Jesteśmy społecznością, która kocha książki

styl pisania bardzo słaby, ale sama historia się broni.

styl pisania bardzo słaby, ale sama historia się broni.

Skusiłam się ze względu na podcast Kędzierskiego i Wojewódzkiego w Newonce radio. W kolejności niechronologicznej odsłuchiwałam wywiadów, aż natrafiłam na ten z Jackiem Borcuchem, do którego mam mały awers (nie przepadam za facetami, którzy wymieniają swoje żony na młodszy model, taka awersja spowodowana podświadomą świadomością faktu, iż faceci, którzy zdradzają są po prostu mniej inteligentni niż powinni być). W każdym razie, owy Jacek opowiadał jak to rozbijał się po krajobrazach Toskanii ze Szczepanem Twardochem, w Twardochowym Mercedesie (zakładam, że tym z reklamy Mercedesa, co trzeba szanować, bo Mercedes to jednak Mercedes i ukłon w pas), a owy Twardoch kończył "Króla". "Króla" więc czemprędzej wrzuciłam na bęben Googla i jeb. Wyskoczył mi krótki opis "Swiata książki", który mnie zainteresował. Mówię sobie więc, jeszcze mnie stać, moja holenderska karta kredytowa ma szansę to udżwignąć, biorę, na wszelki wypadek z kontynuacją, co by potem się nie wkurwiać ( i to był, kurwa, błąd). Kiedy już przyszły, ja trafiłam do Polski, a droga z Sulechowa do Eindhoven była idealna do przeczytania, wsiąkłam bez reszty. Czasy idealne, bohater boski, kobiece bohaterki nakreślone i opisane z należytą im mocą, po prostu polski "Ojciec Chrzestny". Zakochałam się w Jakubie Szapiro, jego ciele, kobietach, samochodach, kodeksie żydowskiego bandyty i całym świecie, wybaczając mu wszystkie potknięcia i braki, rozumiejąc swoją polską duszą , zatrutą martyrologią, że był idealnym bohaterem tamtych czasów. Bohaterem, który wyprzedził swoje czasy, który nie wiele mówi, ale nie musi. Chwała Szczepanowi Twardochowi za to, że go stworzył, to ukłon po same łydki dla kultury żydowskiej tak bardzo niedocenianej w naszej ksenofobicznej Polsce. Ja, zakochałam się w tym warszawskim półświatku, tak jak kochałam świat mafijny NY z jego szaleństwem. Tak, tak, to nasz własny Don Corleone. Kum Kaplica to Vito, a Jakub to Michael...A resztę dopasujcie sobie sami.

Skusiłam się ze względu na podcast Kędzierskiego i Wojewódzkiego w Newonce radio. W kolejności niechronologicznej odsłuchiwałam wywiadów, aż natrafiłam na ten z Jackiem Borcuchem, do którego mam mały awers (nie przepadam za facetami, którzy wymieniają swoje żony na młodszy model, taka awersja spowodowana podświadomą świadomością faktu, iż faceci, którzy zdradzają są po...

Tak kurwa, bardzo czekałam. Tak kurwa, bardzo łaknęłam.
A tak kurwa stwierdzam, Jakub, nie pisz więcej. Zrobisz światu przysługę.
Jak stwierdziła bliska mi znajoma, pisarskie ADHD.

Tak kurwa, bardzo czekałam. Tak kurwa, bardzo łaknęłam.
A tak kurwa stwierdzam, Jakub, nie pisz więcej. Zrobisz światu przysługę.
Jak stwierdziła bliska mi znajoma, pisarskie ADHD.

podoba mi się tutaj rola denisowa.

podoba mi się tutaj rola denisowa.

aktualnie moja ulubiona część przygód Anastazji. Jak zwykle niesamowity splot wydarzen i oryginalny obraz w tle. Mimo, że według mnie marinina często operuje schematami w tym wypadku wszystk było dograne na tip top i złożone w nietypowy sposób.

aktualnie moja ulubiona część przygód Anastazji. Jak zwykle niesamowity splot wydarzen i oryginalny obraz w tle. Mimo, że według mnie marinina często operuje schematami w tym wypadku wszystk było dograne na tip top i złożone w nietypowy sposób.

Moj pierwszy kryminal, pierwszy tom o kamieńskiej.

Moj pierwszy kryminal, pierwszy tom o kamieńskiej.

rzeczywiście jedna z lepszych i bardziej rozbudowanych książek marininy. I też mi przeszkadza Nastka jako detektyw, wolę ją na Pietrowce.

rzeczywiście jedna z lepszych i bardziej rozbudowanych książek marininy. I też mi przeszkadza Nastka jako detektyw, wolę ją na Pietrowce.

jak każda z serii o Kamieńskiej. Ta jest pierwsza i trochę brakowało mi opisu skąd Nastia się wzieła, jak trafiła do Pączka. Liczę na to, że kolejne tomy to wyjaśnią, chociaż jestem po lekturze drugiego i dalej nic.

jak każda z serii o Kamieńskiej. Ta jest pierwsza i trochę brakowało mi opisu skąd Nastia się wzieła, jak trafiła do Pączka. Liczę na to, że kolejne tomy to wyjaśnią, chociaż jestem po lekturze drugiego i dalej nic.