Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Tak jak przy poprzedniej części - nie zachwyciła mnie. Niby powinna być wzruszająca, ale nie jest. I denerwujące są te ciągłe powtórzenia, np. to, że przy każdym kliencie objaśniane są zasady, które czytelnik poznał już wcześniej.

Tak jak przy poprzedniej części - nie zachwyciła mnie. Niby powinna być wzruszająca, ale nie jest. I denerwujące są te ciągłe powtórzenia, np. to, że przy każdym kliencie objaśniane są zasady, które czytelnik poznał już wcześniej.

Nie wciągnęła mnie. Na początku trochę nudna. Później akcja lekko przyspiesza, ale i tak nadal się ciągnie. Nudni bohaterowie, zagmatwane wątki i słabe zakończenie.

Nie wciągnęła mnie. Na początku trochę nudna. Później akcja lekko przyspiesza, ale i tak nadal się ciągnie. Nudni bohaterowie, zagmatwane wątki i słabe zakończenie.

Słaby to był kryminał. Mało dynamiczny, trochę przegadany. A końcówka? Bardzo słaba. Zdziwiło mnie, że akurat ta osoba okazała się mordercą. Rozumiem, że autor chciał pewnie jak najbardziej zaskoczyć czytelnika, ale fakt, że była to ta osoba i wyjaśnienie jej motywu - jakoś w ogóle mnie to nie przekonało. Pisałam to już przy poprzedniej części i teraz powtórzę - szkoda, że Harry Hole to już nie ten sam Harry Hole, co na początku serii. Ostatnie części nie zaskakują już tak bardzo, nie wciągają. Są lekko naciągane. Wiem, że jest jeszcze jedna część serii, ale może to już czas, żeby na dobre skończyć z tym bohaterem?

Słaby to był kryminał. Mało dynamiczny, trochę przegadany. A końcówka? Bardzo słaba. Zdziwiło mnie, że akurat ta osoba okazała się mordercą. Rozumiem, że autor chciał pewnie jak najbardziej zaskoczyć czytelnika, ale fakt, że była to ta osoba i wyjaśnienie jej motywu - jakoś w ogóle mnie to nie przekonało. Pisałam to już przy poprzedniej części i teraz powtórzę - szkoda, że...

W porównaniu z innymi książkami Agathy Christie, ta wypada dosyć słabo. Fabuła mało logiczna i momentami raczej nierealna.

W porównaniu z innymi książkami Agathy Christie, ta wypada dosyć słabo. Fabuła mało logiczna i momentami raczej nierealna.

Rozczarowała mnie ta książka. Po opisie i kilku recenzjach spodziewałam się czegoś dużo lepszego. Autor dotyka trudnych tematów takich jak rasizm, homoseksualizm, czy fanatyzm religijny, ale każdy z nich traktuje bardzo powierzchownie. A szkoda, bo historia ma duży potencjał.

Rozczarowała mnie ta książka. Po opisie i kilku recenzjach spodziewałam się czegoś dużo lepszego. Autor dotyka trudnych tematów takich jak rasizm, homoseksualizm, czy fanatyzm religijny, ale każdy z nich traktuje bardzo powierzchownie. A szkoda, bo historia ma duży potencjał.

Jak to w zbiorze opowiadań - jedne lepsze, drugie gorsze. Ale oceniając całość - nic nadzwyczajnego. Przeczytałam, ale żadnych emocji we mnie książka ta nie wzbudziła.

Jak to w zbiorze opowiadań - jedne lepsze, drugie gorsze. Ale oceniając całość - nic nadzwyczajnego. Przeczytałam, ale żadnych emocji we mnie książka ta nie wzbudziła.

Słaba, nudna, w ogóle mnie nie wciągnęła. Historia mocno naciągana. Bohaterowie też jacyś tacy... nijacy.

Słaba, nudna, w ogóle mnie nie wciągnęła. Historia mocno naciągana. Bohaterowie też jacyś tacy... nijacy.

