Po pierwszej przeczytanej książce Autorki wiedziałam, że będę kontynuować tę smakowicie rozpoczętą przygodę, mimo iż lektury Magdaleny Zimniak nie należą do lekkich, banalnych konstrukcji. Dawno jej u mnie nie było i zatęskniłam za tym co znajome i dobre. Z zaciekawieniem podchodzę do kolejnej, zastanawiając się czym tym razem zaskoczy, w jaki sposób uwikła swoich bohaterów i czy będzie autentycznie?

(...)

Przerabianie przez bohaterkę scen z życia, gdy była nastolatką daje początkowo fragmentaryczny obraz jak wyglądała ta przeciętna rodzina z Nasielska. Jak zaburzony rodzic wpływa na kształtowanie się młodego człowieka i do czego jest zdolny w swym obsesyjnym egoizmie. Jak choroba psychiczna może zdominować umysł i przejąc władzę nad poczynaniami człowieka. Kluczowe są tu rozważania Bianki nad sytuacją w jakiej się obecnie znalazła i kto może za tym stać. Praktycznie każda z wymienianych postaci może być tym zamaskowanym porywaczem, zarówno kobieta jak i mężczyzna. Czy to desperacja otumanionej kobiety podpowiada jej takie scenariusze? czy realnie każdy z podejrzanych mógłby dokonać takiego czynu i odgrywać grę, która przywodzi tyle wspomnień?

Teraźniejszość przeplatana jest ze zdarzeniami z przeszłości. I teraz i przedtem wypełniają tajemnice oraz niedopowiedzenia, a po tragicznych przeżyciach zacierają się pewne wspomnienia, które z czasem upomną się o ujawnienie. Wygląda na to, że należałoby przechowywać w pamięci ciągłość zdarzeń, by uchronić się przed kolejnymi kryzysami.

Zimniak umiejętnie prowadzi grę z czytelnikiem podsuwając osoby do kręgu podejrzanych, to znów negując ich udział. To za łatwe, tamto zbyt oczywiste. Ale przecież tak właśnie może być. Najczęściej to najbliżsi stoją za zniknięciami kogoś z rodziny. To ci zaufani, okazujący pomoc, przychylność, a nawet miłość, są zdolni do niewiarygodnych czynów. Przyjaciel w każdej chwili może stać się wrogim, więc komu zaufać?

W tym wypadku proponuję zaufać dobrej, wciągającej lekturze i podarować sobie wieczór na rozwikłanie psychologicznej zagadki. Trzymająca w napięciu fabuła, narracja współtworzona przez każdego z bohaterów zdarzeń, kompilacja ich przemyśleń odkrywająca stopniowo początkowo niejasny, rozmyty obraz przeszłości. Każdy ma coś na sumieniu i każdy mógłby okazać się winnym, ale tu do końca nic nie będzie oczywiste.

Całość: https://nakanapie.pl/recenzje/rozpocznijmy-te-gre-nasza-prywatna-gra

Po pierwszej przeczytanej książce Autorki wiedziałam, że będę kontynuować tę smakowicie rozpoczętą przygodę, mimo iż lektury Magdaleny Zimniak nie należą do lekkich, banalnych konstrukcji. Dawno jej u mnie nie było i zatęskniłam za tym co znajome i dobre. Z zaciekawieniem podchodzę do kolejnej, zastanawiając się czym tym razem zaskoczy, w jaki sposób uwikła swoich bohaterów...

Podczas czytania uważałam, że postępowania bohaterów są niezbyt logiczne, a dialogi dziwne. Było mi trudno ją skończyć

Podczas czytania uważałam, że postępowania bohaterów są niezbyt logiczne, a dialogi dziwne. Było mi trudno ją skończyć

Czy były emocje?? Och TAK. Lubię gdy autor mnie zaskakuje. To była dobra pozycja Potwierdzam👍👏

Czy były emocje?? Och TAK. Lubię gdy autor mnie zaskakuje. To była dobra pozycja Potwierdzam👍👏

Ta książka zupełnie do mnie nie trafiła. Gubiły mi się postacie pomiędzy dialogami, a sama ich treść była, najdelikatniej mówiąc, słaba. Podobnie jak styl prowadzenia całej fabuły oraz cechy postaci które do mnie nie trafiły. Brak opisów trochę minimalizował klimat a z tematyki przecież można było wycisnąć dużo więcej.

Ta książka zupełnie do mnie nie trafiła. Gubiły mi się postacie pomiędzy dialogami, a sama ich treść była, najdelikatniej mówiąc, słaba. Podobnie jak styl prowadzenia całej fabuły oraz cechy postaci które do mnie nie trafiły. Brak opisów trochę minimalizował klimat a z tematyki przecież można było wycisnąć dużo więcej.

Historia ciekawa, ale ten, kto robil korekte tekstu niestety zawiodl. Niektore elementy sa dziwne. Nie chce tu robic za pogotowie jezykowe, jednak takie niedociagniecia wywieraja duzy wplyw na odbior ksiazki, przynajmnie u mnie.

Historia ciekawa, ale ten, kto robil korekte tekstu niestety zawiodl. Niektore elementy sa dziwne. Nie chce tu robic za pogotowie jezykowe, jednak takie niedociagniecia wywieraja duzy wplyw na odbior ksiazki, przynajmnie u mnie.

