Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Nudne to, czyta się jak kronikę albo kalendarium a nie biografię. Z samej książki obraz Prabhupady jest odpychający i sprawia wrażenie przemądrzałego, starego dziada. Z drugiej strony ciekawie pokazuje jak zachodnie społeczeństwo ciągnęło do hinduskich wierzeń w latach 60 i 70.

Nudne to, czyta się jak kronikę albo kalendarium a nie biografię. Z samej książki obraz Prabhupady jest odpychający i sprawia wrażenie przemądrzałego, starego dziada. Z drugiej strony ciekawie pokazuje jak zachodnie społeczeństwo ciągnęło do hinduskich wierzeń w latach 60 i 70.

Czegoś takiego było trzeba - rzetelnego i poważnego opracowania na ten temat a nie wysysania bzdur. Książka w fajny sposób pokazuje kulisy śledztwa, które mówią w rezultacie więcej o tragedii niż same dowody na miejscu zbrodni.

Czegoś takiego było trzeba - rzetelnego i poważnego opracowania na ten temat a nie wysysania bzdur. Książka w fajny sposób pokazuje kulisy śledztwa, które mówią w rezultacie więcej o tragedii niż same dowody na miejscu zbrodni.

Byłby z tego dobry kryminał, gdyby nie nudny wątek miłosny. Zakończenie średnie i niezbyt ciekawe.

Byłby z tego dobry kryminał, gdyby nie nudny wątek miłosny. Zakończenie średnie i niezbyt ciekawe.

Świetna książka, respekt dla Autora za ilość źródeł

Świetna książka, respekt dla Autora za ilość źródeł

Książka raczej dla osób początkujących, połowa z niej jest poświęcona na całkowite podstawy JS (pętle, warunki logiczne, zmienne itd.). Część przykładów jest nieco chaotycznie przedstawiona. Z drugiej strony pokazane są też podstawy Ajax i DOM. Warto z tego miejsca kontynuować naukę w internecie. Minusem jest też jej nieco stare wydanie- 2009 rok, od tamtej pory też się trochę (nawet więcej niż "trochę") zmieniło w technologiach webowych.

Książka raczej dla osób początkujących, połowa z niej jest poświęcona na całkowite podstawy JS (pętle, warunki logiczne, zmienne itd.). Część przykładów jest nieco chaotycznie przedstawiona. Z drugiej strony pokazane są też podstawy Ajax i DOM. Warto z tego miejsca kontynuować naukę w internecie. Minusem jest też jej nieco stare wydanie- 2009 rok, od tamtej pory też się...

Znacznie lepsza od poprzedniczki, szczególnie że autorka zrezygnowała z ciągłego opisywania przewijania i karmienia dzieci, a skupiła się bardziej na właściwej części, czyli kryminalnej. Postacie co prawda dalej są sztampowe i sztucznie jednolite, ale nie boli to aż tak bardzo, chociaż Autorka zdecydowanie powinna dać sobie spokój z użalaniem się nad losem siostry głównej bohaterki. "Pogromca lwów" zawiera w sobie historię bardzo okrutną i chorą, co może z lekka zawiewać groteską, ale mimo to czyta się dość przyjemnie. I gdyby wreszcie akcja była prowadzona bardziej wartko! A tak są momenty kiedy chcę się odłożyć książkę na bok i zająć czymś innym bo zaczyna się przynudzanie. Rozwiązanie zagadki jest dość oczywiste już po 100 stronach, bo Autorka w żadnym momencie nie tworzy ślepych zaułków, a nawet po przeczytaniu całości część wątków jest nie do końca wyjaśniona i wymagałaby większej uwagi. Na plus zdecydowanie zakończenie, całkowita nowość jak na Lackberg.
„Byli wolni, odważni i silni. Jak lwy, które nie dadzą się poskromić.”
7/10

Znacznie lepsza od poprzedniczki, szczególnie że autorka zrezygnowała z ciągłego opisywania przewijania i karmienia dzieci, a skupiła się bardziej na właściwej części, czyli kryminalnej. Postacie co prawda dalej są sztampowe i sztucznie jednolite, ale nie boli to aż tak bardzo, chociaż Autorka zdecydowanie powinna dać sobie spokój z użalaniem się nad losem siostry głównej...

Po raz kolejny jestem zawiedziony dziełem Lackbergowej. Postacie dalej są do bólu przerysowane, udział Eriki w śledztwie to żart a postać Anny wzbudza jedynie politowanie. Nie podoba mi się też wtrącanie polityki do serii, tym bardziej jeśli Lackbergowa jest tak ślepa na to co się dzieje w Europie. A najbardziej mnie rozbawiło łączenie ze sobą postaci Breivika z każdym kto myśli w nieco rozsądny sposób. Bo przecież każdy kto nie ma ochoty na to co się dzieje w Niemczech i Francji chcę wysadzić parlament albo centrum handlowe.
Kryminał niezły.
Wątki obyczajowe irytujące.
Wszechobecna polityka zbędna.

Po raz kolejny jestem zawiedziony dziełem Lackbergowej. Postacie dalej są do bólu przerysowane, udział Eriki w śledztwie to żart a postać Anny wzbudza jedynie politowanie. Nie podoba mi się też wtrącanie polityki do serii, tym bardziej jeśli Lackbergowa jest tak ślepa na to co się dzieje w Europie. A najbardziej mnie rozbawiło łączenie ze sobą postaci Breivika z każdym kto...

