Najnowsze artykuły
- ArtykułyAntti Tuomainen: Tworzę poważne historie, które ukrywam pod absurdalnym humoremAnna Sierant2
- ArtykułyKsiążka na Dzień Dziecka: znajdź idealny prezent. Przegląd promocjiLubimyCzytać1
- Artykuły„Zaginiony sztetl”: dalsze dzieje Macondo, a może alternatywna historia Goraja?Remigiusz Koziński3
- Artykuły„Zależy mi na tym, aby moje książki miały kilka warstw” – wywiad ze Stefanem DardąMarcin Waincetel2
Popularne wyszukiwania
Polecamy
Andrzej Koraszewski
9
6,3/10
Urodzony: 26.03.1940
Ur. 26 marca 1940 w Szymbarku. Publicysta i pisarz ekonomiczno-społeczny, były dziennikarz BBC, wiceszef polskiej sekcji BBC, i publicysta paryskiej "Kultury", obecnie zastępca redaktora naczelnego portalu Racjonalista.pl.
Ukończył socjologię w Warszawie, od 1971 na emigracji w Szwecji, w Lundzie. Związany z uniwersytetami w Uppsali oraz Lund. Był przewodniczącym Towarzystwa Przyjaciół "Kultury Paryskiej" w Lund, członkiem Grupy Kontaktowej Polskiego Ruchu Demokratycznego w Szwecji oraz przewodniczącym Polskiego Instytutu Źródłowego w Lund. Od 1986 mieszkał w Londynie, gdzie pracował w BBC.
W 1998 wraz z żoną Małgorzatą, tłumaczką, wrócił do Polski, osiedlając się w Dobrzyniu nad Wisłą.
Na emigracji współpracował z wieloma pismami polonijnymi, od połowy lat 70. ub. w. pisywał okazjonalnie do paryskiej "Kultury", następnie do redagowanego przez Smolarów "Aneksu" (Uppsala-Londyn) i do redagowanego przez Wildsteina "Kontaktu" (Paryż).
Od połowy lat 90. do końca czasopisma był stałym współpracownikiem i jednym z czołowych publicystów paryskiej "Kultury", w której zajmował się sprawami gospodarczymi oraz rolnictwem.
Publikował poza tym m.in. w "Polityce", "Rzeczpospolitej", "Tygodniku Powszechnym", "Przeglądzie Politycznym".
W 2000 r. został ostatnim laureatem nagrody publicystycznej im. Juliusza Mieroszewskiego (za rok 1999),jednej z najbardziej prestiżowych na-gród dla publicystów i dziennikarzy, przyznawanej przez "Kulturę".
Od 2004 jest redaktorem i jednym z głównych publicystów portalu Racjonalista.pl. Jest także współzałożycielem i członkiem Polskiego Stowarzyszenia Racjonalistów.
Jest autorem książek:
• Rycerze domniemanej oczywistości, Jedność, Sztokholm 1981.
• Najsłabsze ogniwo, Arka-Jedność, Sztokholm 1985.
• Wielki poker, PWN, Warszawa 1992.
• W grzechu poczęci: wiara i seks we współczesnym świecie, Scholar, Warszawa 1996.
• I z wichru odezwał się Pan... Darwin, czuj się odwołany, Art Factory Publishing / Racjonalista.pl, Warszawa 2007.http://www.racjonalista.pl/index.php/s,58/k,171
Ukończył socjologię w Warszawie, od 1971 na emigracji w Szwecji, w Lundzie. Związany z uniwersytetami w Uppsali oraz Lund. Był przewodniczącym Towarzystwa Przyjaciół "Kultury Paryskiej" w Lund, członkiem Grupy Kontaktowej Polskiego Ruchu Demokratycznego w Szwecji oraz przewodniczącym Polskiego Instytutu Źródłowego w Lund. Od 1986 mieszkał w Londynie, gdzie pracował w BBC.
W 1998 wraz z żoną Małgorzatą, tłumaczką, wrócił do Polski, osiedlając się w Dobrzyniu nad Wisłą.
Na emigracji współpracował z wieloma pismami polonijnymi, od połowy lat 70. ub. w. pisywał okazjonalnie do paryskiej "Kultury", następnie do redagowanego przez Smolarów "Aneksu" (Uppsala-Londyn) i do redagowanego przez Wildsteina "Kontaktu" (Paryż).
