Obecność mitu

Świetna.
Fenomen obojętności świata - genialny.
"Tłoczymy się w świecie, gdzie wszechpochłaniająca natarczywość codzienności wydziera nam chwilę skupienia nad zwornikami ostatecznymi życia. Łatwo jest umrzeć wcześniej, nim zdobędzie się chwilę oddechu dla bezinteresownej refleksji.
Nie wiadomo jednak, czy tak jest lepiej."

Świetna.
Fenomen obojętności świata - genialny.
"Tłoczymy się w świecie, gdzie wszechpochłaniająca natarczywość codzienności wydziera nam chwilę skupienia nad zwornikami ostatecznymi życia. Łatwo jest umrzeć wcześniej, nim zdobędzie się chwilę oddechu dla bezinteresownej refleksji.
Nie wiadomo jednak, czy tak jest lepiej."

Świętość jest pokusą.

Leszek Kołakowski analizuje w eseju pt 'Mit w kulturze Analgetyków" mit o indywidualnej świętości, który wyparł mit odkupienia.
Nauka chrześcijańska głosi nabywanie świętości własnej poprzez miłość bliźniego, postępując zgodnie z narzuconym kodeksem. Powoduje to nabycie przez wyznawców chrześcijaństwa pewnych skłonności, którymi kierują się w życiu, aby osiągnąć narzucony przez religię cel. Kołakowski opisuje te skłonności, jako specyficzny sposób traktowania innych bliźnich, którzy są tylko środkiem dla ich świętości:„mierzwą, na której ma rozkwitać moje anielstwo, [bliźni] nie może być na serio przedmiotem mojej troski i odpowiedzialności”.
Kołakowski widzi chrześcijan jako potencjalnie doskonałych konformistów egoistów w przeciwieństwie. Nie jest moralistą, nie podaje recepty na poczciwe życie. Należałoby sięgnąć po teksty pruskiego moralisty, który wskazuje drogę do prawdziwej świętości. „Postępuj tak, żebyś człowieka uważał zawsze zarazem za cel; nigdy za środek tylko” - pisze Immanuel Kant - co można rozumieć, by w życiu działać wbrew sobie.
Mamy być jedynie środkiem dla kogoś i czegoś. Tylko tyle, albo aż tyle.

Świętość jest pokusą.

Leszek Kołakowski analizuje w eseju pt 'Mit w kulturze Analgetyków" mit o indywidualnej świętości, który wyparł mit odkupienia.
Nauka chrześcijańska głosi nabywanie świętości własnej poprzez miłość bliźniego, postępując zgodnie z narzuconym kodeksem. Powoduje to nabycie przez wyznawców chrześcijaństwa pewnych skłonności, którymi kierują się w życiu,...

W tej książce Kołakowski stara się podawać racje, dla których projekt totalnej demitologizacji kultury wydaje się chimeryczny.

"Tyle wiemy na pewno, że potrzebna jest w utrzymaniu wszelkiej wspólnoty ludzkiej wiara w wartości zastane i niedowolne i że zarazem niebezpiecznie jest wierzyć, że wartości te w jakiejkolwiek chwili są gotowe i wykończone, że mogą zwalniać od interpretacji sytuacyjnej i sytuacyjnej za nie odpowiedzialności" (157).

"Filozofia 'zasadniczej zgodności' wszystkich jednostkowych interesów, chociaż stworzona przez rzeczników oświeconego liberalizmu i miłośników swobód publicznych, jest w rzeczywistości najdoskonalszą racjonalizacją totalitarnego państwa, jaką można sobie wyobrazić" (149).

"Cynizm i bezwzględność dorosłych są cechami rozkapryszonych dzieci, które liczą na to, że cała reszta ludzkości będzie nieograniczenie długo składać się z pobłażliwych dorosłych; w miarę jak rozkapryszone dzieci stają się coraz liczniejsze, a starci coraz rzadziej pod ręką, dzieci tracą grunt pod nogami i potrafią przypisywać własne klęski temu jedynie, że nie dość jeszcze były rozkapryszone" (141).

"Do wybitnie wyróżniających cech naszej cywilizacji należy przeświadczenie, że bezpieczeństwo od cierpienia warte jest każdej ceny i że w szczególności dobra, których wartości wymierzyć niepodobna, a których bezboleśnie zarazem nie da się nabyć, są wymysłem maniaków lub popłuczyną po zabobonach. [...] Przyzwyczajamy się do rytmu życia określanego przez kolejne neutralizowanie się wzajemne środków pobudzających i uspokajających, jak gdyby sławny slogan reklamowy 'sztuczna noga - lepsza do prawdziwej!' święcił swoje pierwsze tryumfy na terenie chemii mózgu" (134-135).

W tej książce Kołakowski stara się podawać racje, dla których projekt totalnej demitologizacji kultury wydaje się chimeryczny.

"Tyle wiemy na pewno, że potrzebna jest w utrzymaniu wszelkiej wspólnoty ludzkiej wiara w wartości zastane i niedowolne i że zarazem niebezpiecznie jest wierzyć, że wartości te w jakiejkolwiek chwili są gotowe i wykończone, że mogą zwalniać od...

Koncepcja ucieczki przed obojętnością świata

Koncepcja ucieczki przed obojętnością świata

Arcydzieło, bo dawno nie czytałem czegoś tak doszczętnie przeciągającego i weryfikującego naszą współczesną kulturę przez sito pojęcia zawartego w tytule. Książka jest filozofią ze łzami, ale warto się posilić lekturą , bo bardzo zapada w pamięć. Jest faktem wspomnianym przez autora, że zamiast konstruktywnie cierpieć, wolimy niekonstruktywni czuć bezpieczeństwo. Całym swoim życiem chce się opowiedzieć za pierwszą opcją.

Arcydzieło, bo dawno nie czytałem czegoś tak doszczętnie przeciągającego i weryfikującego naszą współczesną kulturę przez sito pojęcia zawartego w tytule. Książka jest filozofią ze łzami, ale warto się posilić lekturą , bo bardzo zapada w pamięć. Jest faktem wspomnianym przez autora, że zamiast konstruktywnie cierpieć, wolimy niekonstruktywni czuć bezpieczeństwo. Całym...

Już dla jednego rozdziału-eseju warto tę książkę mieć pod ręką. "Mit w kulturze analgetyków", napisany wiele lat temu, jest wciąż świadectwem przenikliwości i odwagi w nazywaniu rzeczy po imieniu. Ucieczka w rozmaite paliatywy (leki, seks, alkohol) i nie stawanie twarzą w twarz z cierpieniem, a choćby zwykłymi dolegliwościami dnia codziennego (czyli tzw. ucieczka od realu) w stopniu niespotykanym cechuje dziś naszą epokę. Obecnie zresztą owych analgetyków jest więcej. Ale wszystkie przewidział, zdaje się, już dawno temu Kołakowski.

Już dla jednego rozdziału-eseju warto tę książkę mieć pod ręką. "Mit w kulturze analgetyków", napisany wiele lat temu, jest wciąż świadectwem przenikliwości i odwagi w nazywaniu rzeczy po imieniu. Ucieczka w rozmaite paliatywy (leki, seks, alkohol) i nie stawanie twarzą w twarz z cierpieniem, a choćby zwykłymi dolegliwościami dnia codziennego (czyli tzw. ucieczka od realu)...