Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Wstęp do jogi okiem Pani Pauliny. Mi, kompletnemu laikowi, jak najbardziej on odpowiadał.
To co najbardziej mnie ujęło to przedstawienie tematu bez nadmiernego wchodzenia w duchowość, a może raczej religijność. Autorka pokazuje, że aby praktykować jogę, wcale nie trzeba być oazą spokoju i wcale nie trzeba wyrzekać się swego zdania. Nie jest też kolejną joginią z ery dziadocenu, która to ma zawsze przyklejony uśmiech do twarzy i wygina się w nieprawdopodobne pozy. Szczerze i z typową jej bezpośredniością pokazuje nam swoją lewą jogę.

Wstęp do jogi okiem Pani Pauliny. Mi, kompletnemu laikowi, jak najbardziej on odpowiadał.
To co najbardziej mnie ujęło to przedstawienie tematu bez nadmiernego wchodzenia w duchowość, a może raczej religijność. Autorka pokazuje, że aby praktykować jogę, wcale nie trzeba być oazą spokoju i wcale nie trzeba wyrzekać się swego zdania. Nie jest też kolejną joginią z ery...

Bardzo ciekawa książka, napisana przystępnym językiem, wyjaśniająca w jaki sposób ruch wpływa na nasz mózg.

Mam tylko 3 zastrzeżenia:
1. Biorąc pod uwagę treść, książka mogłaby być krótsza (sporo powtórzeń).
2. Irytujące wstawki w środku rozdziałów (mam na myśli te na beżowych stronach). Osobiście wolałabym, żeby były dodane na koniec rozdziału, bo umiejscowienie ich w środku wybija mnie z rytmu czytania i ciężko mi pominąć tekst i potem do niego wracać.
3. Jeszcze bardziej irytujące zakreślone cytaty na środku stronu z tekstu znajdującego się na tej samej stronie książki.

Przekaz książki jak najbardziej na tak, sposób wydania trochę bardziej na nie.

Bardzo ciekawa książka, napisana przystępnym językiem, wyjaśniająca w jaki sposób ruch wpływa na nasz mózg.

Mam tylko 3 zastrzeżenia:
1. Biorąc pod uwagę treść, książka mogłaby być krótsza (sporo powtórzeń).
2. Irytujące wstawki w środku rozdziałów (mam na myśli te na beżowych stronach). Osobiście wolałabym, żeby były dodane na koniec rozdziału, bo umiejscowienie ich w...

Owszem, nie jest to typowy reportaż, co nie zmienia faktu, że jest to bardzo dobra książka. W piękny sposób ukazuje różnego rodzaju samotność, oraz wybitnych artystów których dzieła tę samotność przedstawiały. Jeśli szukacie tutaj Nowego Jorku, to nie znajdziecie go jako takiego, ale znajdziecie tutaj uczucie które przeszywa to miasto.

Owszem, nie jest to typowy reportaż, co nie zmienia faktu, że jest to bardzo dobra książka. W piękny sposób ukazuje różnego rodzaju samotność, oraz wybitnych artystów których dzieła tę samotność przedstawiały. Jeśli szukacie tutaj Nowego Jorku, to nie znajdziecie go jako takiego, ale znajdziecie tutaj uczucie które przeszywa to miasto.

Świetna książka, która z perspektywy biologii tłumaczy przyczyny lęków i depresji. Bardzo przystępny język. Polecam!

Świetna książka, która z perspektywy biologii tłumaczy przyczyny lęków i depresji. Bardzo przystępny język. Polecam!

Jestem pod wrażeniem sposobu myślenia autora, tego w jaki sposób wyciąga wnioski, na których podstwie prognozuje naszą przyszłość. Homo deus to niezwykle ciekawa lektura, która kilka lat po wydaniu jeszcze bardziej nabiera sensu. Niestety jak ktoś już wcześniej wspomniał w komentarzach, książka ta może wywoływać lub pogłębiać depresję, więc sama nie wiem czy polecam jej lekturę. Jeśli tak jak ja lubicie się czasem dobić to sięgajcie po nią śmiało.

