Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Forst z krótkiej i ciekawej serii o morderstwach w Tatrach, przerodził się w drugiego obok Chyłki tasiemca od Mroza. Rzecz w tym, że wcale mi to nie przeszkadza. O ile przygód Pani prawnik nie mam zamiaru śledzić, o tyle regularne powroty do pary Forst i Osica, sprawiają mi wiele przyjemności, nawet jeśli są już mocno schematyczne i grają na emocjach mocno zgranymi kartami. Jak zwykle, dla samego śledzenia relacji między tą dwójką warto sięgnąć po książkę. Dla nich i oczywiście dla opisów wędrówek po górach, wcześniej po Tatrach, teraz po Bieszczadach. Dla wszystkich równie zakochanych w Górach jak Forst, jest to pewnie drugi z argumentów, dla mnie na pewno. Fabuły nie będę zdradzał, bo dla choćby delikatnego jej zarysowania trzeba zaspoilerować poprzednie tomy, a jeśli ktoś je zna, to wie czego się spodziewać.
Chociaż zmiana otoczenia dobrze zrobiła komisarzowi, to cieszę się, że akcja kolejnego tomu ma się rozegrać ponownie w Tatrach.

Forst z krótkiej i ciekawej serii o morderstwach w Tatrach, przerodził się w drugiego obok Chyłki tasiemca od Mroza. Rzecz w tym, że wcale mi to nie przeszkadza. O ile przygód Pani prawnik nie mam zamiaru śledzić, o tyle regularne powroty do pary Forst i Osica, sprawiają mi wiele przyjemności, nawet jeśli są już mocno schematyczne i grają na emocjach mocno zgranymi kartami....

Książka otwiera oczy na wiele wydarzeń i pokazuje Rosjan takimi jacy są. Przerażające to wszystko, ale w dużej mierze pokrywa się z bestialstwem, które widzimy w Ukrainie i bezczelnością która dociera z Kremla.

Z drugiej strony w końcówce książki autor obnaża naszą indolencję w postępowaniu z Rosją i totalny brak wyciągania wniosków. To jest chyba nawet bardziej przerażające.

Książka otwiera oczy na wiele wydarzeń i pokazuje Rosjan takimi jacy są. Przerażające to wszystko, ale w dużej mierze pokrywa się z bestialstwem, które widzimy w Ukrainie i bezczelnością która dociera z Kremla.

Z drugiej strony w końcówce książki autor obnaża naszą indolencję w postępowaniu z Rosją i totalny brak wyciągania wniosków. To jest chyba nawet bardziej przerażające.

Średniak, nie wnosi wiele do serii filmowej, ale czytany przez Cezarego Pazurę pozwala na chwilę wrócić do świata Psów, plusik za klimat.

Średniak, nie wnosi wiele do serii filmowej, ale czytany przez Cezarego Pazurę pozwala na chwilę wrócić do świata Psów, plusik za klimat.

Trochę za dużo tutaj rozterek Obi Wana i westchnień Anakina. Gdy już książka się rozpędzi to jest ciekawa, dobre wprowadzenie do Wojen Klonów.

Trochę za dużo tutaj rozterek Obi Wana i westchnień Anakina. Gdy już książka się rozpędzi to jest ciekawa, dobre wprowadzenie do Wojen Klonów.

Ciekawa pozycja chociaż niepozbawiona wad. Fabuła posiada kilka znaczących luk i nieścisłości, a sam wątek główny jest nieco na siłę rozciągnięty.
Książkę warto jednak przeczytać dla poznania relacji jakie łączyły Kenobiego i Jina, w nowym kanonie nie ma lepszej pozycji na ten temat. Dodatkowo autorka w kilku miejscach ciekawie wyjaśnia lub zapowiada wydarzenia, które będą miały miejsce w całej sadze, a część przepowiedni nawiązuje nawet do Wojen Klonów.

Fanom uniwersum, tym którzy je znają i tym którzy chcą je poznać, zdecydowanie polecam.

Ciekawa pozycja chociaż niepozbawiona wad. Fabuła posiada kilka znaczących luk i nieścisłości, a sam wątek główny jest nieco na siłę rozciągnięty.
Książkę warto jednak przeczytać dla poznania relacji jakie łączyły Kenobiego i Jina, w nowym kanonie nie ma lepszej pozycji na ten temat. Dodatkowo autorka w kilku miejscach ciekawie wyjaśnia lub zapowiada wydarzenia, które będą...

Ciekawa pozycja. Nie upatrywałbym tutaj zbyt wielu powiązań z Czterema Pancernymi, raczej kilku mniej lub bardziej wysublimowanych mrugnięć okiem w kierunku fanów tamtej pozycji
Bohaterowie są wiarygodni, świat przedstawiony wiarygodny a fabuła wciąga. Dobrze się tego słucha, trzyma w napięciu kiedy powininna. Podobało mi się nawet zakończenie i wspominane w komentarzach wyjaśnienie początku całej historii, jestem gotów uwierzyć, że wspomnieni w nim ludzie byliby w stanie zafundować nam coś takiego.

