Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Jeśli ktoś sięga po tę książkę, żeby znaleźć nazwiska i skandale, to się rozczaruje.
Ale jesli ktoś szuka solidnej i mądrej lektury o kondycji polskiego dziennikarstwa, to się nie zawiedzie. Ogromny nakład pracy, mnogość głosów, trafne diagnozy. I świetnie napisane.

Jeśli ktoś sięga po tę książkę, żeby znaleźć nazwiska i skandale, to się rozczaruje.
Ale jesli ktoś szuka solidnej i mądrej lektury o kondycji polskiego dziennikarstwa, to się nie zawiedzie. Ogromny nakład pracy, mnogość głosów, trafne diagnozy. I świetnie napisane.

Nie sądziłam, że można napisać tak miałką książkę o tak fascynujacym miejscu. To nie są 'opowieści o mieście', ale o autorce, przeplecione nagle jakimiś historiami rodem z Wikipedii.
I te metafory... Oczami wyobraźni widzę, jak autorka jest zachwycona samą sobą, że wymyśliła takie zdania.

Nie sądziłam, że można napisać tak miałką książkę o tak fascynujacym miejscu. To nie są 'opowieści o mieście', ale o autorce, przeplecione nagle jakimiś historiami rodem z Wikipedii.
I te metafory... Oczami wyobraźni widzę, jak autorka jest zachwycona samą sobą, że wymyśliła takie zdania.

N

N

Koniecznie wypatrujcie na jesieni polskiego wydania. Mocna, mądra, gęsta proza.

Koniecznie wypatrujcie na jesieni polskiego wydania. Mocna, mądra, gęsta proza.

Mam wrażenie, że większość polskich debiutantek od lat pisze tę samą książkę. Wszystko brzmi jak pamiętnik zagubionej nastolatki z małego miasteczka, jakby brakowało im umiejętności na napisanie powieści o czymś. Miałkie, egzaltowane i pretensjonalne.

Zdarzały się ładne zdania, ale większość książki to konkurs upchnięcia jak największej liczby przymiotników.

""Wytężam słuch, ale słowa nie docierają do moich uszu - co z tego, skoro zaraz niemym ostrzałem trafiają prosto w serce, przebijają mi duszę".
"Układam w głowie zdania, które mogłyby rozbroić niezręczność tej ciszy, ważę na języku konsekwencje ewentualnych wątków".

No doprawdy.

Mam wrażenie, że większość polskich debiutantek od lat pisze tę samą książkę. Wszystko brzmi jak pamiętnik zagubionej nastolatki z małego miasteczka, jakby brakowało im umiejętności na napisanie powieści o czymś. Miałkie, egzaltowane i pretensjonalne.

Zdarzały się ładne zdania, ale większość książki to konkurs upchnięcia jak największej liczby przymiotników.

""Wytężam...

Do Filipa z opinii poniżej: doskonały przykład, że czytanie nie zawsze poszerza horyzonty. Przeczytać tę książkę i tak mało zrozumieć? Smutne.

Do Filipa z opinii poniżej: doskonały przykład, że czytanie nie zawsze poszerza horyzonty. Przeczytać tę książkę i tak mało zrozumieć? Smutne.

Była to wspaniała przygoda. Dawno nie czytałam czegoś, co byłoby tak źle napisane. Mamy dwójkę autorów, kilku redaktorów, poważane wydawnictwo, a vibe jest taki, jakby stworzył to dzieło dwunastolatek na kilku przerwach przed polskim. Błędy stylistyczne, powtórki, brak ciągu przyczynowo-skutkowego.
Przeczytałam, że autorzy wywodzą się z Faktu. Chyba powinni byli tam zostać.
Możesz wybrać najbardziej interesujący temat, ale jak nie umiesz pisać, dobrej książki z tego nie będzie.