Jestem pod wrażeniem sposobu myślenia autora, tego w jaki sposób wyciąga wnioski, na których podstwie prognozuje naszą przyszłość. Homo deus to niezwykle ciekawa lektura, która kilka lat po wydaniu jeszcze bardziej nabiera sensu. Niestety jak ktoś już wcześniej wspomniał w komentarzach, książka ta może wywoływać lub pogłębiać depresję, więc sama nie wiem czy polecam jej...

Piękna, ciepła książka, która trafia w czułe nuty serca psiej mamy. Bardzo podoba mi się otwarte porównanie macierzyństwa ludzkich dzieci do bycia mamą psiaka. Wiem, że wielu osobom to nie pasuje, ja jednak odnalazłam w tej książce odbicie siebie i zrozumienie, którego ostatnio mi brakowało. Podejście do życia i przemyślenia Pani Pauliny w pewien sposób mnie oczarowały, tak że nawet części książki będące baśniami bardzo mi przypadły do gustu. To moja pierwsza styczność z twórczością autorki, ale na pewno nie ostatnia.

Piękna, ciepła książka, która trafia w czułe nuty serca psiej mamy. Bardzo podoba mi się otwarte porównanie macierzyństwa ludzkich dzieci do bycia mamą psiaka. Wiem, że wielu osobom to nie pasuje, ja jednak odnalazłam w tej książce odbicie siebie i zrozumienie, którego ostatnio mi brakowało. Podejście do życia i przemyślenia Pani Pauliny w pewien sposób mnie oczarowały, tak...

Na prawdę nie rozumiem skąd wzięły się tak wysokie oceny tej książki. Autor tak bardzo upraszcza wszystkie problemy, że aż budzi się we mnie cynik. Lekcje, których uświadcza główny bohater są tak sztampowe, że aż boli. No i jeszcze styl pisania, który przywodzi na myśl wypracowanie ucznia podstawówki. Na szczęście książka jest krótka, więc stracony czas aż tak nie boli.

Na prawdę nie rozumiem skąd wzięły się tak wysokie oceny tej książki. Autor tak bardzo upraszcza wszystkie problemy, że aż budzi się we mnie cynik. Lekcje, których uświadcza główny bohater są tak sztampowe, że aż boli. No i jeszcze styl pisania, który przywodzi na myśl wypracowanie ucznia podstawówki. Na szczęście książka jest krótka, więc stracony czas aż tak nie boli.

Nie ma co się oszukiwać, ta książka mnie zawiodła. Kupiłam ją, bo pozycje tego autora o psychopatach były na prawdę ciekawe. Tutaj z kolei mamy podane na tacy same oczywistości (choć może dla kogoś kto pierwszy raz czyta książkę o mózgu będą to nowości). Strasznie irytował mnie też styl pisania autora, wymuszony humor, który wcale nie był zabawny. Podsumowując, książka bardzo przeciętna.

Nie ma co się oszukiwać, ta książka mnie zawiodła. Kupiłam ją, bo pozycje tego autora o psychopatach były na prawdę ciekawe. Tutaj z kolei mamy podane na tacy same oczywistości (choć może dla kogoś kto pierwszy raz czyta książkę o mózgu będą to nowości). Strasznie irytował mnie też styl pisania autora, wymuszony humor, który wcale nie był zabawny. Podsumowując, książka...

Opowieść o tym, jak Amerykanie okradli Indian oraz o tym jak Indianie walczą o sprawiedliwość. Temat bardzo ciekawy, jednak sposób narracji autora nie do końca mi pasuje, miejscami nudny i usypiający.

Opowieść o tym, jak Amerykanie okradli Indian oraz o tym jak Indianie walczą o sprawiedliwość. Temat bardzo ciekawy, jednak sposób narracji autora nie do końca mi pasuje, miejscami nudny i usypiający.

