K.L. Walther

Mimo, że akcja „Spotkajmy się o północy” nie dzieje się typowo w lato to można już poczuć ten vibe. Zakończenie szkoły, dla Lily i Taga, zbliża się wielkimi krokami co wiąże się z mnóstwem ekscytacji i wybrykiem zorganizowanym przez Błazna… Sama ta idea kawału organizowanego przez Błazna - tajemniczą osobę wybraną z ostatnich klas, przypomina mi amerykańskie liceum i senior prank. Właśnie w okolicy końca roku szkolnego w social mediach można natrafić na wiele filmików z tym związanych, a niektóre wybryki są naprawdę ekstremalne Przechodząc już do samej książki - większość akcji ma miejsce jednej nocy, gdy cała grupa Błazna organizuje tegoroczny numer. Ukrywają roczniki (które są ważne dla uczniów ostatniej klasy) i zostawiają wskazówki. Dziwnym trafem tej nocy, gdy to wszystko się dzieje, mnóstwo osób również decyduje się wymknąć ze swoich akademików. Jest sporo zbiegów okoliczności, które ostatecznie sprawiły, że powieść była ciekawsza. Szkoła, do której uczęszczają Lily i Tag, jest internatem. Wszyscy nauczyciele i uczniowie mieszkają na kampusie i obowiązują ich liczne zasady. Uwierzcie mi, jest ich naprawdę wiele i momentami można się w tym pogubić. Trochę brakowało mi zebrania wszystkiego w jednym miejscu, aby było to jasne i zrozumiałe. Jak to bywa w młodzieżówkach - relacja romantyczna musi być. To właśnie Lily i Taga dotyczy ten wątek i uważam go za naprawdę dobry. Bohaterowie mają już wspólną przeszłość, a ich spotkanie w grupie Błazna przybiera charakter drugiej szansy. Na przestrzeni powieści autorka zamieszcza sporo retrospekcji do ich wspólnych wydarzeń z przeszłości. Nie były to rozdziały, a pojedyncze wstawki, które idealnie wpasowywały się w akcję. Tak jak nie jestem fanką otwartych zakończeń, tak tutaj uważam to za strzał w dziesiątkę. Zostawiło to taką nutę niepewności - jak wszystko potoczyło się dalej, i przy tym autorka wyjaśniła wszystkie wątki, co nie pozostawiło niedopowiedzeń.