Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Zbiór "Litr ciekłego ołowiu mieści w sobie aż osiem opowiadań. Pozwolę sobie oceniać każde z osobna:
"Litr ciekłego ołowiu" - zakonspirowana drukarnia na Pradze i to w dodatku drukująca nieistniejącego od siedemdziesięciu lat "Kuriera Warszawskiego". To przepis na świetne opowiadanie z Robetem Stormem w roli głównej. 8/10

"Cienie" - króciutkie, ale rewelacycyjne opowiadanie o Marszałku Piłsudskim i tajemniczych Cieniach. 9/10

"Plama" - Poszukiwania zachomikowanych dolarów starego ubeka kończą się znalezieniem próbek dziwnej skały. Trop prowadzi do Borowin małej wsi gdzieś w Polsce. Dobre, ale nie powalające opowiadanie z kosmitami w tle. 7/10

"Hamak" - Mocne i poniekąd trochę straszne opowiadaniem o doktorze Apfelbaumie i trzech enkawudzistach (dwóch zresztą nosi dwuznaczne nazwiska Zoofiłow i Wszałonow). W zasadzie autor nie sprecyzował wielu istotnych szczegółów takich jak np. cel aresztowania Apfelbauma. Nie mniej swietne opowiadanie. 8/10.

"Czuhajster" - Ukraińskie yeti żyjące nieopodal Krynicy? To przecież nowe zajęcie dla Roberta Storma. Opowiadanie ma dość smutne zakończenie, bo pomimo odnalezienia czaszki Antoniego Biłyja (1/2 czuhajstera) i epokowego odkrycia w świecie archeologii, Robert musi oddać szczątki nieprzypadkowo napotkanym zakapiorom. 8/10

"Harcerka" - Zaraza, która opanowała Ziemię wybiła 99% jej populacji. Na zgliszczach dawnych miast próbują przetrwać i odtworzyć utraconą technologię niedobitki ludzi. Przypadkowo do Warszawy rządząnej przez Księcia Oskara trafia Księżniczka Lubelska Malwina. Opowadania pokazuje jakimi torami mogą potoczyć się ludzkie losy w zależności od miejsca zamieszkania. 7/10

"Sezam Czerwia" - Robert Storm znów na tropie. Tym razem nie chodzi o jakąmś małą stawkę. W grze są dwa miliony złotych, co więcej zdeponownych w przedwojennych obrazach zaginionych w czasie II wojny światowej. Jednak skrytki z nimi strzeże istota z przyszłości Czerw. 7/10

"Złudzenie negacji" - Poruszające i straszne opowiadanie. Dotyka tematów takich jak voodo i niewolnictwo. Wszystko zaczyna się od syna dowódcy garnizonu w Lublinie, który jest przekonany, że nie żyje. Jedyne opowiadanie z Pawłem Skórzewskim w roli głównej. 8/10

Jednym słowem świetny zbiór opowiadań, czyli tak jak zawsze u Pilipiuka. Te wrażenie potęgują wyborne ilustracje Pawła Zaremby. Moim zdaniem najlepsza w opowiadaniu "Czuhajster", ale w "Plamie" i "Cieniach" wcale nie ustępują jej pola.

Zbiór "Litr ciekłego ołowiu mieści w sobie aż osiem opowiadań. Pozwolę sobie oceniać każde z osobna:
"Litr ciekłego ołowiu" - zakonspirowana drukarnia na Pradze i to w dodatku drukująca nieistniejącego od siedemdziesięciu lat "Kuriera Warszawskiego". To przepis na świetne opowiadanie z Robetem Stormem w roli głównej. 8/10

"Cienie" - króciutkie, ale rewelacycyjne...