Była to wspaniała przygoda. Dawno nie czytałam czegoś, co byłoby tak źle napisane. Mamy dwójkę autorów, kilku redaktorów, poważane wydawnictwo, a vibe jest taki, jakby stworzył to dzieło dwunastolatek na kilku przerwach przed polskim. Błędy stylistyczne, powtórki, brak ciągu przyczynowo-skutkowego.
Przeczytałam, że autorzy wywodzą się z Faktu. Chyba powinni byli tam...

Temat istotny, tezy słuszne. Szkoda że autorka ma styl z pracy magisterskiej i pompuje objętość zbędnymi słowami i informacjami, a redaktor nie pojawił się w pracy.

Temat istotny, tezy słuszne. Szkoda że autorka ma styl z pracy magisterskiej i pompuje objętość zbędnymi słowami i informacjami, a redaktor nie pojawił się w pracy.

Dawno nie czytałam książki, w której tak bardzo nie lubiłabym i nie rozumiałabym żadnego z bohaterów.

Dawno nie czytałam książki, w której tak bardzo nie lubiłabym i nie rozumiałabym żadnego z bohaterów.

Wciągające, aktualne z dużą dawką ironii. Satyra, na której bardzo dobrze się bawiłam.

Wciągające, aktualne z dużą dawką ironii. Satyra, na której bardzo dobrze się bawiłam.

Lis pławi się w samozachwycie i nie zauważa, że świat nie wygląda już tak, jak 20 lat temu.
Obsesja na punkcie PiS i Lewicy (metafory dotyczące polityki nawet gdy mówi o innych tematach), totalny brak refleksji odnośnie odejścia z Newsweeka, niekonsekwencja.
Przykro się tego czytało.
Z czego tak naprawdę zasłynął Tomasz Lis? Jaką ważną aferę ujawnił, jak zmienił Polskę na lepsze? Rozmowami z politykami? Wydzieraniem się na ludzi w kolejnych redakcjach?

Lis pławi się w samozachwycie i nie zauważa, że świat nie wygląda już tak, jak 20 lat temu.
Obsesja na punkcie PiS i Lewicy (metafory dotyczące polityki nawet gdy mówi o innych tematach), totalny brak refleksji odnośnie odejścia z Newsweeka, niekonsekwencja.
Przykro się tego czytało.
Z czego tak naprawdę zasłynął Tomasz Lis? Jaką ważną aferę ujawnił, jak zmienił Polskę...

Jak się chce napisać dobrą książkę o zwykłych ludziach i z przewidywalną fabułą, to musi ona być świetna literacko. A tu język bardzo przeciętny, bohaterowi-kalki, wszystko płaskie. Wakacyjne czytadło, do zapomnienia po dwóch dniach.

Jak się chce napisać dobrą książkę o zwykłych ludziach i z przewidywalną fabułą, to musi ona być świetna literacko. A tu język bardzo przeciętny, bohaterowi-kalki, wszystko płaskie. Wakacyjne czytadło, do zapomnienia po dwóch dniach.

Nie zwracajcie uwagi na niskie oceny fejkowych kont. Jest to bardzo dobra rzecz, która wcale nie ma wywoływać kontrowersji. Autorka rzetelnie omawia programy telewizyjne, które uprzedmiotawiają dzieci, odbierają im prawo głosu i pokazują, że ich emocje nie są ważne. Pochyla się nad tymi, którymi w trakcie kręcenia nikt się nie zajął. Tłumaczenia i usprawiedliwienia Zawadzkiej i innych 'psychologów' są mocno żenujące.

Nie zwracajcie uwagi na niskie oceny fejkowych kont. Jest to bardzo dobra rzecz, która wcale nie ma wywoływać kontrowersji. Autorka rzetelnie omawia programy telewizyjne, które uprzedmiotawiają dzieci, odbierają im prawo głosu i pokazują, że ich emocje nie są ważne. Pochyla się nad tymi, którymi w trakcie kręcenia nikt się nie zajął. Tłumaczenia i usprawiedliwienia...

Nie wiem, jak można było uznać, że KP jest właściwą osobą do napisania takiej książki. Szkoda mi kobiet, które się wypowiadały, bo ich głosy zginą. KP przerywa, odpowiada za bohaterki, wstęp napisany stylem rodem z tabloida. Temat ważny, wykonanie fatalne.

