Nie miałam większych oczekiwań, przez co jeszcze milej się zaskoczyłam. Nie jest to najoryginalniejsza pozycja, wiele tu jest do przewidzenia, ale dostarcza kupę frajdy - czy to przez akcję, humor, a i nawet całą tą ,,tajemnicę", która dla kogoś, kto choć trochę czyta i ogląda fantastykę tajemnicza bardzo nie jest, ale dla samych bohaterów miło ją śledzić.
No i kreska strasznie przypadła mi do gustu.
Plus szanuję za szczerość, że mamy simpować do Sho!

To jest trochę takie ,,Faceci w Czerni" ale w Japonii. I z nastolatkami. Akira jest pechowcem i przez jego nieporadność wpada sporo zabawnych akcji, ale jednocześnie to nie idiota. Gdy dostaje cel gotów jest ze strachu zejść na zawał... ale też nie cofa się przed wyzwaniem. Nie płacze po niepowodzeniu, tylko zbiera się (z trudem) do kupy i prze dalej. Teraz może być jeszcze za słaby, ale od siedzenia na pewno tej siły nie nabierze.
Sho za to, jako ,,pan idealny" działa nie tylko jako przeciwwaga dla tej pierdoły, ale też jako ktoś, kto wprowadza Akirę w ten świat i jak na razie sprawuje nad nim opiekę. Jest... dziwny, ale widać, że dobry z niego chłopak, nawet jeśli może trochę za mocno trzymać się zasad.

Świat – choć nie jest oryginalny – to w miarę ciekawy, a i bohaterom naprawdę chce się kibicować i darzyć sympatią. Trochę akcji, trochę humoru, do tego jest na czym zawiesić oko. Dobry, solidny shonenik na zasadach Facetów w Czerni. Ja kupiona po pierwszym tomie.

Nie miałam większych oczekiwań, przez co jeszcze milej się zaskoczyłam. Nie jest to najoryginalniejsza pozycja, wiele tu jest do przewidzenia, ale dostarcza kupę frajdy - czy to przez akcję, humor, a i nawet całą tą ,,tajemnicę", która dla kogoś, kto choć trochę czyta i ogląda fantastykę tajemnicza bardzo nie jest, ale dla samych bohaterów miło ją śledzić.
No i kreska...

super jest!! rysunek pod obwolutą jeszcze lepszy!!! ;D

super jest!! rysunek pod obwolutą jeszcze lepszy!!! ;D

👍

👍

Boże jaki homobait z głównymi bohaterami XD Nie wmówicie mi, że to nie jest specjalnie, kto czytał Aoharu x Kikanjuu ten wie, o co mi chodzi. Mam wrażenie, że to będzie kolejna pozycja ciągnąca się jak zużyta guma od gaci, ale że ma "ładnych licealistów", to ludzie będą to czytać głównie dla kreski.

Boże jaki homobait z głównymi bohaterami XD Nie wmówicie mi, że to nie jest specjalnie, kto czytał Aoharu x Kikanjuu ten wie, o co mi chodzi. Mam wrażenie, że to będzie kolejna pozycja ciągnąca się jak zużyta guma od gaci, ale że ma "ładnych licealistów", to ludzie będą to czytać głównie dla kreski.

Świetna manga, główny bohater też niezły, fabuła dobra.
Polecam

Świetna manga, główny bohater też niezły, fabuła dobra.
Polecam

Jakbym miała podsumować tę mangę w kilku słowach to byłyby one takie: Japońska wersja "Faceci w czerni" ale z ładnymi licealistami. Mamy kosmitów, tajne agencje i młodych bohaterów ratujących świat. W pierwszym tomie jak na razie duża część spraw zostaje owiana tajemnicą, można by powiedzieć że: O nie, znów mamy nastolatków ratujących świat. Gdzie są dorośli? Jednak jest tu po części wytłumaczone dlaczego oni zostają w AMO. Liczę że w dalszej części historii będzie to jeszcze bardziej wytłumaczone.
Historia jest obiecująca, zabawna, ot rozrywkowa. Nieźle się przy niej bawiłam.
Kreska tej mangi jest bardzo ładna, przyjemna dla oka. Panele walk są prześwietne, jedna z ładniejszych graficznie mang jakie czytałam ostatnio.
"Tokyo Aliens" to przyjemna, rozrywkowa manga, mogę ją polecić.

Jakbym miała podsumować tę mangę w kilku słowach to byłyby one takie: Japońska wersja "Faceci w czerni" ale z ładnymi licealistami. Mamy kosmitów, tajne agencje i młodych bohaterów ratujących świat. W pierwszym tomie jak na razie duża część spraw zostaje owiana tajemnicą, można by powiedzieć że: O nie, znów mamy nastolatków ratujących świat. Gdzie są dorośli? Jednak jest tu...

Japońscy faceci w czerni.
Manga przepełniona jest tak głupim humorem, że przez swoją głupotę jest po prostu śmieszna, chociaż momentami daje dosadnie do myślenia.

9,5/10

Japońscy faceci w czerni.
Manga przepełniona jest tak głupim humorem, że przez swoją głupotę jest po prostu śmieszna, chociaż momentami daje dosadnie do myślenia.

9,5/10