Od połowy lat 90. do końca czasopisma był stałym współpracownikiem i jednym z czołowych publicystów paryskiej "Kultury", w której zajmował się sprawami gospodarczymi oraz rolnictwem.
Publikował poza tym m.in. w "Polityce", "Rzeczpospolitej", "Tygodniku Powszechnym", "Przeglądzie Politycznym".
W 2000 r. został ostatnim laureatem nagrody publicystycznej im. Juliusza Mieroszewskiego (za rok 1999),jednej z najbardziej prestiżowych na-gród dla publicystów i dziennikarzy, przyznawanej przez "Kulturę".
Od 2004 jest redaktorem i jednym z głównych publicystów portalu Racjonalista.pl. Jest także współzałożycielem i członkiem Polskiego Stowarzyszenia Racjonalistów.
Jest autorem książek:
• Rycerze domniemanej oczywistości, Jedność, Sztokholm 1981.
• Najsłabsze ogniwo, Arka-Jedność, Sztokholm 1985.
• Wielki poker, PWN, Warszawa 1992.
• W grzechu poczęci: wiara i seks we współczesnym świecie, Scholar, Warszawa 1996.
• I z wichru odezwał się Pan... Darwin, czuj się odwołany, Art Factory Publishing / Racjonalista.pl, Warszawa 2007.http://www.racjonalista.pl/index.php/s,58/k,171
6,3/10średnia ocena książek autora
59 przeczytało książki autora
143 chce przeczytać książki autora
2fanów autora
Zostań fanem autoraSprawdź, czy Twoi znajomi też czytają książki autora - dołącz do nas
Książki i czasopisma
- Wszystkie
- Książki
- Czasopisma
Co izraelscy żołnierze robią palestyńskim dzieciom
Andrzej Koraszewski
5,0 z 4 ocen
19 czytelników 1 opinia
2020
Wszystkie winy Izraela. Inne listy do innej Pani Z.
Andrzej Koraszewski
5,9 z 10 ocen
34 czytelników 2 opinie
2016
I z wichru odezwał się Pan: Darwin, czuj się odwołany
Andrzej Koraszewski
6,5 z 10 ocen
26 czytelników 1 opinia
2007
Najnowsze opinie o książkach autora
Co izraelscy żołnierze robią palestyńskim dzieciom Andrzej Koraszewski
5,0
Tytuł bardzo prowokacyjny. Ale z drugiej strony, dlaczego nie? Izrael i Palestyna budzą skrajne emocje. Jedno i drugie ma swoich zwolenników i przeciwników. Pokazuje to bardzo dobrze powyższa książka. Pokazuje ona zawiłość całego konfliktu, rolę antysemityzmu, stosunek innych państw do tego problemu. Sama lektura nie jest klasycznym opisem wojen między Żydami a Arabami, a dogłębną analizą funkcjonowania Państwa Izrael we współczesnym świecie.
Ateista Andrzej Koraszewski
7,3
Lektura na dziś, zawierająca sporo odniesień do aktualnej sytuacji politycznej*, poruszająca istotne zagadnienia społeczne i osobiste, związane z wiarą, brakiem wiary, przekonaniem o istnieniu Boga (i o jego nieistnieniu),wierze w pośmiertny żywot oraz głębokim przekonaniu o definitywnym wygaśnięciu świadomości wraz z końcem pracy mózgu.
To jest trochę taki apel o normalność. Wskazanie do czego jako społeczeństwo powinniśmy aspirować, jakie wartości pielęgnować, co powinno wzbudzać w nas szczególny niepokój. Oczywiście wszystko w ramach skupienia na zagadnieniu wiary – rzutującej na wszystkie aspekty naszego życia**. Autor rzeczowo uzasadnia swój ateizm, wykłada z czego on wynika, i daje piękne świadectwo jak mocno ten ogląd na świat wiąże się z przenikliwą obserwacją, pragnieniem wiedzy, umiłowaniem kultury, humanizmem oraz szacunkiem do życia.
Autobiograficzne opowiadanie i eseje tworzące tę niewielką książeczkę pisane były z myślą o Polakach, są głęboko zakorzenione w nadwiślańskich realiach, i dzięki temu mocno uderzają we właściwe struny, jednocześnie nie bardzo nadają się na eksport (trzeba by zrobić trochę przypisów, poza tym taka perspektywa mogłaby być dla innych nieciekawa).
