Herbert Marcuse

"Człowiek Jednowymiarowy" Herberta Marcuse otworzył ludziom oczy... Tak potocznie mówi się o dziele Marcuse'a. Lata 60-te zapisały się na annałach historii dużą wolnością i obyczajową frywolnością. To czas rodzenia się właściwych kontrkultur, eksperymentów z LSD i innymi środkami odurzającymi. To czas aktywności hipisów i kulturowego szoku. Okres ten nazywamy "Telewizyjnym", w którym to telewizja właśnie, jako najsilniejsze medium doprowadziła do stagnacji, marazmu oraz intelektualnego letargu poddanych jej niewolników pilota, którzy bezmyślnie przejmowali wzorce i postawy ze swych ekranów telewizyjnych. Telewizja miała moc relaksowania mas i wprowadzania ich w stan ekspansywny, czyli bezwolny. Twórcy jak Marcuse i jemu podobni poprzez swe dzieła krytycznie wypowiadali się wobec zastanej rzeczywtości społecznej. Zanegowali pochwałę konsupcjonizmu, kapitalizmu, a także radykalny permisywizm społeczny. Krytykowanoprzede wszystkim marazm i apatię społeczną, a także nawoływali do masowego sprzeciwu wobec takiemu stanu rzeczy. Tak narodziła się kontestacja, która ma część swej genezy dzięki tej właśnie książce Marcuse;a. Publikacja ta ma kapitalną i nieocenioną wartość poznawczą. Zwraca uwagę umiejętność prowadzenia wywodu wymagającego odniesień do wielu faktów i różnych obszarów refleksji. Moim zdaniem ksiązka ta, to wybitne osiągnięcie naukowe, socjologiczne i literackie.