Jesteśmy społecznością, która kocha książki

"Promyczek" wycisnął ze mnie tyle emocji i łez, że po kolejną książkę Kim Holden sięgnęłam z ogromną nadzieją. Uwielbiam sposób pisania autorki jednak ta historia nie wzbudziła we mnie ani iskierki emocji. Kompletnie nic nie czułam. Wszystko w tej książce jest czarne albo białe. Nie ma nic pomiędzy. A na koniec wszystko co czarne zamienia się w białe i robi się mdło. Reasumując, bardzo przeciętna lektura. Po Kim spodziewałam się więcej... o wiele więcej.

"Promyczek" wycisnął ze mnie tyle emocji i łez, że po kolejną książkę Kim Holden sięgnęłam z ogromną nadzieją. Uwielbiam sposób pisania autorki jednak ta historia nie wzbudziła we mnie ani iskierki emocji. Kompletnie nic nie czułam. Wszystko w tej książce jest czarne albo białe. Nie ma nic pomiędzy. A na koniec wszystko co czarne zamienia się w białe i robi się mdło....

Od dłuższego czasu szukam historii, która mną wstrząśnie. Po recenzjach jakie przeczytałam na temat "Jeźdźca miedzianego" byłam pewna, że powali mnie na kolana. Wiązałam z tą pozycją wielkie nadzieje, a zamiast tego otrzymałam... wielkie rozczarowanie. Piękna historia miłości i walka o przetrwanie w czasach wojny - fabuła sprawia, że chce się sięgnąć po kolejną część. Natomiast większość tego obszernego tomiska to po prostu przysłowiowe 'lanie wody'. Część pierwsza zostawia niedosyt, natomiast druga powoduje mdłości, gdyż opiera się głównie na cielesnych przyjemnościach Tatiany i Aleksandra.

Od dłuższego czasu szukam historii, która mną wstrząśnie. Po recenzjach jakie przeczytałam na temat "Jeźdźca miedzianego" byłam pewna, że powali mnie na kolana. Wiązałam z tą pozycją wielkie nadzieje, a zamiast tego otrzymałam... wielkie rozczarowanie. Piękna historia miłości i walka o przetrwanie w czasach wojny - fabuła sprawia, że chce się sięgnąć po kolejną część....

Rzadko kiedy oceniam książkę tak nisko. Może dlatego, że po Koontz'ie spodziewałam się czegoś co zwala z nóg, a rozczarowałam się już po pierwszych stronach. Trzy gwiazdki za potencjał, ponieważ sam zarys fabuły był obiecujący, jednak książka jest tak przepełniona fantastyką i niesmaczna, że aż się w głowie kręci i mdli. Nie wiem nawet jak to opisać, najgorsza pozycja jaka wpadła mi w ręce. Przebrnęłam do końca, bo nie mam w zwyczaju odkładać rozpoczętych książek, ale żałuję, że zmarnowałam tyle czasu.

Rzadko kiedy oceniam książkę tak nisko. Może dlatego, że po Koontz'ie spodziewałam się czegoś co zwala z nóg, a rozczarowałam się już po pierwszych stronach. Trzy gwiazdki za potencjał, ponieważ sam zarys fabuły był obiecujący, jednak książka jest tak przepełniona fantastyką i niesmaczna, że aż się w głowie kręci i mdli. Nie wiem nawet jak to opisać, najgorsza pozycja jaka...

Lekka i przyjemna lektura. Wyidealizowany i przesłodzony Cinder i walcząca z rodzinnymi traumami i brakiem samoakceptacji Ella powodują, że książkę czyta się jednym tchem. Wzrusza, bawi i momentami uczy miłości do samego siebie. Duża dawka emocji, a to najważniejsze.

Lekka i przyjemna lektura. Wyidealizowany i przesłodzony Cinder i walcząca z rodzinnymi traumami i brakiem samoakceptacji Ella powodują, że książkę czyta się jednym tchem. Wzrusza, bawi i momentami uczy miłości do samego siebie. Duża dawka emocji, a to najważniejsze.

Amo Jones powinna pisać scenariusze do filmów Patryka Vegi, a literaturę młodzieżową zostawić w spokoju. Nadmiar erotyzmu sprawił, że ciekawa fabuła zeszła na dalszy plan. A szkoda, bo mroczna tajemnica, którą owiana jest ta historia wciąga znacznie bardziej. Z każdym rozdziałem pojawia się coraz więcej pytań... O co w tym wszystkim chodzi? Kim jest ta dziewczyna? I choć w ostatnim rozdziale wszystko zaczyna się składać w jedną całość to zakończenie jest na tyle otwarte, by czytelnik chciał sięgnąć po kolejną część serii.
Należałoby też zwrócić uwagę na walory estetyczne książki. Pierwsze strony rozdziałów w czarnym kolorze i inne drobne zabiegi wprawiły mnie w zachwyt. Wydawnictwo kobiece - jak zwykle świetna robota.
Reasumując - świetny pomysł, słabe wykonanie. 6 gwiazdek za potencjał.