Wiadomo coś o kontynuacji?

Ciekawa pozycja. Nie upatrywałbym tutaj zbyt wielu powiązań z Czterema Pancernymi, raczej kilku mniej lub bardziej wysublimowanych mrugnięć okiem w kierunku fanów tamtej pozycji
Bohaterowie są wiarygodni, świat przedstawiony wiarygodny a fabuła wciąga. Dobrze się tego słucha, trzyma w napięciu kiedy powininna. Podobało mi się nawet zakończenie i wspominane w komentarzach...

Ciekawa pozycja. Rozbudowuje uniwersum Cyberpunka, trzyma się klimatu charakterystycznego dla gry i w satysfakcjonujący sposób rozbudowuje ten świat. Z drugiej strony, ma mocno przewidywalną fabułę i kilka dłużyzn, których wycięcie byłoby przysługą dla książki i czytelnika. Motywacje niektórych postaci są mocno naciągane, a końcowy twist, jako że można go przewidzieć od połowy książki, nie poprawia tej sytuacji.

Ciekawa pozycja. Rozbudowuje uniwersum Cyberpunka, trzyma się klimatu charakterystycznego dla gry i w satysfakcjonujący sposób rozbudowuje ten świat. Z drugiej strony, ma mocno przewidywalną fabułę i kilka dłużyzn, których wycięcie byłoby przysługą dla książki i czytelnika. Motywacje niektórych postaci są mocno naciągane, a końcowy twist, jako że można go przewidzieć od...

Ciężko się to czyta, ale skłania do refleksji...

Ciężko się to czyta, ale skłania do refleksji...

Niestarzejący się klasyk. To powinna być lektura obowiązkowa w szkołach, może uniknęlibyśmy wtedy kilku Napoleonów...

Niestarzejący się klasyk. To powinna być lektura obowiązkowa w szkołach, może uniknęlibyśmy wtedy kilku Napoleonów...

Opowiadania na dobrym, równym poziomie.

Opowiadania na dobrym, równym poziomie.

Pisałem już przy okazji poprzednich tomów, ale powtórzę. Czyste, wysokooktanowe, bezkompromisowe złoto!
Finał historii w pięknym stylu. Troche smutny, trochę wesoły, ale cały czas na ostro i bez trzymanki.

Otwarte zakończenie daje nadzieje na coś jeszcze, autor we wstępie do edycji specjalnej też coś tam wspomina, więc czekam, czekam jak Kędzior na..., wiecie na co. ;)

Pisałem już przy okazji poprzednich tomów, ale powtórzę. Czyste, wysokooktanowe, bezkompromisowe złoto!
Finał historii w pięknym stylu. Troche smutny, trochę wesoły, ale cały czas na ostro i bez trzymanki.

Otwarte zakończenie daje nadzieje na coś jeszcze, autor we wstępie do edycji specjalnej też coś tam wspomina, więc czekam, czekam jak Kędzior na..., wiecie na co. ;)

Jeśli czytaliście część pierwszą, to wiecie czego się spodziewać. Absolutnie nic nie wnosi do tematu, kilka łądnych ilustracji, nic szczególnie wartego zapamiętania.

Jeśli czytaliście część pierwszą, to wiecie czego się spodziewać. Absolutnie nic nie wnosi do tematu, kilka łądnych ilustracji, nic szczególnie wartego zapamiętania.

Książka skręca w zupełnie nowym kierunku względem poprzednich dwóch tomów. Jest mroczniej i poważniej, mniej tu powodów do śmiechu, więcej dramatów, ale to dobrze. Dzięki temu seria zachowuje świeżość kontynuując tą jedyną w swoim rodzaju historię.
Teraz czas na wielki finał!

Książka skręca w zupełnie nowym kierunku względem poprzednich dwóch tomów. Jest mroczniej i poważniej, mniej tu powodów do śmiechu, więcej dramatów, ale to dobrze. Dzięki temu seria zachowuje świeżość kontynuując tą jedyną w swoim rodzaju historię.
Teraz czas na wielki finał!

Ulubiona banda powraca. Nadal odjechana, nadal pełna chłopięcego uroku, doprawionego szczyptą przemocy i odrobiną patologii. Testosteron, seks, uprzedzenia i stereotypu mieszają tu się z zapachem benzyny i rykiem motocykli (bo motor to jest w kosiarce!) To proste historie w specyficznym klimacie, ale właśnie takie mają być.
Zaczynam trójkę!

