Komiks Gigant 3/97

Polskie "Giganty" to nic innego, jak przedruki niemieckiego magazynu "Lustiges Taschenbuch". Warto jednak zauważyć, że niniejszy, 13. polski tom, to odpowiednik 233. numeru zza naszej zachodniej granicy. Sporo komiksów nas zatem ominęło. Wynika stąd pewien problem, który szczególnie widać na przykładzie recenzowanego tomu, a ściślej mówiąc dwóch historii z Mikim i Goofym. "Inwazja replikantów" oraz "Przeszłościowy pasztet" wchodzą w skład cyklów, z których wcześniejszymi częściami polski czytelnik nie miał szans się zapoznać. Szczególnie w tym pierwszym pojawia się zbyt wiele nawiązań do trzech wcześniejszych komiksów z serii "Władcy galaktyki" (wydanych w Polsce dopiero w XXI wieku),by komiks bronił się jako autonomiczne dzieło. To jednak wciąż jeden z najmocniejszych punktów tego numeru, ze świetną historią, która ciągnie się przez blisko siedemdziesiąt stron. Przyjemnie wypada też drugi z wspomnianych komiksów, choć bazuje bardziej na humorystycznych elementach, niż na wciągającej fabule.

Najciekawszym, obok "Inwazji replikantów", komiksem z tego numeru jest niewątpliwie "Perły przed świnie", do którego nawiązuje okładka. To kolejna historia o Donaldzie wcielającym się w inną rolę - średniowiecznego świniopasa, który przypadkiem zostaje rycerzem i pomaga w zdemaskowaniu spisku przeciw królowi. Poza ciekawą, wielowątkową fabułą, warto wspomnieć o dobrym humorze i udanych rysunkach. Na plus zaliczyć można tez "Co by Było gdyby", wyróżniający się rysunkami Cavazzano, jednego z lepszych włoskich rysowników. Drugi komiks ze Sknerusem, "Cena spóźnienia" łączy absurdalną historię z karykaturalnymi rysunkami, co zawsze lubiłem w "Gigantach", jednak zakończenie jest bez sensu - Sknerus jest skąpy, ale nie głupi, więc nie wydałby milionów, by oszczędzić parę centów. Przyzwoicie wypadają "Policjanci i złodzieje" z Superkwękiem - to właśnie tutaj po raz pierwszy zetknąłem się z tym bohaterem. Ewidentnie słabszy jest "Wielki mecz", który pomimo ośmiu stron długości wydaje się stworzony jedynie pod finałowy gag. Podobnie jak jednostronicówka z Dziobasem, "Dziobas na wakacjach", jest to tylko wypełniacz numeru. Trzeci numer z 1997 roku wypada zatem trochę słabiej od dwóch poprzednich, ale warto się z nim zapoznać przynajmniej dla komiksów "Perły przed świnie" i "Inwazja replikantów".

Polskie "Giganty" to nic innego, jak przedruki niemieckiego magazynu "Lustiges Taschenbuch". Warto jednak zauważyć, że niniejszy, 13. polski tom, to odpowiednik 233. numeru zza naszej zachodniej granicy. Sporo komiksów nas zatem ominęło. Wynika stąd pewien problem, który szczególnie widać na przykładzie recenzowanego tomu, a ściślej mówiąc dwóch historii z Mikim i Goofym....