Być może moja ocena nie jest adekwatna do tego komentarza, ale mam zasadę nie zmieniać ocen wystawionych zaraz po przeczytaniu. W każdym razie pierwszy raz, kiedy czytałem "Ofiarę losu" był w 2012 roku. Wtedy książka nie zrobiła na mnie jakiegoś wielkiego wrażenia, ale lubiłem styl autorki. W zasadzie w dalszym ciągu od strony kryminalnej dzieła Lackberg są moim zdaniem ciekawe, ale zdecydowanie denerwuje mnie "obczajowość" serii. Nie mogę dalej słuchać wychwalania zdrad, odchodzenia od męża żeby się spotykać z inną kobietą (tęczowa Szwecja, wiadomo xDDD), idiotycznego uprzedzenia do gier komputerowych, chociaż Lackberg między wierszami daje do zrozumienia że należy się pozbyć stereotypów.

Być może moja ocena nie jest adekwatna do tego komentarza, ale mam zasadę nie zmieniać ocen wystawionych zaraz po przeczytaniu. W każdym razie pierwszy raz, kiedy czytałem "Ofiarę losu" był w 2012 roku. Wtedy książka nie zrobiła na mnie jakiegoś wielkiego wrażenia, ale lubiłem styl autorki. W zasadzie w dalszym ciągu od strony kryminalnej dzieła Lackberg są moim zdaniem...

Postanowiłem przeczytać dwie najnowsze powieści C. Lackberg, przy okazji odświeżając sobie wszystkie starsze (czytałem je ponad 6 lat temu, jeszcze w czasach gimnazjum). Tak więc zacząłem od "Księżniczki z lodu". Mówi się że czytanie tego samego kryminału jest bez sensu bo zna się morderce od początku. Jednak dzięki temu zwracamy uwagę na drobne szczegóły zbrodni, przy okazji bardziej skupiając się na portretach psychologicznych postaci, które pani Lackberg nakreśla w sposób mistrzowski. I tak samo jak w 2011 roku jestem zachwycony świetną fabułą, żywymi postaciami, intrygującą zagadką kryminalną i ciągle narastającym napięciem, bardzo umiejętnie budowanym przez autorkę. "Księżniczka z lodu" jest świetnym debiutem autorki i nawet czytana drugi raz zaskakuje co jakiś czas.

Postanowiłem przeczytać dwie najnowsze powieści C. Lackberg, przy okazji odświeżając sobie wszystkie starsze (czytałem je ponad 6 lat temu, jeszcze w czasach gimnazjum). Tak więc zacząłem od "Księżniczki z lodu". Mówi się że czytanie tego samego kryminału jest bez sensu bo zna się morderce od początku. Jednak dzięki temu zwracamy uwagę na drobne szczegóły zbrodni, przy...

Napisana w dość zrozumiały sposób wyjaśnia podstawowe pojęcia z elektrotechniki. Idealna do nauki na egzamin pod względem samej teorii, bo zadania zaproponowane przez autorów są raczej dość proste.

Napisana w dość zrozumiały sposób wyjaśnia podstawowe pojęcia z elektrotechniki. Idealna do nauki na egzamin pod względem samej teorii, bo zadania zaproponowane przez autorów są raczej dość proste.

Książka napisana w bardzo fajny sposób opowiada nie tylko o podróżach Cejrowskiego po dżungli amazońskiej, ale również o różnicach między człowiekiem Białym a Indianami. Autor w mądry i ciekawy sposób pokazuje że pomimo przynależności do tego samego gatunku ludzkiego, różnimy się diametralnie wyglądem, zachowaniem, przyzwyczajeniami oraz postrzeganiem czasu oraz wartości dóbr materialnych. Przyznam też że zaskoczył mnie styl książki- opisy fauny, flory i wszystkiego co można spotkać w dżungli są bardzo ciekawe i chcę się tylko więcej i więcej ze strony na stronę. Do tego barwne ilustracje i zdjęcia. 8/10

Książka napisana w bardzo fajny sposób opowiada nie tylko o podróżach Cejrowskiego po dżungli amazońskiej, ale również o różnicach między człowiekiem Białym a Indianami. Autor w mądry i ciekawy sposób pokazuje że pomimo przynależności do tego samego gatunku ludzkiego, różnimy się diametralnie wyglądem, zachowaniem, przyzwyczajeniami oraz postrzeganiem czasu oraz wartości...

Widać że Autor ma ogromną wiedzę dotyczącą drzew i ich zwyczajów. Książka opisuje wiele intrygujących zachowań i przyzwyczajeń tych tworów, takich jak przesyłanie elektrycznych sygnałów lub poczucie czasu, dzięki któremu drzewa wiedzą kiedy przychodzi zima, a kiedy lato. Mimo to momentami książka bywała nużąca, a rozdziały za bardzo się przedłużały. Do tego pojawiły się od czasu do czasu pseudonaukowe dywagacje, pomimo że na początku książka kojarzyła mi się bardziej z w pełni rzetelną publikacją. Dla przykładu nie zgadzam się ze stwierdzeniem autora że drzewa przesyłają sobie coś więcej poza prostymi sygnałami; to co wytwarzają to tylko i wyłącznie odpowiednie reakcje chemiczne na różnego rodzaju zagrożenia, nie mające nic wspólnego z "duchową naturą" drzew. 6/10

Widać że Autor ma ogromną wiedzę dotyczącą drzew i ich zwyczajów. Książka opisuje wiele intrygujących zachowań i przyzwyczajeń tych tworów, takich jak przesyłanie elektrycznych sygnałów lub poczucie czasu, dzięki któremu drzewa wiedzą kiedy przychodzi zima, a kiedy lato. Mimo to momentami książka bywała nużąca, a rozdziały za bardzo się przedłużały. Do tego pojawiły się od...