Prawa człowieka i ich granice

Książka wybitna. Po lekturze książki uzmysłowiłem sobie jak ciekawą, ale i pogmatwaną jest tematyka praw człowieka, którą profesor wykładał na naprawdę renomowanych uczelniach. Dowiedziałem się też, do jak brudnych politycznych geszeftów mogę posłużyć hasła wolności i praw obywatelskich, wielkim współczesnego świata.
Ale najbardziej utkwiła mi - opublikowana w książce - treść listu jaki Wiktor Osiatyński przesyła zazwyczaj wraz z poprawionymi egzaminami studentom z którymi prowadzi zajęcia na temat praw człowieka i stanowi podsumowanie treści książki, jak również jest chyba skondensowaną wykładnią praw człowieka w rozumieniu Pana Profesora.

Dodam jeszcze , że wcielę się w rolę studenta (tutaj mam możliwość wyboru) uniwersytetów Columbia, Stanford, Harvard i University of Chicago - tam wykładał Profesor Wiktor Osiatyński.
Każdy czytający też ma do tego prawo.

A oto treść tego listu ( bez krótkiej , oficjalnej, i gratulacyjnej formułki):

„…Bądź świadomy swoich praw – i mechanizmów, ułatwiających ich wykorzystanie – ilekroć stajesz w obliczu przymusu państwa. Lecz jako obywatel i wyborca staraj się wyważyć te interesy i pragnienia, których winny chronić prawa, z tymi, które dopuszczają kompromis w procesie wyznaczania celów publicznych. Pamiętaj, że twój udział w takich kompromisach, nawet jeśli ponosisz pewną cenę, czyni społeczeństwo lepszym. W relacjach, które angażujesz się jako członek społeczeństwa i różnych mniejszych grup społecznych, szukaj cierpliwie równowagi między twoimi prawami a obowiązkami i wszystkimi innymi mechanizmami zwiększającymi wzajemne zaufanie i szacunek między tobą a innymi.

W relacje prywatne wchodź z nadzieją i odrobiną ostrożności. Nie rezygnuj pochopnie z praw. Ale kiedy nawiążesz z kimś osobiste więzi, zapomnij o swoich prawach. Pamiętaj – nie rezygnujesz z nich. Twoje związki będą bogatsze, jeśli oprzesz je na przyjaźni, miłości, dawaniu i przebaczeniu.. Jeśli jednak zostaniesz zdradzony i wykorzystany nie wahaj się sięgnąć znów po swe prawa. Jesteś wolnym człowiekiem, a nie niewolnikiem rodziny i przyjaciół.

W poszukiwaniu sensu i dążeniu do szczęścia traktuj swoje prawa i wolności jak teren działania, lecz w razie potrzeby także jako odskocznię ku duchowości którą wybierzesz, wartościom, które cenisz, zobowiązaniom, jakie podejmujesz. Nie próbuj być męczennikiem, praktykuj jedynie zdrową samodyscyplinę. Niech prawa innych służą ci jako miara własnego samoograniczenia. Staraj się nie naruszać praw innych, nawet jeśli oni praw takich nie uznają, chyba że działasz w uzasadnionej samoobronie.

Kiedy rozważasz reguły, wartości, i zasady, staraj się dostrzec różne instrumenty służące różnym celom. Nie próbuj używać praw jak wytrycha, który otworzy ci wszystkie drzwi. Prawa są bardzo ważną zdobyczą ludzkości. Nie bierz udziału w ich nadużywaniu ani nie zachęcaj do pochopnego ich zastosowania by się nie zdewaluowały i nie popadły w zapomnienie.

Twój wdzięczny nauczyciel

Książka wybitna. Po lekturze książki uzmysłowiłem sobie jak ciekawą, ale i pogmatwaną jest tematyka praw człowieka, którą profesor wykładał na naprawdę renomowanych uczelniach. Dowiedziałem się też, do jak brudnych politycznych geszeftów mogę posłużyć hasła wolności i praw obywatelskich, wielkim współczesnego świata.
Ale najbardziej utkwiła mi - opublikowana w książce -...

W mojej ocenie jedna z najważniejszych książek o prawach człowieka, jakie miałem okazję czytać (a zajmuję się tym zawodowo, więc trochę ich przeczytałem). Pozycja nie ma charakteru ściśle prawniczego; jest raczej wstępem do historii praw człowieka oraz zaznaczeniem współczesnych kwestii problematycznych. Uważam, że jeżeli ktokolwiek chce się uważać za nieco bardziej kompetentnego w tej kwestii, to powinien sięgnąć po „Prawa człowieka i ich granice”, choćby po to, żeby znać różne zagrożenia z nadmiernego szafowania retoryką praw człowieka i nabrać nieco bardziej realistycznego podejścia do samej koncepcji. Dla mnie osobiście ważne były następujące refleksje: (1) o tym, że dyskurs praw czasami gorzej chroni pewne dobra niż mówienie o obowiązkach; (2) o tym, że więcej praw idzie w parze z większą liczbą obowiązków (a zatem np. w Stanach Zjednoczonych dziecko ma wszelkie prawa, ale także można je skazać na bardzo dotkliwe kary); (3) o tym, że tak naprawdę odstępowanie od drobiazgowego egzekwowania praw i odpuszczenie/ufanie komuś czyni nas ludźmi; (4) o tym, że w zasadzie im więcej praw człowieka, tym mniej demokracji (co tylko do pewnego momentu jest pozytywne).

