Hermitage. O miejscach do myślenia. Esej wizualny w trzech częściach z appendiksem

Hermitage. O miejscach do myślenia. Esej wizualny w trzech częściach z appendiksem to publikacja zamykająca wielowątkowy projekt artystyczno-badawczy. Projekt ten, oparty o realizowaną w różnych mediach strategię eseju wizualnego, porusza zagadnienie materializacji myślenia pojmowanego jako fenomen przestrzenny i mierzalny, wytwarzający zmienne formy i struktury.

Książka zawiera teksty autorki oraz kompilację archiwalnych tekstów kultury wizualnej zaczerpniętych z różnych źródeł, ułożonych według klucza ich wzajemnych odniesień w warstwie wizualnej i semantycznej. Wybór zawartych w publikacji artefaktów zdeterminowany jest osobliwym podobieństwem zakodowanym zarówno w języku form, jak w ich dyskursywnych uwikłaniach. Teksty i obrazy zostały zorganizowane według podziału na trzy części, z których każda analizuje odmienne aspekty tytułowych miejsc do myślenia.

Tę zmiennokształtność i wieloaspektowość miejsc do myślenia spina klamra figury Hermitage’u – osobliwej samotni, altany lub małej budowli, przeznaczonej wyłącznie do dumania i kontemplacji otaczającej przyrody. Ta zredukowana funkcjonalność często idzie w parze z wykoncypowaną, wręcz „wymyślną”, wymykającą się wzorcom i regułom, formą architektoniczną. Taki był słynny Ermitaż Katarzyny Wielkiej, mający być początkowo zaledwie niewielkim pawilonem mieszczącym prywatne zbiory cesarzowej, a który osiągnął w ciągu wieków rozbudowaną formę publicznej instytucji. Niezależnie jednak od skali, przywoływane w publikacji miejsca do myślenia, charakteryzuje pewna zawiłość i nieoczywista inwencja analogiczna wobec krętych ścieżek, po których zdążają myśli uwolnione od celu.

Całość zamyka appendix – radykalna synteza wyrażonych w książce konceptów, dzięki której zyskują one określony kształt oraz ciężar.