Recenzja dostępna na stronie Sztukater.
„Myśli księżyca. Moon thoughts” napisała Róża Podkulska - miała wtedy piętnaście lat. To właśnie młody wiek Autorki mnie przyciągnął. Nie jestem fanką poezji, raczej jej unikam. Mojemu analitycznemu umysłowi czasem umyka delikatność myśli zawartych w tego typu tekstach. W liceum po prostu bardzo się nudziłam na omawianiu wierszy i to właśnie ta niechęć gdzieś jeszcze we mnie siedzi. ALE. Postanowiłam dać sobie i Autorce szanse. Chciałam zobaczyć, co ma do przekazania młoda osoba. W opisie od wydawcy (Warszawska Firma Wydawnicza) na tyle okładki czytamy, że jest to „zbiór poematów poruszających zagadnienia o spojrzeniu na świat okiem piętnastolatki”. O czym więc myśli nastolatka? Przede wszystkim jej myśli są smutne. I do tego prawdziwe, co sprawia, że są jeszcze smutniejsze.

Róża Podkulska porusza temat niezrozumienia młodych ludzi i ich emocji przez innych. Zwraca uwagę młodzieży na to, aby zastanowili się komu powierzają swoje sekrety. Zauważa, że bycie kobietą wiąże się z poczuciem zagrożenia po zmroku. Jednak najbardziej wyziera z niej poczucie złamanego serca, skrzywdzonej duszy i braku „tego jedynego”, tej mistycznej „drugiej połówki”. Autorka zawarła tutaj sporo myśli, z którymi wielu się zgodzi. Zdecydowanie trafiła w moją wrażliwość i dobrze ze mną rezonuje. Poczułam ten smutek i żal po stracie. Myślę, że to jest taka książka, która pomogłaby mi na etapie liceum, kiedy i moje serce zostało rozbite na kawałki. I rzeczywiście uważam, że taka twórczość może trafić do młodych umysłów, może wspomóc ich w trudnych momentach i metaforycznie „podać im rękę”.

Czy spodziewałam się takiej treści po tak młodej dziewczynie? Oczywiście, że nie. Nie wiem czy mogę w ten sposób ekstrapolować, ale jeśli nasza polska młodzież jest tak samoświadoma, tak uważna, spostrzegawcza i jednocześnie czuła i wrażliwa - to naprawdę nie musimy się o nich martwić. Wystarczy, że damy im przestrzeń na rozwój i będziemy ich aktywnie słuchać. Młodzi ludzie potrzebują naszego wsparcia, ale nie naszych porad i naszego nieśmiertelnego „inni mają gorzej”. Potrzebują przytulenia i poświęcenia im uwagi.

Róża Podkulska jest młoda, ma przed sobą cały świat. Z notatki, którą napisała rok po skończeniu książki, dowiadujemy się, że zostawiła za sobą bolesną przeszłość i ruszyła w kierunku szczęśliwej przyszłości. Trzymam za nią kciuki. Polecam Wam spojrzeć na jej działalność - nie tylko pisze wiersze, ale też tworzy choreografie i piosenki. Znajdziecie ją na Instagramie. Co do struktury. Książka podzielona jest cztery części. Każdy wiersz mamy w wersji polskiej i angielskiej. W środku piękne, minimalistyczne ilustracje, które stworzyła Iga Małysza i jeszcze cudowna okładka spod ręki Jakuba Ferenca. Wszystko jest bardzo spójne - okładka, grafiki, treść - wszystko ze sobą współgra.

Nie mam zgrzytów i gdy patrzę na „Myśli księżyca. Moon thoughts”, widzę kompletne dzieło. I tutaj ukłon w stronę Autorki i redakcji. Cieszę się, że udało się Wam wspólnymi siłami uporządkować i wydać „Myśli…”. Polecam każdemu, kto lubi poezję i każdemu, kto chciałby zacząć przygodę z wierszami. Polecam tym, którzy chcą wesprzeć młode osoby, polskie debiuty, które nie zawsze mają odpowiednią przestrzeń i możliwości promocji. I w końcu polecam tym, którzy mają złamane serce i szukają „przytulenia” - którzy szukają odpowiedzi na pytania zdane księżycowi. Droga Autorko, wielu z nas czyta podziękowania. Czekam na to by jeszcze o Tobie usłyszeć.
(Instagram @eaw.books)

Recenzja dostępna na stronie Sztukater.
„Myśli księżyca. Moon thoughts” napisała Róża Podkulska - miała wtedy piętnaście lat. To właśnie młody wiek Autorki mnie przyciągnął. Nie jestem fanką poezji, raczej jej unikam. Mojemu analitycznemu umysłowi czasem umyka delikatność myśli zawartych w tego typu tekstach. W liceum po prostu bardzo się nudziłam na omawianiu wierszy i to...