Słaba to była książka. Chyba najsłabsza ze wszystkich części. Zagmatwana fabuła, dziwne zakończenie, Gerard jakiś taki inny. Nie wciągnęła mnie.

Słaba to była książka. Chyba najsłabsza ze wszystkich części. Zagmatwana fabuła, dziwne zakończenie, Gerard jakiś taki inny. Nie wciągnęła mnie.

Niezła, chociaż myślę, że można było bardziej wykorzystać jej potencjał. Każda z trzech historii inna, ale każda ciekawa, dająca do myślenia. Czytało mi się szybko i przyjemnie. Jednak uważam, że z każdego opowiadania można było jeszcze coś wycisnąć.

Niezła, chociaż myślę, że można było bardziej wykorzystać jej potencjał. Każda z trzech historii inna, ale każda ciekawa, dająca do myślenia. Czytało mi się szybko i przyjemnie. Jednak uważam, że z każdego opowiadania można było jeszcze coś wycisnąć.

Czytałam już kilka książek Cobena i zazwyczaj były niezłe. Niestety tej nie mogę do nich zaliczyć. Była po prostu nudna. Akcja bardzo się ciągnęła, nie było nagłych zwrotów akcji czy zaskoczeń, jak to zazwyczaj bywa w kryminałach.

Czytałam już kilka książek Cobena i zazwyczaj były niezłe. Niestety tej nie mogę do nich zaliczyć. Była po prostu nudna. Akcja bardzo się ciągnęła, nie było nagłych zwrotów akcji czy zaskoczeń, jak to zazwyczaj bywa w kryminałach.

Bardzo się ciągnęła i nie mogłam jej skończyć. Dużo nudnych fragmentów (długie opisy np. różnych miejsc w Warszawie), przez które zabrakło w tej książce dynamiki. Gdyby ją odchudzić, byłaby zdecydowanie lepsza.

Bardzo się ciągnęła i nie mogłam jej skończyć. Dużo nudnych fragmentów (długie opisy np. różnych miejsc w Warszawie), przez które zabrakło w tej książce dynamiki. Gdyby ją odchudzić, byłaby zdecydowanie lepsza.

Ciężko mi cokolwiek o tej książce napisać. Historia może i miała potencjał, ale nie podobał mi się sposób w jaki została opowiedziana. Nużyła mnie ta książka, w wielu momentach musiałam zmuszać się do czytania. W ogóle spodziewałam się czegoś innego, czegoś mocniejszego, dosadniej opowiedzianego, co zresztą sugerował opis na okładce.

Ciężko mi cokolwiek o tej książce napisać. Historia może i miała potencjał, ale nie podobał mi się sposób w jaki została opowiedziana. Nużyła mnie ta książka, w wielu momentach musiałam zmuszać się do czytania. W ogóle spodziewałam się czegoś innego, czegoś mocniejszego, dosadniej opowiedzianego, co zresztą sugerował opis na okładce.

Przeczytałam szybko, ale historia mnie w ogóle nie wciągnęła. Sądząc po opisie z okładki, spodziewałam się zupełnie czegoś innego. Zamiast poszukiwań zagubionego miliardera, dostajemy kilka tygodni z życia nastolatki cierpiącej na nerwicę natręctw.

Przeczytałam szybko, ale historia mnie w ogóle nie wciągnęła. Sądząc po opisie z okładki, spodziewałam się zupełnie czegoś innego. Zamiast poszukiwań zagubionego miliardera, dostajemy kilka tygodni z życia nastolatki cierpiącej na nerwicę natręctw.

Lubię książki Agathy Christie i ta również mi się spodobała. Akcja wciągająca, może niezbyt wartka, ale ciekawa.

Lubię książki Agathy Christie i ta również mi się spodobała. Akcja wciągająca, może niezbyt wartka, ale ciekawa.

Nie wciągnęła mnie. Historia może i ciekawa, ale zabrakło mi tutaj dynamiczniej akcji. Niektóre opisy za długie. Spodziewałam się czegoś mocniejszego. Ale jak na debiut, nienajgorzej.

