RG Veda tom 3

Ogromnie podoba mi się to, że każdy kolejny tom RG Vedy coraz mocniej wciąga w tę historię.
Manga nie tyle więc ciągle trzyma poziom, co wręcz podnosi go w każdym kolejnym tomie.

Kolejne tomy mangi przynoszą coraz więcej informacji na temat głównych postaci. Na drodze naszych bohaterów stają też nowe osoby.
Robi się coraz bardziej krwawo, a różnym postaciom przychodzi podejmować nowe, trudne decyzje.
Kreska w mandze wciąż urzeka. Panie z CLAMPa wiedzą, jak zachwycić wizualnie czytelnika.
Polecam!

Ogromnie podoba mi się to, że każdy kolejny tom RG Vedy coraz mocniej wciąga w tę historię.
Manga nie tyle więc ciągle trzyma poziom, co wręcz podnosi go w każdym kolejnym tomie.

Kolejne tomy mangi przynoszą coraz więcej informacji na temat głównych postaci. Na drodze naszych bohaterów stają też nowe osoby.
Robi się coraz bardziej krwawo, a różnym postaciom przychodzi...

Z trzech pierwszych tomów, tutaj mamy najwięcej takich epickich, całostronicowych rysunków. Generalnie ten tom, to CLAMP który znamy z "X CLAMP". Bogactwo, a wręcz przesyt rastrów, przesycenie tła grafiką, bogactwo... wszystkiego na stronie xD Trochę jak taki katolicki kościół, ociekający złotem z każdej strony. Manga, która bardziej się ogląda, niż czyta. Nie znaczy to, że treść nie jest istotna, ale wizualnie ma zdecydowanie wyższy poziom niż treściowo. Zdecydowanie polecam, nawet dla samego zobaczenia :)

Z trzech pierwszych tomów, tutaj mamy najwięcej takich epickich, całostronicowych rysunków. Generalnie ten tom, to CLAMP który znamy z "X CLAMP". Bogactwo, a wręcz przesyt rastrów, przesycenie tła grafiką, bogactwo... wszystkiego na stronie xD Trochę jak taki katolicki kościół, ociekający złotem z każdej strony. Manga, która bardziej się ogląda, niż czyta. Nie znaczy to, że...

Mam bardzo ambiwalentne uczucia co do tego tomiku, a ocenę jaką dałam w połowie winduje cudowna kreska tego komiksu. Jest barokowa, zwiewna, przejmująca, piękna. Po prostu brak mi słów by opisać jak bardzo mi się podoba. Choć to moja megasubiektywna opinia - zawsze kochałam wczesnego CLAMPA.
Gorzej natomiast z fabułą. Dużo gorzej. W tym tomiku albo gadali albo kogoś mordowali. Niestety, wśród ofiar była jedna z nielicznych postaci z charakterem, którą polubiłam. Polubiłam, bo ma charakter, a nie za to jaki ma. Ale cóż, trup musi się ścielić gęsto, więc się ścieli.
Nadal szlag mnie trafia gdy widzę głównego złego - miał chłop potencjał, wyszła jednowymiarowa sztampa bez najmniejszego przebłysku czegoś ciekawego. Żal zad ściska. Za to inna postać zyskała charakter i jakieś tło. Typowe, tendencyjne, ale z jasnymi punktami czegoś ciekawego. Za to bardzo ciekawie rozwija się wątek harfistki. To chyba najbardziej niejednoznaczna z postaci, a już na pewno bardzo intrygująca.
No więc tyle o charakterach postaci, a co z wspomnianą fabułą? Ano różnie. Są momenty ciekawe, jak pałacowe intrygi, ale przeważa gadanie o niczym, walki bez sensu i trupy ścielące się często i gęsto. Niestety, jak napisałam wyżej, często zabijane są postacie z potencjałem, które stają się w ten sposób tylko narzędziami fabularnymi. A to boli. Poza tym są kwestie wałkowane w kółko i szlag człowieka przez nie trafia.
Mimo tego narzekania, czytało się zacnie. Warstwa wizualna wynagradza niemal wszystko, a do polskiego wydania nie mam uwag, choć powinnam zaznaczyć, że czytam wydanie w twardej oprawie, z piękną czarną obwolutą. I co najważniejsze - nie mogę się doczekać ostatnich dwóch tomów. Nie mam zielonego pojęcia, jak CLAMP zakończy ten bajzel jaki stworzył i jestem tego szalenie ciekawa.
Mangę zdecydowanie polecam, z zastrzeżeniem, że to dość rozrywkowe czytadło. Życia nie zmieni, ale czas skutecznie umili.

Mam bardzo ambiwalentne uczucia co do tego tomiku, a ocenę jaką dałam w połowie winduje cudowna kreska tego komiksu. Jest barokowa, zwiewna, przejmująca, piękna. Po prostu brak mi słów by opisać jak bardzo mi się podoba. Choć to moja megasubiektywna opinia - zawsze kochałam wczesnego CLAMPA.
Gorzej natomiast z fabułą. Dużo gorzej. W tym tomiku albo gadali albo kogoś...

I kolejnemu się uzurpator naraził, tym samym stwarzył sam sobie wroga.

I kolejnemu się uzurpator naraził, tym samym stwarzył sam sobie wroga.