Nie wiem, jak można było uznać, że KP jest właściwą osobą do napisania takiej książki. Szkoda mi kobiet, które się wypowiadały, bo ich głosy zginą. KP przerywa, odpowiada za bohaterki, wstęp napisany stylem rodem z tabloida. Temat ważny, wykonanie fatalne.

Z wrażliwości Małeckiego, którą kiedyś ceniłam, pozostał tylko tani sentymentalizm. Jest banalnie, historii nie ma, bohaterowie są płascy. Małecki powinien sobie zrobić kilka lat przerwy od pisania i zastanowić się, czy chce ciągle pisać tę samą historię, tylko coraz gorzej.

Z wrażliwości Małeckiego, którą kiedyś ceniłam, pozostał tylko tani sentymentalizm. Jest banalnie, historii nie ma, bohaterowie są płascy. Małecki powinien sobie zrobić kilka lat przerwy od pisania i zastanowić się, czy chce ciągle pisać tę samą historię, tylko coraz gorzej.

Przy całej mojej miłości do Ondriczki muszę to przyznać - jest to bardzo zła książka. Styl jak ze szkolnego wypracowania. Parę rozdziałów totalnie nudnych. Myślałam, że nużące są fragmenty w książkach o górach: weszli do obozu 3, zeszli do bazy, weszli, zeszli, ale tu jest nowy poziom. Ondra pisze na przykład o zawodach sprzed lat i o tym, który bald zatopował, a który nie, z którego stopnia spadł na prowadzeniu itd. Oglądać zawody uwielbiam, czytać o tym niekoniecznie. Tylko dla bardzo wielkich fanów.

Przy całej mojej miłości do Ondriczki muszę to przyznać - jest to bardzo zła książka. Styl jak ze szkolnego wypracowania. Parę rozdziałów totalnie nudnych. Myślałam, że nużące są fragmenty w książkach o górach: weszli do obozu 3, zeszli do bazy, weszli, zeszli, ale tu jest nowy poziom. Ondra pisze na przykład o zawodach sprzed lat i o tym, który bald zatopował, a który nie,...

Jakimś pomysł na fabułę był, ale wyszło miałko, banalnie i niewiarygodnie. Bohaterowie latami ukrywają tajemnice i nagle pewnego weekendu wszyscy stają się wyjątkowo rozgadani. Styl słaby, a do tego autor ma ewidentnie jakiś kompleks Warszawy.

Jakimś pomysł na fabułę był, ale wyszło miałko, banalnie i niewiarygodnie. Bohaterowie latami ukrywają tajemnice i nagle pewnego weekendu wszyscy stają się wyjątkowo rozgadani. Styl słaby, a do tego autor ma ewidentnie jakiś kompleks Warszawy.

Moim zdaniem przekroczono kilka granic i niektórych z tych rzeczy nie chciałam o Sontag wiedzieć. Wydano jej pamiętniki i jakby tego było mało, ktoś pisze tak intymne wspomnienia. Czułam głównie zażenowanie.

Moim zdaniem przekroczono kilka granic i niektórych z tych rzeczy nie chciałam o Sontag wiedzieć. Wydano jej pamiętniki i jakby tego było mało, ktoś pisze tak intymne wspomnienia. Czułam głównie zażenowanie.

Absolutnie nie rozumiem tych wszystkich niskich ocen. Książka napisana świetnie, widać ogrom włożonej pracy. Bardzo poruszająca, nieznośnie aktualna.

PS. Dlaczego większość niskich ocen pochodzi z dziwnych kont, po kliknięciu w które pojawia się 'brak uprawnień'?

Absolutnie nie rozumiem tych wszystkich niskich ocen. Książka napisana świetnie, widać ogrom włożonej pracy. Bardzo poruszająca, nieznośnie aktualna.

PS. Dlaczego większość niskich ocen pochodzi z dziwnych kont, po kliknięciu w które pojawia się 'brak uprawnień'?

.

.