Nie wciągnęła mnie. Historia może i ciekawa, ale zabrakło mi tutaj dynamiczniej akcji. Niektóre opisy za długie. Spodziewałam się czegoś mocniejszego. Ale jak na debiut, nienajgorzej.

Trochę lepsza od poprzedniej części. Jak zwykle, czytało się szybko. Sama historia jakoś bardzo mnie nie wciągnęła, mimo że w tym tomie działo się dosyć sporo. Na plus - trochę mniej tych przepychanek słownych między Chyłką i Zordonem, które w poprzednich częściach bardzo mnie drażniły.

Trochę lepsza od poprzedniej części. Jak zwykle, czytało się szybko. Sama historia jakoś bardzo mnie nie wciągnęła, mimo że w tym tomie działo się dosyć sporo. Na plus - trochę mniej tych przepychanek słownych między Chyłką i Zordonem, które w poprzednich częściach bardzo mnie drażniły.

Słaba. Marne zakończenie, które niczego tak naprawdę nie wyjaśnia. I bardzo mało w niej logiki. Pierwsze co mi się nasuwa po przeczytaniu, to skąd Kasandra znała te wszystkie szczegóły z życia Ewy i Damiana? Skąd wiedziała, w jaki sposób Ewa zwracała się do Wernera? Skąd znała Blitza i jego upodobania muzyczne? Po drugie, po co w ogóle wplątała Wernera w całą tę intrygę? Nie mogła przelać pieniędzy Glazurowi i od razu z nim uciec? I wreszcie temat przemocy domowej. Bardzo dobrze, że takie tematy są poruszane, ale chyba powinno być to zrobione trochę inaczej. Myślałam, że autor pokaże co można zrobić w sytuacji, kiedy jest się ofiarą, do kogo się zwrócić po pomoc. A główna bohaterka pokazała, że nie można się do nikogo zwrócić, nikt nie może pomóc, trzeba latami wszystko znosić, a jedyne wyjście, to uknuć jakąś skomplikowaną intrygę. Słabo, naprawdę słabo.

Słaba. Marne zakończenie, które niczego tak naprawdę nie wyjaśnia. I bardzo mało w niej logiki. Pierwsze co mi się nasuwa po przeczytaniu, to skąd Kasandra znała te wszystkie szczegóły z życia Ewy i Damiana? Skąd wiedziała, w jaki sposób Ewa zwracała się do Wernera? Skąd znała Blitza i jego upodobania muzyczne? Po drugie, po co w ogóle wplątała Wernera w całą tę intrygę?...

Prosta, przewidywalna historia. Myślę, że mogłoby być lepiej, gdyby autor zagłębił się w emocje głównej bohaterki, w jej przemianę, gdyby trochę więcej czasu poświęcił wątkowi miłosnemu. A tak, mam wrażenie, że opowiedział tę historię po łebkach, że prześlizgnął się po niej, byle dobrnąć do końca.

Prosta, przewidywalna historia. Myślę, że mogłoby być lepiej, gdyby autor zagłębił się w emocje głównej bohaterki, w jej przemianę, gdyby trochę więcej czasu poświęcił wątkowi miłosnemu. A tak, mam wrażenie, że opowiedział tę historię po łebkach, że prześlizgnął się po niej, byle dobrnąć do końca.

Bardzo mroczna i brutalna. Lubię styl Jakuba Żulczyka, więc spodobała mi się. Chociaż mogłaby być nieco krótsza. Myślę, że śmiało możnaby ją odchudzić, bo niektóre tematy niepotrzebnie rozwleczone.

Bardzo mroczna i brutalna. Lubię styl Jakuba Żulczyka, więc spodobała mi się. Chociaż mogłaby być nieco krótsza. Myślę, że śmiało możnaby ją odchudzić, bo niektóre tematy niepotrzebnie rozwleczone.