Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Marjański brzydził się przemocą, ale wychodził z założenia, że na zatwardziałych przestępców niekiedy trzeba podnieść rękę. A ten tu wyglądał na szczególnie niebezpiecznego złoczyńcę, skoro w domu miał zakrwawione spodnie. To mogło oznaczać jedno – ten człowiek miał krew na rękach i nogach.

Marjański brzydził się przemocą, ale wychodził z założenia, że na zatwardziałych przestępców niekiedy trzeba podnieść rękę. A ten tu wyglądał na szczególnie niebezpiecznego złoczyńcę, skoro w domu miał zakrwawione spodnie. To mogło oznaczać jedno – ten człowiek miał krew na rękach i nogach.

[…] – Masz nową w zespole. Budryś opadł z powrotem na krzesło, patrząc na przełożonego z niedowierzaniem. – Nową co? Drukarkę? Bo chyba nie osobę.

[…] – Masz nową w zespole. Budryś opadł z powrotem na krzesło, patrząc na przełożonego z niedowierzaniem. – Nową co? Drukarkę? Bo chyba nie osobę.

Teofil zerknął na dokumenty leżące przed nim – to było silniejsze od niego. Zaraz też zrobiło mu się najpierw słabo, a potem niespodziewanie dla samego siebie odczuł ulgę, że wszystko wyszło na jaw. Może to i dno, ale przynajmniej poczuł je pod nogami. Podniósł wzrok na Budrysia, który opierał brodę na zwiniętych pięściach i milczał z nieprzeniknioną miną. – Co… khm! – odchrząknął Teofil, bo jakoś zaschło mu w gardle. – Co teraz? Budryś wyprostował się, sięgnął do kieszeni kurtki i wyjął z niej paczkę papierosów. Wytrząsnął jednego i zapalił. – Teraz, panie Kwaśny – powiedział, zaciągając się – to pan nam wszystko ładnie opowie o tym waszym przekręcie. Teofil łypnął na niego okiem. – Tu się nie pali – rzucił. Budryś w odpowiedzi dmuchnął na niego dymem. – Tu się też nie zabija, a jednak mamy trupa.

Teofil zerknął na dokumenty leżące przed nim – to było silniejsze od niego. Zaraz też zrobiło mu się najpierw słabo, a potem niespodziewanie dla samego siebie odczuł ulgę, że wszystko wyszło na jaw. Może to i dno, ale przynajmniej poczuł je pod nogami. Podniósł wzrok na Budrysia, który opierał brodę na zwiniętych pięściach i milczał z nieprzeniknioną miną. – Co… khm! – odchrząk...