Pani Bovary

Kolejna z zaległości, która była odkładana od nie wiem kiedy. „Pani Bovary” to taka książka, która jest znana z tego, że jest znana. Oczywiście, wiele było wzmianek i odniesień w późniejszej literaturze, ale mam wrażenie, że sama historia jest już mniej pamiętana.

Najwięcej mówi się o tej nieszczęsnej Emmie Bovary i zwykle jej się nie lubi, niekiedy z czasem zaczyna się ją trochę rozumieć. Ja spojrzałam na ten obrazek trochę z daleka i myślę sobie, że ta historia od samego początku była skazana na katastrofę. Czego tu oczekiwać od wychowanej pod kloszem Emmy i ślepo zapatrzonego w nią, jak w lalkę Karola? No bo przecież nie rozsądku, przecież nie lojalności.

Zafascynował mnie jednak kawaler Rudolf. Czyż to nie wspaniały przykład wybitnego uwodziciela? Cóż za aktorstwo! I jak tu się miała biedna Emma połapać? I jeszcze ten sprytny list. Mistrzostwo!

Klasyka XIX wieku więc jasne, że pisana dosyć specyficznie ale język, muszę przyznać, niezwykle urokliwy. Chwilami łatwo było nieco odpłynąć, ale autor sprytnie przyciągał z powrotem do brzegu. Warto przeczytać.

Kolejna z zaległości, która była odkładana od nie wiem kiedy. „Pani Bovary” to taka książka, która jest znana z tego, że jest znana. Oczywiście, wiele było wzmianek i odniesień w późniejszej literaturze, ale mam wrażenie, że sama historia jest już mniej pamiętana.

Najwięcej mówi się o tej nieszczęsnej Emmie Bovary i zwykle jej się nie lubi, niekiedy z czasem zaczyna się...

Książkę czytałam 6 lat temu i wciąż uważam, że jest to niezwykła pozycja. Niezwykła, bo wywołuje emocje a przecież o to w literaturze chodzi. Wciąż jak myślę o głównej bohaterce to mam ochotę jej po prostu palnąc w łeb i kazać się opamiętać. Mimo, że nie polubiłam jej ani troszkę to fakt, że książka wywołuje u mnie takie emocje jest czymś co mnie zachwyciło. Kiedy autor potrafi w ten sposób trafić do czytelnika sprawia to, że staje się wielkim pisarzem :)

Książkę czytałam 6 lat temu i wciąż uważam, że jest to niezwykła pozycja. Niezwykła, bo wywołuje emocje a przecież o to w literaturze chodzi. Wciąż jak myślę o głównej bohaterce to mam ochotę jej po prostu palnąc w łeb i kazać się opamiętać. Mimo, że nie polubiłam jej ani troszkę to fakt, że książka wywołuje u mnie takie emocje jest czymś co mnie zachwyciło. Kiedy autor...

Moja ulubiona💜

Moja ulubiona💜

Teraz się martwię, że trochę mam z Emmy...

Teraz się martwię, że trochę mam z Emmy...

Dawno nic mnie tak nie zmęczyło jak doczytanie tej książki. Ciężko tu o bohatera, do którego poczuje się sympatie. Emma wiecznie niezadowolona, Karol ślepo i głupio zakochany. Kochankowie nijacy. Rozumiem, że 200 lat temu powieść ta łamała konwenanse, lecz wg mnie ta książka nie postarzała się dobrze.

Dawno nic mnie tak nie zmęczyło jak doczytanie tej książki. Ciężko tu o bohatera, do którego poczuje się sympatie. Emma wiecznie niezadowolona, Karol ślepo i głupio zakochany. Kochankowie nijacy. Rozumiem, że 200 lat temu powieść ta łamała konwenanse, lecz wg mnie ta książka nie postarzała się dobrze.

Książka choć z początku wydawała się nudnawa to jednak zainteresowała mnie dopiero w połowie. Emma jest ciekawą postacią i z zainteresowaniem śledziłam jej poczynania miłosne, choć daleko biegnące od jej oczekiwań.
Koniec powieści ciekawy.

Książka choć z początku wydawała się nudnawa to jednak zainteresowała mnie dopiero w połowie. Emma jest ciekawą postacią i z zainteresowaniem śledziłam jej poczynania miłosne, choć daleko biegnące od jej oczekiwań.
Koniec powieści ciekawy.

Literacka wiwisekcja człowieka - niespieszna, koronkowa, wycyzelowana, doskonała.

Literacka wiwisekcja człowieka - niespieszna, koronkowa, wycyzelowana, doskonała.

Z jakiegoś nieznanego mi powodu jestem zachwycona.

Z jakiegoś nieznanego mi powodu jestem zachwycona.

To moje drugie podejście do tej książki. Zaczęłam ją czytać będąc nastolatką wtedy porzuciłam ją w połowie. Byłam przekonana, że czytam jedną z tych książek, które na zawsze powinny zostać zapomniane ze względu na anachronizm jej przekazu. Po kilkunastu latach, gdy wiem więcej o tle społecznym ówczesnych czasów wiem, że jest to książka ponadczasowa; bo czyż nie każda z nas marzy skrycie o miłościach, które wstrząsną naszym światem i nadadzą mu kolorytu? Taka też jest Emma Bovary - osoba marząca o rycerzu na białym koniu, który wnosi do jej życia bajkę. Emma nigdy nie dorosła, zatrzymała się na etapie czytelniczki romansów nie biorąc pod uwagę tego, że życie to nie tylko omdlewanie w ramionach kochanka, ale przede wszystkim szara codzienność.

To moje drugie podejście do tej książki. Zaczęłam ją czytać będąc nastolatką wtedy porzuciłam ją w połowie. Byłam przekonana, że czytam jedną z tych książek, które na zawsze powinny zostać zapomniane ze względu na anachronizm jej przekazu. Po kilkunastu latach, gdy wiem więcej o tle społecznym ówczesnych czasów wiem, że jest to książka ponadczasowa; bo czyż nie każda z nas...

Ciężko o tak mocną, sugestywną i pięknie napisaną powieść w kanonie lektur szkolnych

Ciężko o tak mocną, sugestywną i pięknie napisaną powieść w kanonie lektur szkolnych