Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Ocena dotyczy całego cyklu. Moja ulubiona książka Ćwieka.

Ocena dotyczy całego cyklu. Moja ulubiona książka Ćwieka.

Ocena dotyczy całego cyklu. Moja ulubiona książka Ćwieka.

Ocena dotyczy całego cyklu. Moja ulubiona książka Ćwieka.

Ocena dotyczy całego cyklu. Moja ulubiona książka Ćwieka.

Ocena dotyczy całego cyklu. Moja ulubiona książka Ćwieka.

Ocena dotyczy całego cyklu. Moja ulubiona książka Ćwieka.

Ocena dotyczy całego cyklu. Moja ulubiona książka Ćwieka.

Ćwiek o wiele lepiej sprawdza się w literaturze dla dorosłych. Historia prosta i nieskomplikowana, z morałem - w skrócie dobra dla dzieci.

Interpretacja Michała Pałubskiego działa bardzo na plus.

Ćwiek o wiele lepiej sprawdza się w literaturze dla dorosłych. Historia prosta i nieskomplikowana, z morałem - w skrócie dobra dla dzieci.

Interpretacja Michała Pałubskiego działa bardzo na plus.

Ocena dotyczy całego "Ziemiomorza": wiem, że ta książka uznawana jest za klasykę fantasy, ale wynudziłam się przy niej jak mops. Bezpłciowi bohaterowie, mnóstwo moralizatorskiego gadania i żadnych ciekawych przygód. Ta książka jest pełna uniwersalnych mądrości, ale znam książki potrafiące przekazać owe wartości nie usypiając czytelnika.

Ocena dotyczy całego "Ziemiomorza": wiem, że ta książka uznawana jest za klasykę fantasy, ale wynudziłam się przy niej jak mops. Bezpłciowi bohaterowie, mnóstwo moralizatorskiego gadania i żadnych ciekawych przygód. Ta książka jest pełna uniwersalnych mądrości, ale znam książki potrafiące przekazać owe wartości nie usypiając czytelnika.

Ocena dotyczy całego "Ziemiomorza": wiem, że ta książka uznawana jest za klasykę fantasy, ale wynudziłam się przy niej jak mops. Bezpłciowi bohaterowie, mnóstwo moralizatorskiego gadania i żadnych ciekawych przygód. Ta książka jest pełna uniwersalnych mądrości, ale znam książki potrafiące przekazać owe wartości nie usypiając czytelnika.

Ocena dotyczy całego "Ziemiomorza": wiem, że ta książka uznawana jest za klasykę fantasy, ale wynudziłam się przy niej jak mops. Bezpłciowi bohaterowie, mnóstwo moralizatorskiego gadania i żadnych ciekawych przygód. Ta książka jest pełna uniwersalnych mądrości, ale znam książki potrafiące przekazać owe wartości nie usypiając czytelnika.

Ocena dotyczy całego "Ziemiomorza": wiem, że ta książka uznawana jest za klasykę fantasy, ale wynudziłam się przy niej jak mops. Bezpłciowi bohaterowie, mnóstwo moralizatorskiego gadania i żadnych ciekawych przygód. Ta książka jest pełna uniwersalnych mądrości, ale znam książki potrafiące przekazać owe wartości nie usypiając czytelnika.

Ocena dotyczy całego "Ziemiomorza": wiem, że ta książka uznawana jest za klasykę fantasy, ale wynudziłam się przy niej jak mops. Bezpłciowi bohaterowie, mnóstwo moralizatorskiego gadania i żadnych ciekawych przygód. Ta książka jest pełna uniwersalnych mądrości, ale znam książki potrafiące przekazać owe wartości nie usypiając czytelnika.

Ocena dotyczy całego "Ziemiomorza": wiem, że ta książka uznawana jest za klasykę fantasy, ale wynudziłam się przy niej jak mops. Bezpłciowi bohaterowie, mnóstwo moralizatorskiego gadania i żadnych ciekawych przygód. Ta książka jest pełna uniwersalnych mądrości, ale znam książki potrafiące przekazać owe wartości nie usypiając czytelnika.

