Pollyanna

Książka za młodu mnie ominęła i uznałam, że ją nadrobię jako osoba dorosła. Początek wydaje się być chaotyczny przez to ile Polyanna mówi o różnych ludziach i nie ma wyłożonych rzeczy w stylu "kawa na ławę" jak to w dziecięcych książkach, a historię odkrywamy dopiero w trakcie książki. Jest bardzo dużo wątków i postaci, a dzięki temu bardzo dużo wypowiedzi i rad, o których można podyskutować z dziećmi i młodzieżą czytając im fragmenty - fantastyczna historia z perspektywy pedagogicznej. Dodatkowo dla dorosłego człowieka też jest dużo wątków, które może śledzić.

Książka za młodu mnie ominęła i uznałam, że ją nadrobię jako osoba dorosła. Początek wydaje się być chaotyczny przez to ile Polyanna mówi o różnych ludziach i nie ma wyłożonych rzeczy w stylu "kawa na ławę" jak to w dziecięcych książkach, a historię odkrywamy dopiero w trakcie książki. Jest bardzo dużo wątków i postaci, a dzięki temu bardzo dużo wypowiedzi i rad, o...

"Pollyanna" to zdecydowanie klasyka literatury dziecięcej. Powieść jest napisana w sposób zrozumiały dla młodszych czytelników, ale i bogaty w subtelności dla bardziej wymagających. Z kolei niezwykła umiejętność kreowania postaci i dialogów przez autorkę pozwala czytelnikowi na głębsze wczucie się w świat przedstawiony. Godnym zauważenia i podziwu faktem jest, że pomimo ta historia ma ponad 100 lat, wciąż bawi, uczy, a przede wszystkim wnosi ważny morał. "Gra w zadowolenie", której inni uczą się od Pollyanny to dla czytelnika, zwłaszcza w obecnych, nienajłatwiejszych czasach, cenna lekcja.

"Pollyanna" to zdecydowanie klasyka literatury dziecięcej. Powieść jest napisana w sposób zrozumiały dla młodszych czytelników, ale i bogaty w subtelności dla bardziej wymagających. Z kolei niezwykła umiejętność kreowania postaci i dialogów przez autorkę pozwala czytelnikowi na głębsze wczucie się w świat przedstawiony. Godnym zauważenia i podziwu faktem jest, że pomimo ta...

W ramach terapii pozytywnej po raz kolejny przeczytałam "Pollyannę". Cudowne jest to, że książka jest tak piękna jak kiedyś, jak wtedy, gdy czytałam ją mając dziesięć lat. Nie wiem, jak odbiera ją dzisiejsza dziesięciolatka.
Powieść uczy empatii i radości życia. Powinna być obowiązkową lekturą.

W ramach terapii pozytywnej po raz kolejny przeczytałam "Pollyannę". Cudowne jest to, że książka jest tak piękna jak kiedyś, jak wtedy, gdy czytałam ją mając dziesięć lat. Nie wiem, jak odbiera ją dzisiejsza dziesięciolatka.
Powieść uczy empatii i radości życia. Powinna być obowiązkową lekturą.

Przecudowna książka! Niesie w sobie tyle pozytywnych emocji, pomimo przeciwności losu. Kochana, empatyczne dziewczynka zmienia życie wszystkich, którzy pojawiają się w jej otoczeniu.

Przecudowna książka! Niesie w sobie tyle pozytywnych emocji, pomimo przeciwności losu. Kochana, empatyczne dziewczynka zmienia życie wszystkich, którzy pojawiają się w jej otoczeniu.

Daje do myślenia.

Daje do myślenia.

Jestem bardzo pozytywnie zaskoczona tą książka. Wysłuchałam jej w audiotece z dwóch powodów - wiele razy słyszałam odniesienia do Pollyanny, których nie rozumiałam i książka jest klasykiem, które bardzo sobie cenię i po prostu lubię. Książka jest ciepła miła, ale co ważne pouczająca. Uważam, że nie tylko najmłodsi mogą nauczyć się czegoś od Pollyanny, ale także dorośli. Nikt jak Polyanna nie daje lepszego przykłady bycia istotą wdzięczną i uczynną. Ta dziewczynka rozumie co to radość życia. Polecam

Jestem bardzo pozytywnie zaskoczona tą książka. Wysłuchałam jej w audiotece z dwóch powodów - wiele razy słyszałam odniesienia do Pollyanny, których nie rozumiałam i książka jest klasykiem, które bardzo sobie cenię i po prostu lubię. Książka jest ciepła miła, ale co ważne pouczająca. Uważam, że nie tylko najmłodsi mogą nauczyć się czegoś od Pollyanny, ale także dorośli....

Króciutka powieść Eleanor H. Porter, której głównym elementem jest historia osieroconej dziewczynki o imieniu Pollyanna.
Jest to ciepła i dosyć pouczająca opowieść, o dziecku, które swoim optymizmem i podejściem do życia zaszczepionym przez ojca pomogła wielu osobom odnaleźć to, co naprawdę jest wartościowe.
Uważam, że ta książka mogłaby znaleźć się na liście lektur w szkole podstawowej, a zawarte w niej przesłanie, jest ponadczasowe i może wpłynąć na postrzeganie wielu kwestii nie tylko dzieci, ale także dorosłych.

