Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Wstrząsające relacje świadków, którzy przeżyli te okrutne czasy. Trudno uwierzyć, do czego zdolny jest człowiek, do jakiego okrucieństwa można się posunąć.

Wstrząsające relacje świadków, którzy przeżyli te okrutne czasy. Trudno uwierzyć, do czego zdolny jest człowiek, do jakiego okrucieństwa można się posunąć.

Książka wywarła na mnie duże wrażenie. Wędrówka Doliną Parvati śladem zaginionego młodego turysty Justina Alexandra, który chciał oderwać się od rzeczywistości, zrezygnował z wygód cywilizacji, zamieszkał w jaskini i medytował.
Przedstawiono historie wielu zaginionych podróżników z różnych stron świata i próby poszukiwań.
Trochę mało opisów himalajskiej przyrody.

Książka wywarła na mnie duże wrażenie. Wędrówka Doliną Parvati śladem zaginionego młodego turysty Justina Alexandra, który chciał oderwać się od rzeczywistości, zrezygnował z wygód cywilizacji, zamieszkał w jaskini i medytował.
Przedstawiono historie wielu zaginionych podróżników z różnych stron świata i próby poszukiwań.
Trochę mało opisów himalajskiej przyrody.

Przeczytałam z zainteresowaniem. Ciekawe epizody z życia Daniela Olbrychskiego- z życia prywatnego a także - zawodowego. Barwne środowisko artystów-przyjaciół aktora. Wspomnienia wzbogacone zdjęciami.

Przeczytałam z zainteresowaniem. Ciekawe epizody z życia Daniela Olbrychskiego- z życia prywatnego a także - zawodowego. Barwne środowisko artystów-przyjaciół aktora. Wspomnienia wzbogacone zdjęciami.

Czytałam z dużą przyjemnością, szczególnie że akcja toczy się w malowniczej scenerii śródziemnomorskiej. Ciekawe portrerty psychologiczne postaci. Bohaterowie z poczuciem humoru i autoironii. Bardzo podobał mi się pomysł z narratorem - nastoletnim i później-dorosłym.

Czytałam z dużą przyjemnością, szczególnie że akcja toczy się w malowniczej scenerii śródziemnomorskiej. Ciekawe portrerty psychologiczne postaci. Bohaterowie z poczuciem humoru i autoironii. Bardzo podobał mi się pomysł z narratorem - nastoletnim i później-dorosłym.

Lektura łatwa i przyjemna. Miłość, wiele tajemnic z przeszłości. Piękne kobiety, przystojni mężczyźni...

Lektura łatwa i przyjemna. Miłość, wiele tajemnic z przeszłości. Piękne kobiety, przystojni mężczyźni...

Rozczarowałam się. Po przeczytaniu książki tego autora "Przeszłość czeka", w której zachwyciły mnie portrety psychologiczne bohaterów - "Kamienna cisza" znudziła mnie.

Rozczarowałam się. Po przeczytaniu książki tego autora "Przeszłość czeka", w której zachwyciły mnie portrety psychologiczne bohaterów - "Kamienna cisza" znudziła mnie.

Powojenna rzeczywistość na Ziemiach Odzyskanych. Trochę naiwny styl narracji, zbyt wiele cudownych zbiegów okoliczności.

Powojenna rzeczywistość na Ziemiach Odzyskanych. Trochę naiwny styl narracji, zbyt wiele cudownych zbiegów okoliczności.

Dla mnie największą wartością tej książki są trafnie dobrane cytaty z "Zasad propagandy" J. Goeringa - zasady te pokazują, jak można za pomocą propagandy manipulować ludźmi, zmieniać ich w potwory, zmieniać nawet bieg historii. Goering był mistrzem propagandy. Niestety, jak się zastanowić, to tymi zasadami propagandy świat nadal się kieruje i są one aktualne nadal! Chociażby:

Zasada orkiestracji
Propaganda powinna się ograniczać do niewielkiej liczby idei powtarzanych często, przedstawianych wielokrotnie z różnych perspektyw, zawsze jednak dotyczących jednej koncepcji. Bez rozdźwięków i wątpliwości. Kłamstwo powtórzone tysiąc razy staje się prawdą.

Zasada transpozycji
Obciążać przeciwnika własnymi błędami lub wadami, na atak reagując atakiem. Jeśli nie można zaprzeczyć złym informacjom, należy wymyślić inne, które odwróciłyby od nich uwagę.

