Auxier umiejętnie wymieszał ze sobą smutek i radość, wplótł je w charakter głównych bohaterów: czternastoletniej Molly i jej młodszego brata Kipa, którzy przybywają na służbę do ciemnego i ponurego domu, którego gospodarze cierpią na dziwną chorobę.

Molly jest tą, która snuje opowieści, jest tą, która do głównego wątku historii dodaje jeszcze swoje poboczne, tworząc dzięki temu niezwykłą bajkowo-baśniową przestrzeń, w której czytelnik śmiało może się zanurzyć.

A wszystko zaczyna się od drzewa, które rośnie tam, gdzie nie powinno, i które swoją potęgą przyćmiewa wszystko dookoła. Auxier wokół drzewa zbudował całą mroczną historię, w której groza i tajemnica zawsze znikają za mgłą. Drzewo jest wyjątkowe, bo pozwala spełniać marzenia, ale nic za darmo...

Pisarz doskonale balansuje między opowieścią dla dorosłych, a bajką dla dzieci i to mi się w nim podoba najbardziej. Całość opowieści dzieje się w Kwasiborze i z pewnością nie chodzi tu o drzewa cytrynowe rosnące w okolicy, jak opowiadała Molly, ale o gęstą i często nieznośną atmosferę, jaka towarzyszy temu miejscu. Jest tu jedna wielka tajemnica, która stała się legendą o Nocnym Ogrodniku i jego drzewie. Molly i jej brat ciężko pracują, aby zadowolić swoich chlebodawców, a wieczorami czytają listy, które dostają od swoich rodziców, mimo, że do Kwasiboru nigdy nie dociera listonosz...

Czytając książkę chciałem, z jednej strony, aby rodzeństwo szybko opuściło to przeklęte miejsce, a z drugiej strony, żeby zostali i wyjaśnili, co się kryje za zielonymi drzwiami na piętrze. Tutaj czas płynie inaczej, tutaj rządzą drzewo i jego ogrodnik, tutaj lepiej jest za dnia, bo w nocy atakują koszmary i wieje wiatr, wiatr co otwiera wszystkie drzwi i wszystkie okna...

Dokąd prowadzi ta powieść? do konfrontacji, do rewolucji i zagłady. Jednak nie przejmuj się czytelniku z pewnością nie pożałujesz spotkania z tajemnicą, mrocznym drzewem i grą, jaką rozpoczyna z Tobą pisarz, gdy tylko zaczniesz czytać. To w gra w szukanego...

Grzegorz Śmiałek