Ocena dotyczy całego "Ziemiomorza": wiem, że ta książka uznawana jest za klasykę fantasy, ale wynudziłam się przy niej jak mops. Bezpłciowi bohaterowie, mnóstwo moralizatorskiego gadania i żadnych ciekawych przygód. Ta książka jest pełna uniwersalnych mądrości, ale znam książki potrafiące przekazać owe wartości nie usypiając czytelnika.

Ocena dotyczy całego "Ziemiomorza": wiem, że ta książka uznawana jest za klasykę fantasy, ale wynudziłam się przy niej jak mops. Bezpłciowi bohaterowie, mnóstwo moralizatorskiego gadania i żadnych ciekawych przygód. Ta książka jest pełna uniwersalnych mądrości, ale znam książki potrafiące przekazać owe wartości nie usypiając czytelnika.

Ocena dotyczy całego "Ziemiomorza": wiem, że ta książka uznawana jest za klasykę fantasy, ale wynudziłam się przy niej jak mops. Bezpłciowi bohaterowie, mnóstwo moralizatorskiego gadania i żadnych ciekawych przygód. Ta książka jest pełna uniwersalnych mądrości, ale znam książki potrafiące przekazać owe wartości nie usypiając czytelnika.

Ocena dotyczy całego "Ziemiomorza": wiem, że ta książka uznawana jest za klasykę fantasy, ale wynudziłam się przy niej jak mops. Bezpłciowi bohaterowie, mnóstwo moralizatorskiego gadania i żadnych ciekawych przygód. Ta książka jest pełna uniwersalnych mądrości, ale znam książki potrafiące przekazać owe wartości nie usypiając czytelnika.

Ocena dotyczy całego "Ziemiomorza": wiem, że ta książka uznawana jest za klasykę fantasy, ale wynudziłam się przy niej jak mops. Bezpłciowi bohaterowie, mnóstwo moralizatorskiego gadania i żadnych ciekawych przygód. Ta książka jest pełna uniwersalnych mądrości, ale znam książki potrafiące przekazać owe wartości nie usypiając czytelnika.

Gdyby ta książka wyszła jak miałam 16 lat, to mocno namąciłaby mi w głowie.

Pod koniec naszła mnie refleksja, że to takie nasze 'My, dzieci z dworca ZOO'

Podobała mi się, chociaż mogłaby być krótsza.

Gdyby Patryk Vega szukał pomysłu na nowy film, to tu ma gotowy scenariusz, nawet dialogów nie musi okraszać dodatkową ilością bluzgów. Ale mam nadzieję, że tego nie zrobi.

Jak komuś przeszkadza brzydki język, brud i nie ubieranie rzeczywistości w ładne słówka, niech po tą książkę nie sięga.

Gdyby ta książka wyszła jak miałam 16 lat, to mocno namąciłaby mi w głowie.

Pod koniec naszła mnie refleksja, że to takie nasze 'My, dzieci z dworca ZOO'

Podobała mi się, chociaż mogłaby być krótsza.

Gdyby Patryk Vega szukał pomysłu na nowy film, to tu ma gotowy scenariusz, nawet dialogów nie musi okraszać dodatkową ilością bluzgów. Ale mam nadzieję, że tego nie...

Nie wiem czy będzie dane kiedykolwiek przeczytać horror/thriller z zakończeniem, które mnie nie zemdli od naiwności i przewidywalności. Tej książce się to nie udało. Jeśli ktoś czytał trzecią część trylogii o Teodorze Szackim i nie podobała mu się tania zagrywka na końcu, niech tej książki nie dotyka.

Dwie rzeczy są pewne - książka jest napisana świetnym językiem i warto ją przeczytać, to po pierwsze, a po drugie pani K.B. Miszczuk powinna była przeczytać "Instytut" zanim popełniła gniot, pt. "Pustułka".

Nie wiem czy będzie dane kiedykolwiek przeczytać horror/thriller z zakończeniem, które mnie nie zemdli od naiwności i przewidywalności. Tej książce się to nie udało. Jeśli ktoś czytał trzecią część trylogii o Teodorze Szackim i nie podobała mu się tania zagrywka na końcu, niech tej książki nie dotyka.

Dwie rzeczy są pewne - książka jest napisana świetnym językiem i warto...