Amo Jones powinna pisać scenariusze do filmów Patryka Vegi, a literaturę młodzieżową zostawić w spokoju. Nadmiar erotyzmu sprawił, że ciekawa fabuła zeszła na dalszy plan. A szkoda, bo mroczna tajemnica, którą owiana jest ta historia wciąga znacznie bardziej. Z każdym rozdziałem pojawia się coraz więcej pytań... O co w tym wszystkim chodzi? Kim jest ta dziewczyna? I choć w...

Uwielbiam! Uwielbiam za to, że choć spodziewałam się kolejnej oklepanej wersji Kopciuszka, to ta historia wywołała u mnie mnóstwo emocji. Momentami byłam wstrząśnięta i zasmucona, następnie rozbawiona, a ostatecznie wzruszona i rozanielona. Czułam się jak nastolatka przeżywająca swoją pierwszą miłość i chociaż mając już te lata za sobą nie powinnam się tak ekscytować to... chrzanić to! To niesamowicie wciągająca książka, przeczytałam ją jednym tchem i gorąco polecam kobietom w każdym wieku, które chcą przeżyć chwilę zapomnienia i po prostu się zrelaksować przy ciepłej i lekkiej lekturze.

Uwielbiam! Uwielbiam za to, że choć spodziewałam się kolejnej oklepanej wersji Kopciuszka, to ta historia wywołała u mnie mnóstwo emocji. Momentami byłam wstrząśnięta i zasmucona, następnie rozbawiona, a ostatecznie wzruszona i rozanielona. Czułam się jak nastolatka przeżywająca swoją pierwszą miłość i chociaż mając już te lata za sobą nie powinnam się tak ekscytować to......

Po przeczytaniu tej książki łzy napłyneły mi do oczu. Też chciałabym tak "zachorować". Polecam! :)

Po przeczytaniu tej książki łzy napłyneły mi do oczu. Też chciałabym tak "zachorować". Polecam! :)

„Tak, sądzę, że kocham go po prostu dlatego, że jest mój i jest mężczyzną. Przypuszczam, że nie ma innego powodu. Myślę więc, że jest tak, jak powiedziałam na początku: tego rodzaju miłość nie jest wytworem rozumowania i statystyki. Po prostu przychodzi nie wiadomo skąd i nie daje się wytłumaczyć, a nawet nie potrzebuje żadnych tłumaczeń. Tak właśnie myślę.”

„Tak, sądzę, że kocham go po prostu dlatego, że jest mój i jest mężczyzną. Przypuszczam, że nie ma innego powodu. Myślę więc, że jest tak, jak powiedziałam na początku: tego rodzaju miłość nie jest wytworem rozumowania i statystyki. Po prostu przychodzi nie wiadomo skąd i nie daje się wytłumaczyć, a nawet nie potrzebuje żadnych tłumaczeń. Tak właśnie myślę.”

Niesamowicie interesująca i wciągająca książka, ukazująca PRL oczami dziecka. Młody Adaś nie potrafi zrozumieć zachodzących na około wydarzeń, więc wyjaśnia je najprościej jak tylko umie. Znaczną część książki zajmują ilustracje Jakuba Jabłońskiego, które w fantastyczny sposób uzupełniają całość. Pozycja jak najbardziej warta przeczytania. Osobiście polecam.

Niesamowicie interesująca i wciągająca książka, ukazująca PRL oczami dziecka. Młody Adaś nie potrafi zrozumieć zachodzących na około wydarzeń, więc wyjaśnia je najprościej jak tylko umie. Znaczną część książki zajmują ilustracje Jakuba Jabłońskiego, które w fantastyczny sposób uzupełniają całość. Pozycja jak najbardziej warta przeczytania. Osobiście polecam.

Sięgnęłam po tę książkę z nieco pesymistycznym nastawieniem, gdyż zdawałam sobie sprawę, że przebrnięcie przez kartki zapisane ręką Daniela Golemana będzie ciężkim orzechem do zgryzienia. Aczkolwiek już po przeczytaniu kilku stron byłam mile zaskoczona. Autor w całkiem przystępny sposób odpowiada na nurtujące nas pytania. Książka ta jest źródłem cennych informacji na temat naszego umysłu.
Co prawda nie przeczytałam całości, ponieważ musiałam zwrócić książkę, ale już na tym etapie mogę powiedzieć, że jest ona jak najbardziej warta uwagi. Ja osobiście z pewnością do niej powrócę.

Sięgnęłam po tę książkę z nieco pesymistycznym nastawieniem, gdyż zdawałam sobie sprawę, że przebrnięcie przez kartki zapisane ręką Daniela Golemana będzie ciężkim orzechem do zgryzienia. Aczkolwiek już po przeczytaniu kilku stron byłam mile zaskoczona. Autor w całkiem przystępny sposób odpowiada na nurtujące nas pytania. Książka ta jest źródłem cennych informacji na temat...