Memory zmarszczył czoło. Wiedział, co to abstrakcja, ale odnosił ją tylko do malarstwa.
Najnowsze artykuły
- ArtykułyZawodne pamięci. „Księga luster” E.O. ChiroviciegoBartek Czartoryski1
- Artykuły„Cud w dolinie Poskoków”, czyli zabawna opowieść o tym, jak kobiety zmieniają światRemigiusz Koziński3
- ArtykułyUwaga, konkurs! Do wygrania książki „Times New Romans“ Julii Biel!LubimyCzytać8
- ArtykułyWygraj egzemplarz „Róż i fiołków” Gry Kappel Jensen. Akcja recenzenckaLubimyCzytać2
Popularne wyszukiwania
Polecamy
Danuta (Dana) Łukasińska
Źródło: książka
5
7,1/10
Urodzona: 01.01.1972
Ukończyła Wyższą Szkołę Pedagogiki Specjalnej w Warszawie, kierunek logopedia w 1998r. Pisze dramaty i powieści.http://
7,1/10średnia ocena książek autora
741 przeczytało książki autora
390 chce przeczytać książki autora
0fanów autora
Zostań fanem autoraKsiążki i czasopisma
- Wszystkie
- Książki
- Czasopisma
Dialog, nr 2 (663) / luty 2012. Monologi gniewu
Danuta (Dana) Łukasińska, Toshiki Okada
7,0 z 1 ocen
2 czytelników 0 opinii
2012
Made in Poland. Dziewięć sztuk teatralnych z Polski: tom drugi bestsellerowej antologii "Pokolenie porno" w wyborze Romana Pawłowskiego
Paweł Demirski, Danuta (Dana) Łukasińska
6,5 z 28 ocen
67 czytelników 0 opinii
2006
Popularne cytaty autora
Cytat dnia
- Mama mówi, że Anrold ma trudne dni. Ale to nie jest okres. - A ty wiesz, co to jest okres, mały mądralo? – kpi z niego Cienka, a Lenie ze ...
- Mama mówi, że Anrold ma trudne dni. Ale to nie jest okres. - A ty wiesz, co to jest okres, mały mądralo? – kpi z niego Cienka, a Lenie ze zdziwienia robią się duże oczy. - Okres to trudne dni u kobietów. - A jak się nazywają trudne dni u facetów? – Cienką najwyraźniej bawi konwersacja z Okiem. Oko myśli, ale krótko. - Wykres. Cienka wybucha śmiechem. Oko jest z siebie dumny, a Lena z trudem hamuje uśmiech. Cienka kładzie swoją dużą dłoń na głowie Oka i z przyjemnością mierzwi mu czuprynę.
1 osoba to lubi
Najnowsze opinie o książkach autora
Oro Danuta (Dana) Łukasińska
7,9
Po tę książkę sięgnęłam poszukując pozycji traktujących o zespole Aspergera.
Pierwsze zaskoczenie spotkało mnie już w bibliotece, gdzie okazało się, że książkę zakwalifikowano do działu dla młodzieży. Zaskoczyły również tytuł i podpis autora (jak się później dowiedziałam dwóch autorek),sugerujące, że akcja książki toczy się gdzieś za granicą. Tymczasem miejscem akcji jest Warszawa, a główną bohaterką dziewczynka, która z domu dziecka trafia do kolejnej rodziny zastępczej.
Razem z Leną czytelnik przeżywa przyjęcie do nowej rodziny, lęk z tym związany, obawę przed przywiązaniem i strach przed kolejnym powrotem do domu dziecka. Bohaterka początkowo jest bardzo zdystansowana, nie chce przyzwyczajać się do nowej rodziny, stać się jej częścią, pozostaje z boku, nie uczestniczy we wspólnych posiłkach, stara się nie integrować. Wszystkie te działania podejmuje niejako zabezpieczając się przed bólem, jaki może jej sprawić ponowne oddanie do domu dziecka, zakłada bowiem, że na pewno nie spodoba się nowej rodzinie. W nowej sytuacji pomoże się jej odnaleźć tytułowy Oro.
Oprócz Leny w rodzinie tej wychowuje się również pięcioro innych dzieci, a każde z nich jest w jakimś sensie szczególne, jest chłopiec, którego zachowanie wskazywałoby na wskazany powyżej zespół Aspergera, dziewczynka, której z pewnością przypiętoby łatkę „dziecka z ADHD” czy dziewczyna nieudolnie walcząca z otyłością. Także Lena jest wyjątkowa, ma dar, talent, a może przekleństwo, które czasem pomaga, a czasem utrudnia jej życie.
Książka już od pierwszych stron bawi i wzrusza. Lekki język sprawia, że czyta się ją z przyjemnością. Autorki w przystępny sposób poruszają kwestie trudne, niezrozumiałe. Książka z pewnością warta polecenia.
Oro Danuta (Dana) Łukasińska
7,9
Czy można napisać książkę o adopcji dziecka w sposób dowcipny, a zarazem mądry? Czy można poruszyć problem odmienności, przemocy domowej, alkoholizmu w sposób subtelny, bez narzucania własnego zdania? Pokazując tym samym problem, ale nie oceniając postępowania? A na koniec to wszystko razem połączyć w jedną całość, dodając do tego szczyptę magii?
Okazuje się, że tak. Znalazłam to wszystko w powieści dla młodzieży pt. „Oro”.
W tej książce poznajemy Lenę, która miała pecha i trafiła do domu dziecka. Kiedy po kolejnej adopcji dziewczynka wraca do bidula, stwierdza, że nie zasługuje na miłość i przynosi pecha. Pewnego dnia pojawia się kolejna rodzina, która chce Lenie dać dach nad głową. Dziewczyna z góry zakłada, że i ta adopcja skończy się fiaskiem, więc nie zamierza się przyzwyczajać. Dom, do którego zabierają ją nowi rodzice, jest inny od tych które znała. Wydaje się posklejany z kilku części, z pozoru do siebie niepasujących, ale tworzących ładną całość. Od progu witają ją inne dzieci, szczęśliwe, że do ich małej, pokręconej rodziny dojdzie ktoś nowy. Lena z biegiem czasu zakochuje się w tym miejscu, odnajduje tu siebie. Zaciekawia ja Gruba i próbuje poznać tajemnice Arnolda. Dziewczynka nie chce pokazać, jak bardzo zależy jej na tej rodzinie, więc jedyne co widzą nowi rodzice to obojętność. Kim jest tytułowy Oro i jaki wpływ ma na Lenę? To wszystko i jeszcze więcej znajdziecie w tej niepozornej książce.