Muzykolog. W 1988 r. ukończył z wyróżnieniem muzykologię na Uniwersytecie im. A. Mickiewicza w Poznaniu (praca mgr: "Topos Fausta. Próba analizy hermeneutycznej wybranych realizacji muzycznych według Goethego", promotor: doc. dr Jan Stęszewski),a w 1989 r. – wiolonczelę na Akademii Muzycznej im. I. J. Paderewskiego w Poznaniu (w klasie as. Eugeniusza Zboralskiego). W 1993 r. obronił pracę doktorską "Dramaturgia kwartetów smyczkowych Dymitra Szostakowicza" (promotor: prof. dr hab. Zofia Helman z Uniwersytetu Warszawskiego). W 2000 r. uzyskał stopień doktora habilitowanego (na podstawie książki "Muzyka programowa XIX wieku. Idea i interpretacja"),w 2012 r. Prezydent RP nadał mu tytuł profesora nauk humanistycznych.http://
Doskonała książka, bardzo klarownie opisująca wszelkie aspekty muzyki programowej XIX wieku. Wiele wyjaśnia, podaje dużo przykładów nutowych, utworów, odniesień do autorów różnych idei. Polecam gorąco wszelkim fanom muzyki, nie tylko romantyzmu. Kwestie programowości są wielce interesujące, a książka ta na pewno zachęca do dalszych obserwacji obecności programowości w muzyce. Nie jest to praca niezrozumiała, jak to czasem się zdarza, podzielona została na czytelne działy. Jeszcze raz polecam!
Bardzo cenna pozycja zważywszy na ilość materiałów dostępnych na ten temat po polsku. Oczywiście nie jest to żadne kompendium czy biografia, ale zainteresowani tematem znajdą tu trochę ciekawych faktów o życiu i twórczości kompozytora, czasem wyjaśniających, czasem nawet demitologizujących, choćby w kontekście "Kwartetu na koniec czasu".