Najpiękniejsza książka o relacji między psem a człowiekiem jaką dane mi było do tej pory przeczytać. Autor zauroczył mnie swoim podejściem do tej relacji, rozkochał w przedstawieniu zwykłych momentów w sposób zupełnie magiczny i niezwykły. Owszem, antropomorfizuje on swoją goldenkę, ale czy jest to coś tak bardzo złego? Ja osobiście myślę, że nie. Jest to pozycja obowiązkowa dla wszystkich psiarzy, a dla opiekunów golden retrieverów w szczególności!

Najpiękniejsza książka o relacji między psem a człowiekiem jaką dane mi było do tej pory przeczytać. Autor zauroczył mnie swoim podejściem do tej relacji, rozkochał w przedstawieniu zwykłych momentów w sposób zupełnie magiczny i niezwykły. Owszem, antropomorfizuje on swoją goldenkę, ale czy jest to coś tak bardzo złego? Ja osobiście myślę, że nie. Jest to pozycja...

Nie nazwałabym tej książki poradnikiem, raczej esejem filozoficznym. Przy tym bardzo ciekawym, chociaż nie bardzo łatwym do czytania. Podejście autora do szczęścia mnie przekonuje, czy Was również, już musicie zdecydować sami.

W przekładzie niestety jest bardzo dużo błędów, brakuje wielu przyimków, co mnie osobiście niezmiernie irytowało.

Nie nazwałabym tej książki poradnikiem, raczej esejem filozoficznym. Przy tym bardzo ciekawym, chociaż nie bardzo łatwym do czytania. Podejście autora do szczęścia mnie przekonuje, czy Was również, już musicie zdecydować sami.

W przekładzie niestety jest bardzo dużo błędów, brakuje wielu przyimków, co mnie osobiście niezmiernie irytowało.

Świetna książka, napisana lekkim piórem i z humorem. Na pewno jest świetną reklamą Podlasia i Suwalszczyzny i na pewno nie jedna osoba, po przeczytaniu tej smakowitej lektury skusi się na wizytę w tych pięknych rejonach. Ze wszystkich opisanych miejsc byłam raptem w pięciu, ale to były akurat miejsca wybitne więc ocena mnie nie zdziwiła. Dziwi mnie natomiast jakim cudem na tyle opisanych restauracji/zajazdów/jadłodajni tylko jedna ma słabą ocenę. Czy Podlasie na prawdę stoi samymi wybitnymi lokalami? Pozostaje mi tylko zaplanować kolejne wyjazdy i przekonać się samej.

Świetna książka, napisana lekkim piórem i z humorem. Na pewno jest świetną reklamą Podlasia i Suwalszczyzny i na pewno nie jedna osoba, po przeczytaniu tej smakowitej lektury skusi się na wizytę w tych pięknych rejonach. Ze wszystkich opisanych miejsc byłam raptem w pięciu, ale to były akurat miejsca wybitne więc ocena mnie nie zdziwiła. Dziwi mnie natomiast jakim cudem na...

Niestety nie jest to literatura najwyższych lotów. Nie znajdziemy tu żadnych badań, a jedynie luźne przemyślenia autorki, ciągłe powtórzenia i zero odkrywczych tez. Skończyłam czytanie z poczuciem straty czasu.

Niestety nie jest to literatura najwyższych lotów. Nie znajdziemy tu żadnych badań, a jedynie luźne przemyślenia autorki, ciągłe powtórzenia i zero odkrywczych tez. Skończyłam czytanie z poczuciem straty czasu.

Jedni podziwiają głównego bohatera i jego ideały, inni potępiają i wytykają głupotę. Kto ma rację? Książka "Wszystko za życie", a zwłaszcza jej najnowsze wydanie, może sprawić że jedna z tych dwóch grup może się powiększyć. Nie zdradzę która. Przeczytajcie, a dowiecie się sami.

