Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Kolejna książka tego Pana, którą wysłuchałam i utwierdziłam się w przekonaniu, że już nigdy, nic tego autora nie przeczytam. Maniery autora, który nie jest obiektywny, kłują w oczy. Poruszane tematy są mocno subiektywne. Pierwsza ćwiartka książki dotyczyła Jacka Kaczmarskiego, który ewidentnie jest idolem Pana autora. Następnie mamy temat alkoholizmu, który był podejrzanie znany przez autora, jakby z autopsji. Dziwnie się czyta, bo wszystko, co złe dotyczy WAS, nie mnie (nie Pana autora). Wszystko, co dobre dotyczy NAS (razem z Panem autorem). Pan Stankiewicz widzi u innych złe rzeczy, ale u siebie już niekoniecznie. Pisze o polaczkach i Januszach, ale nie o sobie. On się do tego społeczeństwa nie przyznaje jeśli wszystko idzie źle, ale jeśli idzie dobrze to jak najbardziej, czyli kolejna cecha Polaków. NIE POLECAM, OMIJAĆ SZEROKIM ŁUKIEM