Akcja powieści osadzona jest w dalekiej przyszłości na zkolonizowanej przez ludzi Terei. Planeta ta przed wieloma laty zdobył niepodległość i wyzwoliła się spod ucisku Federacji, czyli po prostu Ziemi. Nowy rząd stworzyli własny totalitarny system inwigilowania Tereańczyków. Pomagają mu w tym wyszkoleni telepaci potrafiący rozczytać emocje w człowieku. Nasi bohaterowie (Sayen, Hornen i Kensicz) starają się rozniecić powstanie i poprowadzić prosty lud do walki.
W książce widzimy całą głębie intryg politycznych i inicjatywy pojedyńczych ludzi nawet nie wiedzących o co walczących (np. Kensicz). Autor być może odnosi się do wkrótce upadających państw bloku komunistycznego. Jednak rzadko zachowuje spójność w dziejącej się akcji. Próbuje eksperymentować z wprowadzeniem elementów dramatu, moim zdaniem raczej mu się to nie udaje. Brak wyrazistego zakończenia psuje klimat zbudowany przez poprzednie wydarzenie.
Książka ani zła, ani dobra. Daje 5/10.

Akcja powieści osadzona jest w dalekiej przyszłości na zkolonizowanej przez ludzi Terei. Planeta ta przed wieloma laty zdobył niepodległość i wyzwoliła się spod ucisku Federacji, czyli po prostu Ziemi. Nowy rząd stworzyli własny totalitarny system inwigilowania Tereańczyków. Pomagają mu w tym wyszkoleni telepaci potrafiący rozczytać emocje w człowieku. Nasi bohaterowie...

Ten zbiór opowiadań będe oceniać jako cztery oddzielne opowiadania, a nie jako spójną całość. Potem wyciągne z tego średnią i zaokragle.

"Źródło bez wody" - poprawność polityczna i tolerancja opanowała Europę do tego stopnia, że zostały utworzona specjalna policja, walcząca z przestępstwami przeciwko "równości". Przepisy de facto zakazują lub ograniczają do minimum działania Kościoła.
Ciekawy pomysł z przywołaniem inkwizytora w ciele zwierzchnika policji. Czytało się dobrze, ale nie podobało mi się zakończenie. Dopiero rozpoczęta akcja była bardzo szybko ucięta.
Daje 7/10.

"Pięknie jest w dolinie" - świat, w którym wschód wybuchł, a reszta Europy zmaga się z muzułmanami. Książka opiera się o negocjacje pokojowe z Arabami w Wiedniu.
Opowiadanie miejscami jest po prostu nudne. Brakuje zastrzyku adrealiny, a autor skupia się głównie na negocjacjach i myślach Skrebeca.
Daje 5/10.

"Czerwone dywany, odmierzony krok" - kontynuacja uniwersum z pierwszego opowiadania. Francja walczy z falą słowiańskich imigrantów, którzy popełniają straszliwe zbrodnie. Szef Grupy Kontaktowej Mathieu-Ricard ma za zadanie nawiązać porozumienie z imigrantami. Dodatkowo męczą go koszmary.
Moim zdaniem narrator (Mathieu-Ricard) za bardzo użala się nad sobą i swoim wiekiem. Opowiadanie nie powala na kolana, ale zakończenie trochę mi się podoba.
Daje 5/10.

"Śpiąca królewna" - Perhat jest kierowcą kownoju ciężarówek załadowanych pomocą humanitarną Fundacji Miłorzębu. Dodatkowo wiezie tytułową śpiącą królewne. Ciężko chorą dziewczynkę podłączoną do skomplikowanej kapsuły.
Wartka akcja, wątek miłosny Perhata i Jacqueline. Wszystko to skłania do głębszych przemyśleń.
Daje 7/10.

Ten zbiór opowiadań będe oceniać jako cztery oddzielne opowiadania, a nie jako spójną całość. Potem wyciągne z tego średnią i zaokragle.

"Źródło bez wody" - poprawność polityczna i tolerancja opanowała Europę do tego stopnia, że zostały utworzona specjalna policja, walcząca z przestępstwami przeciwko "równości". Przepisy de facto zakazują lub ograniczają do minimum...