Świetny reportaż, bardzo ciekawie napisany i zupełnie inny niż film. Więc jeśli myślicie, że obejrzenie filmu odbierze Wam radość z lektury, to jesteście w błędzie. Ja osobiscie jestem pełna podziwu dla autora, Jon'a Krakauer'a. Myślę, że jego analiza osobowości Chrisa McCandless'a jest na prawdę warta uwagi.

Jedni podziwiają głównego bohatera i jego ideały, inni potępiają i wytykają głupotę. Kto ma rację? Książka "Wszystko za życie", a zwłaszcza jej najnowsze wydanie, może sprawić że jedna z tych dwóch grup może się powiększyć. Nie zdradzę która. Przeczytajcie, a dowiecie się sami.

Świetny reportaż, bardzo ciekawie napisany i zupełnie inny niż film. Więc jeśli myślicie, że...

Książka bardzo ciekawa, można by rzec że popularnonaukowa. Oceniłabym wyżej gdyby jednak była bardziej naukowa, a mnie popularna. Niemniej fajnie jest poczytać o geniuszu psów, do którego zapalonych psiarzy na pewno nie trzeba przekonywać.

Książka bardzo ciekawa, można by rzec że popularnonaukowa. Oceniłabym wyżej gdyby jednak była bardziej naukowa, a mnie popularna. Niemniej fajnie jest poczytać o geniuszu psów, do którego zapalonych psiarzy na pewno nie trzeba przekonywać.

Świetny reportaż z którego możemy się bardzo dużo dowiedzieć o Grecji. Niestety w szkole mamy możliwość poznania jedynie starożytnej Grecji, a ta nowożytna też ma niesamowicie ciekawą historię.

Świetny reportaż z którego możemy się bardzo dużo dowiedzieć o Grecji. Niestety w szkole mamy możliwość poznania jedynie starożytnej Grecji, a ta nowożytna też ma niesamowicie ciekawą historię.

Świetna pozycja tłumacząca dlaczego ludzie jedzą mięso oraz dlaczego tak ciężko jest im przestawić się na wegetarianizm. Mnóstwo ciekawostek i podane źródła.

Świetna pozycja tłumacząca dlaczego ludzie jedzą mięso oraz dlaczego tak ciężko jest im przestawić się na wegetarianizm. Mnóstwo ciekawostek i podane źródła.

Świetny reportaż skupiający się w pierwszej części na tytułowych "laleczkach", czyli partnerkach więźniów z cel śmierci; w drugiej natomiast skupia się ogólnie na funkcjonowaniu systemu więziennego. Obie części są bardzo ciekawe i rzucają więcej światła na oba zagadnienia.

Odniosę się jeszcze do zarzutu kilku osób postawionego w innych recenzjach. Owszem, autorka bez wątpienia jest przeciwniczką kary śmierci, ale nie uważam, żeby wpływało to na treść książki. Ja nie czułam się przymuszana do okazania współczucia więźniom, wręcz przeciwnie, krótkie zdania oznajmiające za co znaleźli się w celach śmierci, moim zdaniem skutecznie przypominały, że nikt do okazania współczucia nas nie przymusza.

Świetny reportaż skupiający się w pierwszej części na tytułowych "laleczkach", czyli partnerkach więźniów z cel śmierci; w drugiej natomiast skupia się ogólnie na funkcjonowaniu systemu więziennego. Obie części są bardzo ciekawe i rzucają więcej światła na oba zagadnienia.

Odniosę się jeszcze do zarzutu kilku osób postawionego w innych recenzjach. Owszem, autorka bez...

Świetny reportaż obnażający koszmar kryjący się za amerykańskim snem.

Świetny reportaż obnażający koszmar kryjący się za amerykańskim snem.

Niby ciekawie, ale czegoś zabrakło. Rozdzialy, a może raczej rozdzialiki, stanowczo za krótkie. Książka może bardziej służyć za przewodnik, na pewno nie zaś za reportaż.

Niby ciekawie, ale czegoś zabrakło. Rozdzialy, a może raczej rozdzialiki, stanowczo za krótkie. Książka może bardziej służyć za przewodnik, na pewno nie zaś za reportaż.