Wymowność rzeczy

'' Rzeczy wymknęły się spod naszej kontroli (...) Owładnięci niepohamowaną chęcią ich posiadania i używania nie zauważyliśmy , że tak naprawdę to one nas posiadają , a nasza rola sprowadzona została do funkcji wytwarzania jak największej ich ilości w niezliczonych odmianach oraz do ich gromadzenia , obsługi , utrzymywania , konserwowania , użytkowania . ''

Jakimś dziwnym przypadkiem ? (nie wierzę w przypadki) trafiła do mnie książka '' Wymowność rzeczy '' Zdzisława Skroka . Przyznaję że książka mnie zaraz na samym początku zaskoczyła , ponieważ się dowiedziałam że przedmiot i rzecz to nie to samo . Dziwne , do tej pory używałam tych dwóch pojęć zamiennie na określenie rzeczy czy przedmiotu . Następnie po pierwszym zdziwieniu , książka mnie wciągnęła wraz z papuciami , tym bardziej że , jak się okazało , nie traktowała ona li tylko o rzeczach , czy przedmiotach . Ale po kolei , w posłowiu autor peroruje o marności człowieka którym rządzą przedmioty ogólnie , posiłkując się przy tym wypowiedziami różnych '' mądrych ludzi '' , jak na przykład Kołakowski , Nietzsche czy Rilke . Potem opowiada o...śmieciach , a nawet o całych śmieciowych górach , zwanych przez naukowców '' kuchennymi śmietniskami '' . Następnie poczytamy sobie już o poszczególnych przedmiotach i rzeczach , takich jak latryny , kłódki , o te to dopiero miały kilka ciekawych zastosowań , zanim zaczęły służyć tylko do zamykania czegoś , na przykład kobiety siadały na kłódce aby nie zajść w ciążę , ciekawe prawda ? Jest też mowa o lustrze , bo to bardzo ciekawy przedmiot przecież , oraz o światach za nim , co docenił nawet Lewis Carroll , posyłając tam swoją słynną Alicję . Potem robi się bardziej prozaicznie omówiony zostaje : grzebień , garnek , siekiera , żyrandol , gramofon Bambino , no i rower nazwany przez autora '' wehikułem wolności '' . Jest też naprawdę zajmująca historia o delikatnych , zwiewnych damskich koszulkach z Pewexu znalezionych w butwiejącej dawno opuszczonej chacie jakiegoś wieśniaka . Skąd się tam wzięły ? No i w końcu dochodzimy do rozważań o '' nie rzeczach '' . Autor snuje opowieść o młodości i starości , o tym jak jedna drugiej nie zrozumie , chociaż jednej bez drugiej by nie było przecież . O wszechobecnym hałasie , już tak powszechnym iż można mówić o '' kulturze hałasu '' . I wszystko byłoby oki , gdyby autor trzymał się merytorycznych treści swojej książki , a nie robił jakichś osobistych politycznych wycieczek . Co było na tyle częste , że nie dało się nie zauważyć . Aż sprawdziłam , czy inni czytelnicy też zauważyli , czy tylko ja okazałam się taka nadwrażliwa , ulżyło mi , bo inni też zauważyli . Z tego powodu odejmuję mojej ocenie jedną gwiazdkę . Ale książkę polecam , bo jeśli się przymknie oczy na te polityczne wtręty , to książka jest naprawdę ciekawa .

'' Rzeczy wymknęły się spod naszej kontroli (...) Owładnięci niepohamowaną chęcią ich posiadania i używania nie zauważyliśmy , że tak naprawdę to one nas posiadają , a nasza rola sprowadzona została do funkcji wytwarzania jak największej ich ilości w niezliczonych odmianach oraz do ich gromadzenia , obsługi , utrzymywania , konserwowania , użytkowania . ''

Jakimś dziwnym...

Mistrz Słowa, inteligentny, oczytany – otwarty na fakty, bez uprzedzeń, na wskroś ludzki – autor książki to jeden z moich ulubionych pisarzy. Ta książka ma wprawdzie słabsze momenty, zwłaszcza kiedy mówi o pozornie zwyczajnych sprawach, ale kto rzekł że zawsze ma być wybuchowo? Zresztą taki ma cel ta książka, skłonić do baczniejszego przyjrzenia się naszej codziennej egzystencji, zastanowienia nad tym co robimy niemalże automatycznie, rutynowo. I dlaczego to robimy.

Kilka ciekawych, dobrze napisanych esejów-wspomnień poświęconych archeologii, naszemu obecnemu społeczeństwu i perspektywach przed jakimi stoi. Kilka mniej i bardziej osobistych podróży do przeszłości, okraszonych błyskotliwymi obserwacjami, porównaniami, chwilami zadumy, refleksji z nutką nostalgii. Pisanych z ogromnym dystansem wobec skrajności, czy paranoi natury wszelakiej, od serca. Niby nie jest to odkrywanie Ameryki (choć dla niektórych być nim może) ale treść, forma, bogactwo literackie i mnogość faktów – budzą dodatnie emocje. Osobiście zgadzam się z odczuciami autora, świat pędzi, gna na złamanie karku, a ludzie stronią od wnikania do własnego wnętrza, refleksji i realnego rozwoju: w bezlitosnej pogoni liczy się dla nich konsumpcja; nie myślą o przeszłości ani przyszłości – liczy się dla nich tu i teraz, tylko tu i teraz, i własne ego – a to zgubne myślenie.

Świetny autor, czytałem do tej pory „Słowiańską Moc”, „Mądrość Prawieków” i „Podolską Legendę”, w kolejce czeka tom o początkach państwowości polskiej i wikingach. Warto poświęcić czas na lekturę jego książek.

Mistrz Słowa, inteligentny, oczytany – otwarty na fakty, bez uprzedzeń, na wskroś ludzki – autor książki to jeden z moich ulubionych pisarzy. Ta książka ma wprawdzie słabsze momenty, zwłaszcza kiedy mówi o pozornie zwyczajnych sprawach, ale kto rzekł że zawsze ma być wybuchowo? Zresztą taki ma cel ta książka, skłonić do baczniejszego przyjrzenia się naszej codziennej...

Temat ciekawy, czasami interesujące spostrzeżenia, ale całość wydaje się zbyt chaotyczna i okraszona przesadzonym moralizatorskim i do tego trochę naiwnym tonem.

Temat ciekawy, czasami interesujące spostrzeżenia, ale całość wydaje się zbyt chaotyczna i okraszona przesadzonym moralizatorskim i do tego trochę naiwnym tonem.

Druga część książki (która jest niestety dłuższa) jest zdecydowanie słabsza. Dość nierówna lektura. Dowiedziałam się jednak kilku ciekawych rzeczy. Bardzo interesujący rozdział na temat roweru.

Druga część książki (która jest niestety dłuższa) jest zdecydowanie słabsza. Dość nierówna lektura. Dowiedziałam się jednak kilku ciekawych rzeczy. Bardzo interesujący rozdział na temat roweru.