Ulubiona banda powraca. Nadal odjechana, nadal pełna chłopięcego uroku, doprawionego szczyptą przemocy i odrobiną patologii. Testosteron, seks, uprzedzenia i stereotypu mieszają tu się z zapachem benzyny i rykiem motocykli (bo motor to jest w kosiarce!) To proste historie w specyficznym klimacie, ale właśnie takie mają być.
Zaczynam trójkę!

Jeden z lepszych albumów jakie ostatnio czytałem. Krótkie historie z życia Kenobiego opowiadane z perspektywy starego mistrza czkejącego na swoją ostatnią bitwę. Dużo w tym klimatu, dużo dobrych rysunków.

Jeden z lepszych albumów jakie ostatnio czytałem. Krótkie historie z życia Kenobiego opowiadane z perspektywy starego mistrza czkejącego na swoją ostatnią bitwę. Dużo w tym klimatu, dużo dobrych rysunków.

Ależ to się fajnie czyta!
Lekka humorystyczna historia, bez nadęcia i z pazurem. W sam raz na odprężenie po długim dniu. Zaczynam drugi tom.
Bangarang!

Ależ to się fajnie czyta!
Lekka humorystyczna historia, bez nadęcia i z pazurem. W sam raz na odprężenie po długim dniu. Zaczynam drugi tom.
Bangarang!

Trudno ocenić jednoznacznie zbiór opowiadań, w którym każde jest innej autorki. Już choćby to powoduje, że są one nierówne, nie wspominając o zupełnie odmiennych tematykach.
Sam projekt wydaje się ciekawy i klimatyczny, obrazy Różalskiego nieodmiennie wprawiają mnie w zachwyt, ale niektóre z tych opowiadań ewidentnie powstały tylko po to aby zapełnić puste strony.
Warte wyróżnienia wydają mi się historie "Współlokator" czy "Dezerterka", ale już przez takie "Na skrzydłach stormu" trudno było przebrnąć.

Trudno ocenić jednoznacznie zbiór opowiadań, w którym każde jest innej autorki. Już choćby to powoduje, że są one nierówne, nie wspominając o zupełnie odmiennych tematykach.
Sam projekt wydaje się ciekawy i klimatyczny, obrazy Różalskiego nieodmiennie wprawiają mnie w zachwyt, ale niektóre z tych opowiadań ewidentnie powstały tylko po to aby zapełnić puste strony.
Warte...

Rozumiem dlaczego ta książka może do niektórych nie przemawiać. Jest dość zagmatwana, sporo w niej kluczenia, a momenty kiedy Natalia i Rychter rozmyślają o sobie na wzajem są nużące i ocierają się o tandetę.
Z drugiej strony jednak mamy zabawę z alternatywnymi wersjami historii, podróże między światami, masę przyjemnego gdybania i nawiązań do bieżących wydarzeń kształtujących naszą linię czasową.
Oby do zobaczenia, w kolejnej ZL.

Rozumiem dlaczego ta książka może do niektórych nie przemawiać. Jest dość zagmatwana, sporo w niej kluczenia, a momenty kiedy Natalia i Rychter rozmyślają o sobie na wzajem są nużące i ocierają się o tandetę.
Z drugiej strony jednak mamy zabawę z alternatywnymi wersjami historii, podróże między światami, masę przyjemnego gdybania i nawiązań do bieżących wydarzeń...

Tak jak przy siódmym tomie miałem poczucie, że seria zjada już własny ogon, tak tutaj byłem przyjemnie zaskoczony. Miało na to wpływ kilka zabiegów. Z jednej strony budujące napięcie zamknięcie wydarzeń dużej części książki w jednym miejscu, z drugiej strony pewne szokujące rozwiązania fabularne. Od początku miałem przeczucie, że coś podobnego może się wydarzyć, ale takiego obrotu spraw się nie spodziewałem. Dobrze, że seria z Forstem potrafi jeszcze zaskoczyć. Nie bez wpływu na to odświeżające uczucie jest fakt, że ósmy tom przygód komisarza, mógłby równie dobrze być kolejnym poświęconym Chyłce, bo kradnie tu ona niemal połowę książki i całkiem sprawnie zachęca do zapoznania się także z tą serią. Może kiedyś.

Tak jak przy siódmym tomie miałem poczucie, że seria zjada już własny ogon, tak tutaj byłem przyjemnie zaskoczony. Miało na to wpływ kilka zabiegów. Z jednej strony budujące napięcie zamknięcie wydarzeń dużej części książki w jednym miejscu, z drugiej strony pewne szokujące rozwiązania fabularne. Od początku miałem przeczucie, że coś podobnego może się wydarzyć, ale takiego...

Mam wrażenie, że seria powinna była się zakończyć na poprzednim tomie. Wciąż dobrze się to czyta, ale brak tu już nowych pomysłów, coraz więcej zgranych klisz.

Mam wrażenie, że seria powinna była się zakończyć na poprzednim tomie. Wciąż dobrze się to czyta, ale brak tu już nowych pomysłów, coraz więcej zgranych klisz.