cytaty z książki "Końcówki szachowe"
katalog cytatów
[+ dodaj cytat]
Typowa partia szachowa zazwyczaj składa się z trzech faz: debiutu, gry środkowej oraz końcówki.
końcówka jest tym etapem partii, w którym chodzi o przekształcenie w wygraną przewagi zdobytej w grze środkowej albo już w debiucie.
Przyznać wypada, że z czysto technicznego punktu widzenia końcówki wydać się mogą mniej ciekawe od studiowania teorii debiutowej czy też strategii gry środkowej.
nawet najwybitniejszym szachistom zdarzają się potknięcia w końcowej fazie partii.
Pozycje z królem i dwoma pionkami walczącymi z królem i jednym pionkiem to bardzo skomplikowany podrozdział wiedzy o pionkówkach.
Zdarza się też jednak wiele takich pozycji, w których wygrana nie jest łatwa.
Na całym świecie napisano i wydano wiele książek poświęconych teorii debiutowej i fazie gry środkowej, a także najważniejszym turniejom szachowym; opublikowano też liczne zbiory partii czołowych mistrzów. W porównaniu z tym publikacje o końcówkach są stosunkowo nieliczne - mimo faktu, że gra końcowato jedna z najważniejszych faz partii szachowej.
Kiedy pionki silniejszej strony znajdują się na sąsiednich liniach pionowych, a jeden z nich to tzw. wolniak, zwykle zapewnia to znakomite widoki na uzyskanie zwycięstwa.
We wszystkich pozycjach, w których liczy się utrzymanie opozycji, białe wygrywają, ponieważ zawsze mogą zdobyć tempo.
Siła bronionego "wolniaka" tkwi w tym, że bierka ta poważnie ogranicza swobodę poczynań króla przeciwnika i równocześnie pozwala własnemu królowi na w miarę swobodne przemieszczanie się po całej szachownicy.
Końcówki z hetmanami i pionkami u obu przeciwników należą do najbardziej złożonych w grze szachowej.
W walce hetmana z lekkimi figurami wynik zależy zazwyczaj od rozmieszczenia poszczególnych figur. Cztery lekkie figury zwykle wygrywają z hetmanem, trzy wystarczają tylko do remisu, a dwie lekkie figury są słabsze od hetmana.
Jednak nawet w pozycjach o takim układzie sił (goniec i skoczek kontra hetman) są pewne wyjątkowe sytuacje, w których hetman nie zapewnia silniejszej stronie szans na zwycięstwo.
Bez wątpienia spośród wszystkich typów końcówek zdecydowanie najczęściej wynikają w partiach szachowych "wieżówki".
Zazwyczaj wieża wygrywa w walce z pionkiem, ale znamy tu wiele wyjątków, zwłaszcza odnoszących się do takich sytuacji, kiedy król znajduje się daleko od pionka przeciwnika i zadanie powstrzymania tej ostatnie bierki spada na samotną wieżę.
Znamy wiele wyjątkowych pozycji, w których przewaga dwóch pionków nie gwarantuje zwycięstwa.
Jednakże warto przyjrzeć się nieco pozycjom, w których wieża i pionek ścierają się z jednym gońcem. Oczywiście w takich położeniach białe (tj. strona silniejsza) zwykle biorą górę, lecz jest pewna liczba wyjątków, kiedy goniec jest w stanie uzyskać remis.
Obok "wieżówek" końcówki z gońcami u obu przeciwników należą do najtrudniejszych w teorii gry końcowej.
W praktyce zwykle widujemy pozycje, w których skoczek znajduje się daleko od pionka. Trudność polega wtedy na obliczeniu, czy pionka uda się zatrzymać.