Zasada jednomyślności
Przekonać wielu ludzi, że myślą „jak wszyscy”, tworząc wrażenie jednomyślności.

Dla mnie największą wartością tej książki są trafnie dobrane cytaty z "Zasad propagandy" J. Goeringa - zasady te pokazują, jak można za pomocą propagandy manipulować ludźmi, zmieniać ich w potwory, zmieniać nawet bieg historii. Goering był mistrzem propagandy. Niestety, jak się zastanowić, to tymi zasadami propagandy świat nadal się kieruje i są one aktualne nadal!...

Pełny realizmu obraz Nowej Huty w latach 50. Dla mnie -powieść w stylu pozytywistycznym. Na pewno najwięcej wzruszeń przeżywają czytelnicy, którzy w jakiś sposób są związani z tamtym miejscem i tamtymi czasami.

Pełny realizmu obraz Nowej Huty w latach 50. Dla mnie -powieść w stylu pozytywistycznym. Na pewno najwięcej wzruszeń przeżywają czytelnicy, którzy w jakiś sposób są związani z tamtym miejscem i tamtymi czasami.

Czytałam z przyjemnośćią, chociaż nieco zawiła fabuła. Ale tajemniczość, piękne opisy przyrody...

Czytałam z przyjemnośćią, chociaż nieco zawiła fabuła. Ale tajemniczość, piękne opisy przyrody...

Dla mnie nieco męcząca lektura. Mnóstwo wątków, retrospekcji, plajada postaci...Podziwiam autorkę,że sama się w tym nie pogubiła. A wszystko dzieje się współcześnie w bajkowym świecie bohaterów książki, którzy nie mają żadnych ograniczeń-ani finansowych ani logistycznych. Nie mówię tutaj o opisywanych latach 20 w Irlandii i panującej tam wówczas biedzie. Wszystkie kobiety-bohaterki książki są piękne i wyjątkowe, mężczyźni przystojni i integigentni i oczywiście-wrażliwi:)) Na plus mogę dodać,że nakreślona została sytuacja społeczna i historyczna związana z konflktem politycznym, do dzisiaj aktualnym w Irlandii Północnej (polecam książkę "Belfast 99 ścian pokoju" Aleksandry Łojek)

Dla mnie nieco męcząca lektura. Mnóstwo wątków, retrospekcji, plajada postaci...Podziwiam autorkę,że sama się w tym nie pogubiła. A wszystko dzieje się współcześnie w bajkowym świecie bohaterów książki, którzy nie mają żadnych ograniczeń-ani finansowych ani logistycznych. Nie mówię tutaj o opisywanych latach 20 w Irlandii i panującej tam wówczas biedzie. Wszystkie...

Książka przybliża osobę Wojciecha Manna.Jego dzieciństwo i wiek dorosły. Z humorem i dystansem do samego siebie.

Książka przybliża osobę Wojciecha Manna.Jego dzieciństwo i wiek dorosły. Z humorem i dystansem do samego siebie.

W zasadzie nie wiem, co napisać. Czytałam z niedowierzaniem- czy rzeczywiście istnieje tak wielkie podziemie prostytucji w środowisku gejów? Taka hierarchia? Ustalone zasady? Jednocześnie- bohaterowie- z krwi i kości. Przerażające, chwilami wzbudzające obrzydzenie, opisy, a jednocześnie- często dowcipne i autoironiczne. Główny bohoter, - narrator (Fynf und Cfancyś), poraża swoim cynizmem.
Jeżeli taka rzeczywistość istnieje tak powszechnie- to jestem wstrząśnięta.

W zasadzie nie wiem, co napisać. Czytałam z niedowierzaniem- czy rzeczywiście istnieje tak wielkie podziemie prostytucji w środowisku gejów? Taka hierarchia? Ustalone zasady? Jednocześnie- bohaterowie- z krwi i kości. Przerażające, chwilami wzbudzające obrzydzenie, opisy, a jednocześnie- często dowcipne i autoironiczne. Główny bohoter, - narrator (Fynf und Cfancyś), poraża...

Przeczytałam z przyjemnością- ciekawa akcja z wątkiem kryminalnym, zaskakujące zakończenie powieści. Ten autor ma fantazję i pomysły na intrygującą fabułę.

Przeczytałam z przyjemnością- ciekawa akcja z wątkiem kryminalnym, zaskakujące zakończenie powieści. Ten autor ma fantazję i pomysły na intrygującą fabułę.

