Jesteśmy społecznością, która kocha książki

(...) miłość ma swoją gramatykę, ale nie zna trybów i czasów, jedynie formy czasownikowe, a raczej tylko jedną - bezokolicznik, kiedy się kocha, to na zawsze, i tyle. Jakakolwiek miłość jakiegokolwiek rodzaju. Nieprawda, że ci przechodzi, nic nie przechodzi i to właśnie jest niekiedy prawdziwym nieszczęściem, wleczesz ją za sobą, podobnie jak życie.

Istnienie przyprawia o ból, nie pozostawia chwili spokoju. Zrób to, zrób tamto, pracuj, walcz, wygraj, zakochaj się, bądź szczęśliwy, życie to obowiązek bycia szczęśliwym, w przeciwnym razie - co za wstyd. Tak, starasz się, jak możesz, aby być posłusznym, aby być miłym, dobrym i szczęśliwym, jak nakazuje ci obowiązek, ale w jaki sposób temu wszystkiemu podołać, rzeczy spadają ci na głowę, miłość spada ci na głowę jak cegła, nabijasz sobie bolesnego guza albo przytrafia ci się coś jeszcze gorszego, chodzisz tuż przy ścianach domów, aby trzymać się jak najdalej od samochodów, ale ściany się kruszą, kamienie i szyby kaleczą cię, krwawisz (...)