerny Netflix nie pozbył się mojej miłości na rzecz HBO,...

Gdyby to była fikcja, pewnie nie dobrnęła bym do końca, ale gdy chodzi o życie beztroskiego i komicznego Chandlera... to mocne!

Gdyby to była fikcja, pewnie nie dobrnęła bym do końca, ale gdy chodzi o życie beztroskiego i komicznego Chandlera... to mocne!

Smutno-gorzka, biorąc pod uwagę jak to się skończyło. Nie jestem fanką "Przyjaciół" ale oczywiście znam serial. Po przeczytaniu po raz kolejny uświadamiam sobie , że szczęście jest w nas samych...

Smutno-gorzka, biorąc pod uwagę jak to się skończyło. Nie jestem fanką "Przyjaciół" ale oczywiście znam serial. Po przeczytaniu po raz kolejny uświadamiam sobie , że szczęście jest w nas samych...

To dość oklepany początek, ale tak – jestem fanką „Przyjaciół” i tak – Chandler to moja ulubiona postać. Oczywiście wiedziałam, że aktor wcielający się w rolę mojego ulubionego bohatera zmaga się z uzależnieniami (zresztą widać to na przestrzeni kolejnych sezonów serialu),ale chyba nie zdawałam sobie sprawy do jakiego stopnia był naprawdę chory.

W swojej autobiografii Matthew Perry pisze dużo o swoim dzieciństwie, o ciągłych podróżach między dwojgiem rozwiedzionych rodziców, o początkach jako aktor i oczywiście o ogromnej roli, jaką w jego życiu odegrał serial „Przyjaciele”. Nie ukrywa swoich problemów, otwarcie mówi o uzależnieniach, pobytach w ośrodkach odwykowych, nieudanych związkach i presji związanej z byciem sławnym aktorem. Nie stara się wybielić i niejednokrotnie wprost mówi, że wykorzystywał swoją sławę i pieniądze do różnych celów. Nie jest to jednak dobrze napisana książka – pełna chaosu, powtórzeń, brak tu jakiejś większej chronologii, ale też chyba nie tego oczekujemy, sięgając po wspomnienia Perry’ego. To nieuporządkowanie momentami wręcz nadaje im autentyczności, łatwo dostrzec, że mamy do czynienia z bardzo pogubionym człowiekiem.

Przykre jest to, że wszyscy widzieli Matthew jako tego zabawnego gościa, który swoim humorem rozładuje każdą sytuację. On dosłownie był Chandlerem, zresztą wspomina w książce, że wiele kwestii tego bohatera stworzył sam, bo wychodziły mu one naturalnie. Okazuje się jednak, że podobnie jak bohater, którego tyle lat grał, Matthew Perry również używał humoru jako mechanizmu obronnego, a pod spodem ukrywał prawdziwe, osobiste dramaty. Jest to niezwykle ciężka lektura, naładowana emocjami, a czyta się ją tym trudniej wiedząc, że ostatecznie nie będzie szczęśliwego zakończenia. Tym razem nie udało się wygrać z nałogiem.

Oczywiście są tutaj rzeczy, do których można się przyczepić – dla mnie było to na przykład wielokrotnie wspominanie statystyk, dokładnie przytoczonych liczb związanych z oglądalnością danego serialu czy zarobków za konkretny sezon. Ale staram się nie oceniać czyichś wspomnień, szczególnie jeśli ktoś zdecydował podzielić się ze światem tak intymnymi szczegółami ze swojego życia. „Przyjaciele, kochankowie i ta Wielka Straszna Rzecz” jako książka nie jest na pewno najlepsza, ale dla fanów aktora to cenne źródło informacji jak również przejmująca historia uzależnionego człowieka.

To dość oklepany początek, ale tak – jestem fanką „Przyjaciół” i tak – Chandler to moja ulubiona postać. Oczywiście wiedziałam, że aktor wcielający się w rolę mojego ulubionego bohatera zmaga się z uzależnieniami (zresztą widać to na przestrzeni kolejnych sezonów serialu),ale chyba nie zdawałam sobie sprawy do jakiego stopnia był naprawdę chory.

W swojej autobiografii...