W mojej ocenie jedna z najważniejszych książek o prawach człowieka, jakie miałem okazję czytać (a zajmuję się tym zawodowo, więc trochę ich przeczytałem). Pozycja nie ma charakteru ściśle prawniczego; jest raczej wstępem do historii praw człowieka oraz zaznaczeniem współczesnych kwestii problematycznych. Uważam, że jeżeli ktokolwiek chce się uważać za nieco bardziej...

Bardzo wymagająca i niezwykle wartościowa pozycja.

Bardzo wymagająca i niezwykle wartościowa pozycja.

Przystępnie i czytelnie napisana historia praw człowieka

Przystępnie i czytelnie napisana historia praw człowieka

Książka jest unikalnym w polskiej literaturze spojrzeniem na prawa człowieka. Zawiera mnóstwo argumentów zarówno zwolenników, jak i przeciwników różnych praw i bazuje na bardzo bogatej bibliografii. Pierwsza część jest gruntownym przypomnieniem lub dobrym streszczeniem rozwoju idei praw człowieka. Natomiast druga połowa pokazuje wiele perspektyw rozumienia praw, uciekając daleko od ich ściśle prawnej wykładni. Mnie szczególnie zainteresował rozdział poświęcony uniwersalizmowi praw człowieka i ich zgodności z niezachodnimi kulturami i systemami wartości. Ciekawie jest również pokazany problem praw socjalno-ekonomicznych i ich znaczenia w biedniejszych państwach, w tym globalnego Południa. Niestety książka nie jest łatwo dostępna, tym bardziej polecam wykorzystać każdą możliwość zapoznania się z nią.

Książka jest unikalnym w polskiej literaturze spojrzeniem na prawa człowieka. Zawiera mnóstwo argumentów zarówno zwolenników, jak i przeciwników różnych praw i bazuje na bardzo bogatej bibliografii. Pierwsza część jest gruntownym przypomnieniem lub dobrym streszczeniem rozwoju idei praw człowieka. Natomiast druga połowa pokazuje wiele perspektyw rozumienia praw, uciekając...

Książka Wiktora Osiatyńskiego jak wszystkie prace traktujące o sprawach ważnych, nie jest pozycją łatwą. Nie da się jej czytać w autobusie, czy przy kawie z rana, jednym okiem w książce, drugim zerkając na telewizję śniadaniową. Jest to książka wymagająca od czytelnika pełnej uwagi. Prawa człowieka to temat często poruszany, już dzieci coraz częściej zasłaniają się prawami człowieka, jednak ilu z nas ludzi bez powiedzmy prawniczego wykształcenia potrafi powiedzieć coś więcej i ogólnie, bez wchodzenia na temat, który naszym zdaniem godzi w nasze, jakieś konkretne prawo? Ta książka jest okazją, żeby poszerzyć wiedzę o elementarnym temacie, będącym fundamentem systemu prawnego w którym żyjemy. Zaczynając zajęcia z jakiejkolwiek dziedziny prawa, zawsze rozpoczynaliśmy od praw człowieka, na których oparta jest Konstytucja, a więc fundament polskiego prawa. Czułam głód wiedzy mimo wszystko, bo nie sposób poznać praw człowieka, tak obfitego zagadnienia na jednych czy dwóch zajęciach, potrzeba na to czasu. Osiatyński dał mi okazję, poświęcając swoje wieczory mogłam przysiąść i się wgłębić w temat. Okazało się, że to co wiem jest wierzchołkiem góry lodowej.
Mam smutne przeczucie, że ta książka nie trafi na listę bestsellerów, bo moje pokolenie nie wie co to regularnie łamane prawa człowieka, te podstawowe, zaś pokolenia starsze niekoniecznie chcą wracać do przykrych wspomnień. Ja jednak namawiam, nie trzeba przecież czytać na jednym wdechu, może warto poświęcić chwilę na chociażby rozdział dziennie., żeby zapoznać się z naszym dziedzictwem. Autor bowiem, mimo że napisał pracę stricte naukową, uczynił to w sposób przystępny. Zaczął od historii, genezy praw człowieka, ewolucji tychże. Następnie przeszedł do problematyki praw człowieka w poszczególnych kontekstach, dziedzinach życia człowieka w społeczeństwie.
Po co czytać? Po to by być świadomym, jak pisze autor w liście, zamiast zakończenia.

Serdecznie polecam, dla mnie to była bardzo ważna nauka!

Książka Wiktora Osiatyńskiego jak wszystkie prace traktujące o sprawach ważnych, nie jest pozycją łatwą. Nie da się jej czytać w autobusie, czy przy kawie z rana, jednym okiem w książce, drugim zerkając na telewizję śniadaniową. Jest to książka wymagająca od czytelnika pełnej uwagi. Prawa człowieka to temat często poruszany, już dzieci coraz częściej zasłaniają się prawami...