Bianka przyjeżdża do rodzinnego miasta na grób matki i nagle znika,Gdzie się podziała?, co się z nią dzieje? Czy przeszłość i jej tajemnice ujrzą światło dziennie?
Pierwsza przeczytana książka tej autorki.Wciagajaca i trzymająca w napięciu do ostatniej strony.

Bianka przyjeżdża do rodzinnego miasta na grób matki i nagle znika,Gdzie się podziała?, co się z nią dzieje? Czy przeszłość i jej tajemnice ujrzą światło dziennie?
Pierwsza przeczytana książka tej autorki.Wciagajaca i trzymająca w napięciu do ostatniej strony.

Książka od początku do końca pełna tajemnic. Zaskoczyła mnie, pozytywnie. Polecam!

Książka od początku do końca pełna tajemnic. Zaskoczyła mnie, pozytywnie. Polecam!

Autorka bardzo zręcznie manipuluje czytelnikiem podrzucając tropy, które wskazują na coraz to innych podejrzanych. A gdy już jesteśmy pewnie, że wszystko się wiadomo i trochę zawiedzeni, że stało się to tak szybko to na szczęście okazuje się że to jednak nie koniec. Będziemy podejrzewać wszystkich, oprócz tej jednej osoby, ale cóż efektu wow nie było. Ostatnio żadne zakończenie mnie nie zaskakuje, nie wiem czy trafiam na takie lektury czy za dużo już czytam kryminałów 😃

Aaa na stronie jest błąd, książka nie ma 320 stron tylko 420 ;)

Autorka bardzo zręcznie manipuluje czytelnikiem podrzucając tropy, które wskazują na coraz to innych podejrzanych. A gdy już jesteśmy pewnie, że wszystko się wiadomo i trochę zawiedzeni, że stało się to tak szybko to na szczęście okazuje się że to jednak nie koniec. Będziemy podejrzewać wszystkich, oprócz tej jednej osoby, ale cóż efektu wow nie było. Ostatnio żadne...

Zachwycona najnowszą książka Pani Magdaleny Zimniak "Czarcie lustro" nie mogłam sobie odmówić przyjemności i sięgnąć po poprzednią książkę autorki "Nasza prywatna gra". Tak się składa, że tę książkę w zeszłym sprezentowała mi moja przyjaciółka Halinka. A jak Halinka przeczytała i poleca, to mi nie pozostaje nic innego jak tylko czytać.

"To taka nasza prywatna gra, prawda?"

Bianka i Emil od pięciu lat są małżeństwem, od trzech starają się o dziecko, ale bez skutku. Bianka jest lektorką w szkole językowej, ma nienormowane godziny pracy. W domu jest praktycznie gościem. Emilowi coraz mniej podoba się taki układ. Pewnego dnia Bianka wybiera się do Nasielska do swojej rodzinnej miejscowości. Odwiedza grób mamy i rozmawia z dawnymi znajomymi. Wieczorem prowadzi zajęcia i słuch po niej ginie. Odzyskuje przytomność w piwnicy, a jej porywacz ukrywa się pod dziwaczną maską. Zdesperowany mąż Bianki łączy siły z jej ojcem Stefanem i wspólnie rozpoczynają poszukiwania. Na światło dzienne wychodzą tajemnice, o których Emil nie miał pojęcia. Okazuje się, że tak naprawdę nie znał swojej żony. Karmiła go kłamstwami i sporo przed nim zataiła. Jej przeszłość to dla niego totalne zaskoczenie. W międzyczasie znika kolejna dziewczyna. Czy te sprawy się ze sobą łączą? Kim jest porywacz i czego chce?

"Nasza prywatna gra" to kolejny genialny thriller Pani Magdaleny, od którego nie sposób się oderwać. Niepowtarzalna fabuła, dobrze skonstruowany portret psychologiczny porywacza, trauma, wyparcie i osobowość Borderline to wszystko znajdziecie w tej powieści. Do tego autorka każe nam się zastanowić, co dziedziczymy po rodzicach. Co przechodzi z ojca na syna i z matki na córkę? Czy agresję można mieć zapisaną w genach? Czy choroby psychiczne są dziedziczne? Młody wiek i trauma powodują, że wypieramy z naszej pamięci bolesne wspomnienia. Pamiętamy tylko to, co dobre. Sytuacje kryzysowe pokazują nam, ile człowiek jest gotowy poświęcić dla kochanej osoby. Żeby nie psuć dobrego wizerunku swojej rodziny potrafić zaakceptować i zgodzić się na wszystko. Ale wreszcie nadchodzi taki moment, że pojawiają się wyrzuty sumienia...
Rewelacyjna książka z zakończeniem, które wbija we fotel.

Zachwycona najnowszą książka Pani Magdaleny Zimniak "Czarcie lustro" nie mogłam sobie odmówić przyjemności i sięgnąć po poprzednią książkę autorki "Nasza prywatna gra". Tak się składa, że tę książkę w zeszłym sprezentowała mi moja przyjaciółka Halinka. A jak Halinka przeczytała i poleca, to mi nie pozostaje nic innego jak tylko czytać.

"To taka nasza prywatna gra,...

O rany, takie książki to ja mogę czytać od rana do wieczora! Super napisana i wciągająca!

O rany, takie książki to ja mogę czytać od rana do wieczora! Super napisana i wciągająca!