Polski naukowiec, historyk-mediewista specjalizujący się m.in. w początkach państwa polskiego oraz państw barbarzyńskich na ziemiach dawnego Imperium Romanum. Doktorat na Wydziale Historyczno-Filozoficznym UAM w Poznaniu. Habilitacja w 1975 r. w Instytucie Historii (który niedługo wcześniej uzyskał prawo do nadawania stopni naukowych)na podstawie rozprawy Słowianie i Germanie w Niemczech środkowych we wczesnym średniowieczu. Od 1984 profesor nadzwyczajny, od 1989 profesor zwyczajny. W latach 1991-1996 był dyrektorem Instytutu Historii UAM. Kierownik Zakładu Historii Średniowiecznej Instytutu Historii Uniwersytetu im. Adama Mickiewicza w Poznaniu, członek krajowy czynny Wydziału II Historyczno-Filozoficznego PAU. Członek Centralnej Komisji do Spraw Stopni i Tytułów. Członek zarządu Fundacji Historycznej im. Profesora Henryka Łowmiańskiego. Uhonorowany Nagrodą FNP za rok 2009 w kategorii nauk humanistycznych i społecznych.
„Helmolda Kronika Słowian”, to dzieło opisujące między innymi postacie, miejsca, plemiona słowiańskie zamieszkujące ziemie polskie na przełomie X1 i XII wieku. Autorem jest sam Helmold, ówczesny diakon i kronikarz. Całość pozycji jest dość ciekawa ze względu na język jakim jest pisana, natomiast trzeba być fanem słowian, żeby docenić tę książkę.
Całość została obudowana, opisana i skomentowana przez Jerzego Strzelczyka, który zajął się również napisaniem wstępu do tej książki.
Biografia władcy wczesnoniemieckiego z dynastii Ludolfingów to popularnonaukowa praca prof. Jerzego Strzelczyka. Kupując książkę byłem zupełnie spokojny o jej merytoryczną treść wiedząc kto jest jej autorm tym bardziej, że jestem „fanem” pisarstwa profesora. Tym razem również się nie zawiodłem.
Książka świetnie pokazuje całą wielowymiarowość rodzącego się państwa środkowoeuropejskiego we wczesnym średniowieczu z wszelkimi niuansami temu towarzyszącymi, jak spory dynastyczne, funkcjonowanie władzy centralnej, tendencje odśrodkowe wspierane przez inne możne rody. Dzięki książce jeszcze lepiej rozumiem czym jest władza i jak trudną rzeczą jest jej sprawowanie.
Szczególnie interesujące były dla mnie te części książki, które opisywały relacje Ottona z Mieszkiem I i cała gama zależności między tworzącymi się organizmami państwowymi z których ten polski był wyraźnie słabszy. Było to interesujące zwłaszcza pod kątem polityki i praktyki chrystianizacyjnej realizowanej przez Ottona względem Słowian Połabskich.
Szczerze polecam!