Z początku wydawało się super, potem okazało się przekombinowane, a na końcu czułam się jakbym znów czytała "Świątynię" Kuby Żulczyka

Z początku wydawało się super, potem okazało się przekombinowane, a na końcu czułam się jakbym znów czytała "Świątynię" Kuby Żulczyka

Dostałam tą książką w pysk.

Czytajcie to, byśmy zareagowali w porę (chociaż pewnie się nie da).

Ta książka jest dla każdego, bez względu na płeć.

Przerażające, że tak łatwo jest zmienić świat. I jak blisko owej zmiany jesteśmy. Oby nigdy.

PS: Denerwuje mnie opis "piekło kobiet", nie tylko one są tu ofiarami. Mężczyźni też, mimo że ten los zgotowali sobie sami.

Dostałam tą książką w pysk.

Czytajcie to, byśmy zareagowali w porę (chociaż pewnie się nie da).

Ta książka jest dla każdego, bez względu na płeć.

Przerażające, że tak łatwo jest zmienić świat. I jak blisko owej zmiany jesteśmy. Oby nigdy.

PS: Denerwuje mnie opis "piekło kobiet", nie tylko one są tu ofiarami. Mężczyźni też, mimo że ten los zgotowali sobie sami.

Jak na książkę o "magicznych aktach Scotland Yardu" mało tych akt, liczyłam na coś w stylu "kryminalnych zagadek Scotland Yardu". Książka dużą rolę przywiązuje do głównych bohaterów (świetnie pokazano historię i relacje jakie łączą Clovisa La Fay oraz Johna Dobsona) - ma to co prawda uzasadnienie dla fabuły, ale według mnie było tego za dużo jak na jedną książkę. Chyba, że miałoby się okazać, że to pierwsza część większego cyklu, wtedy tak dokładne i częste retrospekcje byłyby bardziej celowe. Jednak duet Clovis/John jest na tyle udany, że czytałabym nawet o tym, jak jedzą śniadanie i zgrabnie nadrabia uchybienie jakim jest znikoma zawartość kryminału w kryminale (mniemam, że ów duet przypadnie do gustu paniom lubującym się w yaoi). Oby kolejne części nastąpiły.

Jak na książkę o "magicznych aktach Scotland Yardu" mało tych akt, liczyłam na coś w stylu "kryminalnych zagadek Scotland Yardu". Książka dużą rolę przywiązuje do głównych bohaterów (świetnie pokazano historię i relacje jakie łączą Clovisa La Fay oraz Johna Dobsona) - ma to co prawda uzasadnienie dla fabuły, ale według mnie było tego za dużo jak na jedną książkę. Chyba, że...

Jeśli ten dość niezgrabny zabieg na końcu książki nie pociągnie za sobą ciekawego pomysłu na trzecią część to raczej słabo...

Jeśli ten dość niezgrabny zabieg na końcu książki nie pociągnie za sobą ciekawego pomysłu na trzecią część to raczej słabo...

Książki z tego cyklu są naprawdę bardzo ok. Tylko wydawca mógłby nie umieszczać rysunków na początku każdego rozdziału, który zdradza co się zaraz stanie.

Książki z tego cyklu są naprawdę bardzo ok. Tylko wydawca mógłby nie umieszczać rysunków na początku każdego rozdziału, który zdradza co się zaraz stanie.

Tak oto wielki biały Pan ratuje przed śmiercią małą, niewinną Chinkę, która potem staje się jego żoną, i która zawdzięczać mu będzie wszystko, a przede wszystkim upragnione wykształcenie. Ja ja kocham książki, które pokazują, że biali są wybawieniem dla nieucywilizowanego świata Wschodu i nie tylko...

Tak oto wielki biały Pan ratuje przed śmiercią małą, niewinną Chinkę, która potem staje się jego żoną, i która zawdzięczać mu będzie wszystko, a przede wszystkim upragnione wykształcenie. Ja ja kocham książki, które pokazują, że biali są wybawieniem dla nieucywilizowanego świata Wschodu i nie tylko...

Dla nastolatek i nikogo więcej. Za dużo pierdzenia serduszkami.

Dla nastolatek i nikogo więcej. Za dużo pierdzenia serduszkami.