Historia Lisey

Boże, co to była za wspaniała historia! Jestem nią przesiąknięta i trwam w zachwycie. Jest to druga książka Kinga po "Cmętarzu zwieżąt," gdzie tak wyraźnie czuć grozę, która, słowo po słowie wpija się w nas swoimi pazurami, począwszy od czubka głowy, po same stopy i nie popuści, aż do końca. Zatem, co my tu mamy. Historię dwojga kochających się ludzi, i tu serce pęka po raz pierwszy, Scotta, znakomitego pisarza i Lisey, która "nadal szła po śladach swojego zmarłego męża. Po śladach prowadzących w przeszłość mężczyzny, którego Lisey kochała, a który przyszedł piekło dzieciństwa". Tak, bo to również historia rodziny, która jest przerażająca w swej dosłowności i grozie, i to ona powtórnie rozerwie wam serce. To historia sióstr, które muszą sobie poukładać sprawy między sobą, a co jak wiemy nie jest proste. No i to historia pisarza, który zdobył sławę. a zdobył ją dzięki..., a to już jest kolejna historia, która zatacza koło. To mega opowieść o miłości, której twarze was nieprawdopodobnie zaskoczą i poszukiwanie odpowiedzi, co się dzieje z tym nie zaspokojonym, przemożnym uczuciem, gdy zabraknie drugiej połowy "(...) jedna z najważniejszych spraw to to, jak długo ukochani umierają w naszych sercach. To tajemnica, pomyślała, i tak powinno być, bo kto by chciał się w ogóle zbliżyć do drugiego człowieka, gdyby wiedział, jaki trudny jest ten etap". ZNAKOMITA, jeżeli nie dacie się marazmowi początku, który może wydawać się męczący, długi i nużący, ale jest po coś. Jeżeli zechcecie poznać historię Lisey, gwarantuje wam niezapomniane wrażenia. nie zawiedziecie się. Tylko ostrzegam, rozrywa serce. Zostanie w nas już ta historia w historiach na zawsze.
Majstersztyk. Dla mnie ta książka wskakuje na podium najlepszych książek Kinga, jest w niej wszystko, co u niego uwielbiam i to od niego w niej dostaniecie.
"Miłość tatusia jest dokładnie tak szczera, jak jego gniew i szaleństwo, choć rzadziej się objawia i jeszcze rzadziej jest okazywana."

Boże, co to była za wspaniała historia! Jestem nią przesiąknięta i trwam w zachwycie. Jest to druga książka Kinga po "Cmętarzu zwieżąt," gdzie tak wyraźnie czuć grozę, która, słowo po słowie wpija się w nas swoimi pazurami, począwszy od czubka głowy, po same stopy i nie popuści, aż do końca. Zatem, co my tu mamy. Historię dwojga kochających się ludzi, i tu serce pęka po raz...

Mam troszeczkę mieszane uczucia co do tej książki. Jest trudna w odbiorze ale chyba wiem co autor chciał nam przekazać. Rzeczywiście jest tutaj dużo dziwnych rzeczy ale z drugiej strony to jest cały King.

Mam troszeczkę mieszane uczucia co do tej książki. Jest trudna w odbiorze ale chyba wiem co autor chciał nam przekazać. Rzeczywiście jest tutaj dużo dziwnych rzeczy ale z drugiej strony to jest cały King.

Pierwsza książka Kinga, jaką przeczytałam. Dla mnie bardzo wciągająca.

Pierwsza książka Kinga, jaką przeczytałam. Dla mnie bardzo wciągająca.

2 część bardziej mnie wciągnęła, ale czegoś mi jednak brakowało.
Widać, że King wiele emocji włożył w napisanie "Historii Lisey".
Krwawa love story bez happy endu i bez szczęśliwego początku życia. Love story ze szczęściem tylko chwilowym.

2 część bardziej mnie wciągnęła, ale czegoś mi jednak brakowało.
Widać, że King wiele emocji włożył w napisanie "Historii Lisey".
Krwawa love story bez happy endu i bez szczęśliwego początku życia. Love story ze szczęściem tylko chwilowym.

Cześć 1 "Historii Lisey" nie potrafiła mnie porwać, jest to dobra książka, opowiadająca dobrą historię, ale nic więcej.

Spotykamy tutaj wdowę po świetnym pisarzu - Lisey, oraz psychofana jej męża, który chce 'odebrać' żonie, to co mąż zostawił.
Jak to się skończy? Zobaczę w 2 części. Liczę, że będzie lepsza niż ta, którą mam za sobą.

Cześć 1 "Historii Lisey" nie potrafiła mnie porwać, jest to dobra książka, opowiadająca dobrą historię, ale nic więcej.

Spotykamy tutaj wdowę po świetnym pisarzu - Lisey, oraz psychofana jej męża, który chce 'odebrać' żonie, to co mąż zostawił.
Jak to się skończy? Zobaczę w 2 części. Liczę, że będzie lepsza niż ta, którą mam za sobą.

Nie dałam rady jej przeczytać. Dotarłam może do 50 strony.. Krótko mówiąc, książka mnie nie porwała. Próbowałam się zmusić do czytania, ale nie o to w tym chodzi.

Nie dałam rady jej przeczytać. Dotarłam może do 50 strony.. Krótko mówiąc, książka mnie nie porwała. Próbowałam się zmusić do czytania, ale nie o to w tym chodzi.

King królem epiki...

King królem epiki...

"Świat jest tak pusty i pozbawiony miłości, kiedy nie ma na nim nikogo, kto by wrzasnął twoje imię i przywrzeszczał cię do domu". Najpiękniejszy, najbardziej osobisty cytat ze wszystkich książek Kinga, który zapadł mi w pamięć.
Przecudowna książka, pełna szaleństwa, jak to u Kinga, ale i żałoby, miłości i pogodzenia się ze stratą. Skończyłam ją czytać drugi raz i dopiero teraz doceniłam przesłanie tej książki. Polecam, choć wiem, że może być trudna w odbiorze.

"Świat jest tak pusty i pozbawiony miłości, kiedy nie ma na nim nikogo, kto by wrzasnął twoje imię i przywrzeszczał cię do domu". Najpiękniejszy, najbardziej osobisty cytat ze wszystkich książek Kinga, który zapadł mi w pamięć.
Przecudowna książka, pełna szaleństwa, jak to u Kinga, ale i żałoby, miłości i pogodzenia się ze stratą. Skończyłam ją czytać drugi raz i dopiero...

Baardzo wciągająca historia, ciekawie opowiedziana.

Baardzo wciągająca historia, ciekawie opowiedziana.

Dość trudna w odbiorze, ale ma w sobie coś, co każe ją doczytać do końca, podobno to najbardziej osobista powieść Kinga.

Dość trudna w odbiorze, ale ma w sobie coś, co każe ją doczytać do końca, podobno to najbardziej osobista powieść Kinga.