Króciutka powieść Eleanor H. Porter, której głównym elementem jest historia osieroconej dziewczynki o imieniu Pollyanna.
Jest to ciepła i dosyć pouczająca opowieść, o dziecku, które swoim optymizmem i podejściem do życia zaszczepionym przez ojca pomogła wielu osobom odnaleźć to, co naprawdę jest wartościowe.
Uważam, że ta książka mogłaby znaleźć się na liście lektur w...

Czytana we w dzieciństwie. Tak naprawdę nie za wiele pamiętam z fabuły, ale pamiętam to, że bardzo przyjemnie mi się ją czytało. Historia podobna do Ani z Zielonego Wzgórza. Gdy będę miała okazję chętnie zrobię reread.

Czytana we w dzieciństwie. Tak naprawdę nie za wiele pamiętam z fabuły, ale pamiętam to, że bardzo przyjemnie mi się ją czytało. Historia podobna do Ani z Zielonego Wzgórza. Gdy będę miała okazję chętnie zrobię reread.

Jest to bardzo ciepła, pozytywna opowieść dla dzieci wchodzących w wiek nastoletni. Napisana prostym zrozumiałym językiem, łatwa w czytaniu, chociaż powstała ponad sto lat temu. Świat tej powieści wypełnia sympatyczna tytułowa bohaterka. Jest to bardzo naiwna jedenastolatka mocno doświadczona przez życie, której trudno nie polubić.
Wydarzenia opisane w tej książce, chociaż niezbyt możliwe do zaistnienia w realnym życiu, są ciekawe, zabawne i wzruszające.

"Pollyanna" ominęła mnie, gdy byłam dzieckiem. Gdybym przeczytała ją wtedy, odbiór, na pewno, byłby inny. Na pewno nie dostrzegłabym naiwności tej dziewczynki, licznych uproszczeń w świecie przedstawionym utworu, tego że Pollyannę wszyscy mieszkańcy miasteczka bezkrytycznie pokochali, że nie napotkała na opór i nie było nikogo, kto byłby jej obojętny, niechętny lub wrogi.
Autorka jakby celowo nie konfrontuje swojej bohaterki z rówieśnikami, którzy mogliby jej dokuczać, okazywać złośliwość, wyśmiewać. Po prostu tam, gdzie mieszka Pollyanna, nie ma dzieci w jej wieku. A na temat kontaktów z rówieśnikami w szkole nie ma w powieści ani słowa.
Istnieje podobieństwo pomiędzy Pollyanną i Anią Shirley. Uważam jednak, że autorce historii o Ani udało się w swojej powieści stworzyć dużo barwniejszy i bardziej przekonujący świat.
U Eleanor H. Porter obrazy wydają się wyblakłe, takie jak na starych fotografiach z albumu prababci lub na filmach emitowanych w telewizji w cyklu pod tytułem "W starym kinie".
Największym atutem powieści o Pollyannie jest jej przekaz, czyli filozofia pozytywnego myślenia. Wymyślona przez ojca dziewczynki "gra w radość" polega na tym, aby zamiast narzekać na rzeczywistość, poszukać sobie powodów do zadowolenia. Bo przecież faktem jest, że nasze postrzeganie rzeczywistości zależy w dużej mierze od tego jak ją interpretujemy. Czasem w galopie życia widzimy tylko codzienne problemy. A przecież wokół sporo jest małych radości, które często obojętnie mijamy.
Mamy w historii o Pollyannie,
zaprezentowaną w przystępny sposób, filozofię epikurejskiej postawy życiowej, która mówi: ciesz się życiem, czerp radość z drobiazgów, bo z nich składa się ludzkie życie - twoje życie, a ono już się nie powtórzy.
"Pollyanna" potrafi poprawić czytelnikowi nastrój, wywołać uśmiech na twarzy i przypomnieć, że warto być miłym dla ludzi, że dobro zawsze wraca. Mogłabym postawić ją na półce zatytułowanej "książkoterapia" lub "mądre bajki".

Przeczytane w ramach grudniowego wyzwania czytelniczego LC :⁠-⁠)

Jest to bardzo ciepła, pozytywna opowieść dla dzieci wchodzących w wiek nastoletni. Napisana prostym zrozumiałym językiem, łatwa w czytaniu, chociaż powstała ponad sto lat temu. Świat tej powieści wypełnia sympatyczna tytułowa bohaterka. Jest to bardzo naiwna jedenastolatka mocno doświadczona przez życie, której trudno nie polubić.
Wydarzenia opisane w tej książce, chociaż...

Przeczytałam właśnie po raz kolejny po kilku latach i jestem zachwycona tą książką tak samo jak wtedy gdy czytałam ją po raz pierwszy wiele lat temu. To wspaniała lektura na poprawę nastroju. Myślę, że jeszcze wiele razy będę do niej wracać.

Przeczytałam właśnie po raz kolejny po kilku latach i jestem zachwycona tą książką tak samo jak wtedy gdy czytałam ją po raz pierwszy wiele lat temu. To wspaniała lektura na poprawę nastroju. Myślę, że jeszcze wiele razy będę do niej wracać.