Jest w tym co pisze Andrzej Koraszewski ogromna mądrość, wypracowany przez lata spokój, troska o losy kolejnych generacji. Pisze o wszystkim bardzo ciepło, z umiarem i wyczuciem. Klarownie, inteligentnie, ładną polszczyzną, z humorem, ironią i dystansem.
(Autor w roku publikacji książki ma skończone 79 lat – fantastyczna kondycja umysłowa!).
To nie jest wielkie dzieło ani testament – po prostu bardziej rozwinięta forma publicystyki. Czuć że autor po prostu usiadł, napisał, i nie sprawiło mu to większych problemów. Że to dla niego nie pierwszyzna.
* Ale nie aż tyle by można było mówić o publicystyce politycznej. Kwestie psychologiczne, społeczne i naukowe pojawiają się tu mniej więcej w równych proporcjach.
** A ujmując rzecz brutalnie: problemów jakie stwarza religia. Każda.
Uwagi: str. 42 – dopisek autora jest wydrukowany kursywą; str. 61 tytuły (tytułu); str. 73 – ogólnie tak, ale np. Jacek Międlar, który zagrzewał do boju tłumoków z wrocławskiego ONR, ze stanu kapłańskiego jednak wydalono, trochę pod presją mediów ale jednak; str. 131 – Protestanyzm (Protestantyzm); str. 135 – nic (nie); str. 136-137 – cytat niejasny; str. 201 – „Czy bóg przekazał ludziom święte księgi, czy był potop, czy był płonący krzak, czy morze się rozstąpiło, czy z nieba leciała kasza, czy Jezus robił cuda? Agnostyk konsekwentnie powtarza swoje »nie wiem«” – osobiście myślę że wyrywkowo wypytany agnostyk nie bardzo wierzy boże pochodzenie Biblii, Koranu czy innych „cegieł”, nie wierzy w biblijny potop, krzew gorejący, rozstępujące się Morze Czerwone, mannę z nieba ani jezusowe czary-mary, przede wszystkim jest w nim zawahanie: czy istnieje coś co możemy określić mianem Boga, jakaś niedostrzegalna natura rzeczywistości, coś co nam umyka, co jakoś decyduje o takim a nie innym kształcie rzeczywistości? Ogólnie miejscami za bardzo się tu dostaje po dupie agnostykom. Chociaż biorąc pod uwagę że istnieją różne definicje, różne rozumienia tego terminu, i że różne osoby deklarują się jako agnostycy (nie zawsze prawidłowo rozumiejąc to słowo),różnie się można się też do tego ustosunkowywać. Także i tak. Wspomagając się Wikipedią: „Agnostycyzm (stgr. ἄγνωστος α- a-, bez + γνώσις gnōsis, wiedzy; od gnostycyzmu) – pogląd filozoficzny, według którego obecnie niemożliwe jest całkowite poznanie rzeczywistości. W kontekście religijnym, agnostycyzm oznacza niemożliwość dowiedzenia się, czy Bóg lub bogowie istnieją, czy też nie. Osobą, która wprowadziła termin agnostycyzm jest Thomas Henry Huxley. Agnostycyzm przybiera różne formy, i tak agnostyk może być ateistą, teistą albo żadnym z nich.
Ośrodki badawcze czasem zaliczają agnostyków do tej samej grupy co ateistów.
Bertrand Russell w broszurze »Kto to jest agnostyk? « stwierdził, że chrześcijanie twierdzą, że wiemy, że Bóg jest, ateiści – że wiemy, że Boga nie ma, natomiast agnostycy przyjmują, że nie ma dostatecznych podstaw, aby potwierdzić istnienie Boga lub mu zaprzeczyć.
Według filozofa Jana Hartmana agnostycyzm można opisać następująco: Agnostycyzm to postawa uczciwości intelektualnej. Agnostyk mówi tak: gdyby Bóg istniał, oczekiwałby, że będę agnostykiem, bo naprawdę nie wiem. Jest pychą udawać, że się wie coś, czego się nie wie.
Za najprostszą – acz nie we wszystkich przypadkach trafną – różnicę w odróżnieniu agnostyka od ateisty można przyjąć stwierdzenie: Ateista nie wierzy i zaprzecza, agnostyk nie jest przekonany do istnienia Boga (lub bogów),ale też nie zaprzecza jego (ich) istnieniu”.
Na Youtube jest kilka materiałów dzięki którym możemy posłuchać autora.