Nie wiem, co powiedzieć. Sięgnęłam po tę książkę po "Drwalu", którego czytałam z dużą przyjemnością i z rozbawieniem. Polubiłam narratora Michała-Michaśkę.
Natomiast "Lubiewo" chwilami powodowało u mnie zażenowanie, a nawet obrzydzenie wywołane naturalistycznymi obrazami ludzkiej fizjologii.

Nie wiem, co powiedzieć. Sięgnęłam po tę książkę po "Drwalu", którego czytałam z dużą przyjemnością i z rozbawieniem. Polubiłam narratora Michała-Michaśkę.
Natomiast "Lubiewo" chwilami powodowało u mnie zażenowanie, a nawet obrzydzenie wywołane naturalistycznymi obrazami ludzkiej fizjologii.

Ciekawy pomysł na fabułę, zaskakujące zakończenie książki. Trochę denerwowała mnie modna w ostatnich latach maniera prowadzenie równolegle czasu akcji(dawniej i współcześnie).

Ciekawy pomysł na fabułę, zaskakujące zakończenie książki. Trochę denerwowała mnie modna w ostatnich latach maniera prowadzenie równolegle czasu akcji(dawniej i współcześnie).

Powieść obyczajowa z elementem kryminalnym o przemocy w rodzinie. Portret męża-psychopaty.

Powieść obyczajowa z elementem kryminalnym o przemocy w rodzinie. Portret męża-psychopaty.

Mogę podpisać się pod opinią o tej książce- Pana Remigiusza Kozińskiego:" W książce Stein - co jest pewnie stwierdzeniem banalnym - zaklęte jest życie, jakie się już nigdy nie wydarzy. "
I wielki żal,że takie życie już przeminęło, a z nim wartości- ukochanie sztuki, dyskusje o niej, spotkania towarzyskie prawdziwych artystów i ich wielbicieli.
Z zazdrością czytałam o barwnym życiu Stein (bo to jest właściwie Jej biografia), podróżach, przemieszczaniu się po Europie i nie tylko (głównie pociągami!) i myślałam o swoim życiu- nudnej raczej codzienności.
Polecam tę książkę- czyta się z wielką przyjemnością.

Mogę podpisać się pod opinią o tej książce- Pana Remigiusza Kozińskiego:" W książce Stein - co jest pewnie stwierdzeniem banalnym - zaklęte jest życie, jakie się już nigdy nie wydarzy. "
I wielki żal,że takie życie już przeminęło, a z nim wartości- ukochanie sztuki, dyskusje o niej, spotkania towarzyskie prawdziwych artystów i ich wielbicieli.
Z zazdrością czytałam o...

Wnikliwe portrety psychologiczne bohaterów. Autorka nie przedstawia ich wyglądu zewnętrznego, tylko wzmiankuje na temat koloru oczu czy zarysu sylwetki (tęga, krucha, koścista ...) Ważniejsze są przemyślenia na temat relacji z drugim człowiekiem. Zachęcam do przeczytania.

Wnikliwe portrety psychologiczne bohaterów. Autorka nie przedstawia ich wyglądu zewnętrznego, tylko wzmiankuje na temat koloru oczu czy zarysu sylwetki (tęga, krucha, koścista ...) Ważniejsze są przemyślenia na temat relacji z drugim człowiekiem. Zachęcam do przeczytania.

Autorka skupia się na wnętrzu bohaterów. Nie ma charakterystyki zewnętrznej, opisu wyglądu bohaterów, to staje się nieważne. Tylko zasygnalizowane np Olive z wiekiem stała się tęga, Henry miał błękitne oczy i ładne dłonie, Denis była krucha...Czytelnik musi sam wyobrażać sobie bohaterów, za to dowiaduje się sporo o ich temperamencie, osobowości, wewnętrznych rozterkach. Czytałam i często wydawało mi się,że czytam o sobie samej. Polecam tę książkę.

Autorka skupia się na wnętrzu bohaterów. Nie ma charakterystyki zewnętrznej, opisu wyglądu bohaterów, to staje się nieważne. Tylko zasygnalizowane np Olive z wiekiem stała się tęga, Henry miał błękitne oczy i ładne dłonie, Denis była krucha...Czytelnik musi sam wyobrażać sobie bohaterów, za to dowiaduje się sporo o ich temperamencie, osobowości, wewnętrznych rozterkach....