Naucz się uczyć

Rewelacyjna, otwiera umysł i zawiera wiele wartościowych informacji. Zdecydowanie przeczytam ją jeszcze raz!

Rewelacyjna, otwiera umysł i zawiera wiele wartościowych informacji. Zdecydowanie przeczytam ją jeszcze raz!

Książka z ub wieku, liczy sobie co najmniej 40 lat, ale trzeba przyznać, że większość metod jest ponadczasowa i co najważniejsze skuteczna. Szkoda, że w naszych szkołach nie uczą, jak się uczyć. Mam wrażenie, że wiele książek o tym, jak się uczyć bazuje właśnie na książce S. Leitnera

Książka z ub wieku, liczy sobie co najmniej 40 lat, ale trzeba przyznać, że większość metod jest ponadczasowa i co najważniejsze skuteczna. Szkoda, że w naszych szkołach nie uczą, jak się uczyć. Mam wrażenie, że wiele książek o tym, jak się uczyć bazuje właśnie na książce S. Leitnera

Książka pokazuje praktyczne metody nauki.

Książka pokazuje praktyczne metody nauki.

Nie rozumiem, jak ludziom może podobać się ten poradnik, no ale dobrze, gusta są różne i nie wnikajmy w to. Ta książka nie prezentuje żadnej odkrywczej i nowatorskiej metody nauki, wbrew pozorom. Fiszki są znane od dawna i fakt, one same w sobie faktycznie działają, jednak ta kartoteka autodydaktyczna, którą tak zachwalał i idealizował autor jest, no cóż, co najmniej metodą nudną i średnią. Fiszki OK, kartoteka autodydaktyczna do ognia. Poza tym, nie podoba mnie się to, że autor w wielu, uwierzcie, w okropnie dużej ilości fragmentów obraża i wyśmiewa wszystkich, którzy myślą inaczej niż autor lub chociażby są choć trochę mądrzejsi lub nie od Sebastiana Leitnera, nawet w niektórych momentach, co moim zdaniem zajeżdża hipokryzją, nieco naśmiewa się z niektórych, że tak to określę, typów uczniów, a jak najeżdża na nauczycieli to aż szok. Poza tym, pod koniec książki nawet nieco naśmiewa się z Bogu ducha winnego Alfreda Bineta, a przynajmniej ja czytając to tak to odbieram. Również jest to wychwalanie tej kartoteki autodydaktycznej, mimo iż to wcale nie taka fajna metoda nauki, najeżdżanie na inne, lepsze metody uczenia się oraz niektóre fragmenty, nie wiem czemu, nie jestem przekonana czy to było zamierzone przez autora, czy nie, zalatują lekko (chociaż niektóre bardziej niż lekko) jakimś sekciarskim gadaniem, co jak na taki poradnik jest...dziwne. Z takich mniejszy wad, to te dziwne, wszechobecne, niepotrzebne i nie pasujące do tematu porównania i metafory, użyte w wielu zdaniach oraz kilka literówek, ale to chyba po prostu błąd wydawcy, więc w sumie o to pieklić aż tak się nie będę. Ogólnie rzecz mówiąc, nie polecam tego poradnika, gdyż jego czytanie to strata pieniędzy, czasu i nerwów.

Nie rozumiem, jak ludziom może podobać się ten poradnik, no ale dobrze, gusta są różne i nie wnikajmy w to. Ta książka nie prezentuje żadnej odkrywczej i nowatorskiej metody nauki, wbrew pozorom. Fiszki są znane od dawna i fakt, one same w sobie faktycznie działają, jednak ta kartoteka autodydaktyczna, którą tak zachwalał i idealizował autor jest, no cóż, co najmniej metodą...

Pozycja obowiązkowa dla wszystkich uczniów i - a może przede wszystkim - nauczycieli. Dzięki tej nauce nauka staje się przyjemniejsza i, co ważniejsze, skuteczniejsza

Pozycja obowiązkowa dla wszystkich uczniów i - a może przede wszystkim - nauczycieli. Dzięki tej nauce nauka staje się przyjemniejsza i, co ważniejsze, skuteczniejsza

Kilka starych nowych podejść do nauki. Ogólnie jeśli kogoś dopada zniechęcenie do nauki albo szuka nowych sposobów na opanowanie trudnego materiału to warto przeczytać.

Kilka starych nowych podejść do nauki. Ogólnie jeśli kogoś dopada zniechęcenie do nauki albo szuka nowych sposobów na opanowanie trudnego materiału to warto przeczytać.

Jak można przeczytać na okładce autor książki jest propagatorem racjonalnych metod uczenia się. Z pewnością nie chodzi w nich o szybkość. Ich wyznacznikiem jest raczej skuteczność, efektywność przywoływania informacji w chwili, kiedy są one potrzebne.

Jedną z takich metod jest kartoteka autodydaktyczna. Jej podstawę stanowi nauka z kartek - fiszek. W książce przedstawione są zasady tworzenia kartoteki i poszczególnych kart. Publikacja ta jest szczególnie wartościowa, gdyż obudowana jest teorią. Praktycznie wspomniana kartoteka stanowi uzupełnienie teorii. Jej pojawienie się naturalnie wypływa z prezentowanych przez autora treści i wprowadzanych przez niego przykładów.

Książka jest z pewnością warta przeczytania. Mi osobiśCie czytało się ją dość ciężko. Jej treść ciągnęła się i ciągnęła. Niektóre wprowadzane przykłady rzeczywiście były dość rozbudowane. Niekiedy odnosiłem wrażenie, że prezentowane treści można byłoby przedstawić w bardziej zwięzły sposób.

Ogólnie z książki skorzysta każdy, kto ją przeczyta. Nauczyciel zdobędzie wiedzę na temat nowej metody, którą będzie mógł zastosować podczas zajęć. Uczeń, student stworzy narzędzie, które pozwoli mu na trwalsze zapamiętywanie treści, której się uczył.

Jak można przeczytać na okładce autor książki jest propagatorem racjonalnych metod uczenia się. Z pewnością nie chodzi w nich o szybkość. Ich wyznacznikiem jest raczej skuteczność, efektywność przywoływania informacji w chwili, kiedy są one potrzebne.

Jedną z takich metod jest kartoteka autodydaktyczna. Jej podstawę stanowi nauka z kartek - fiszek. W książce przedstawione...

Nawet niezła, pokazuje jak podejść technicznie do zagadnienia nauki, tak aby była efektywna.

Nawet niezła, pokazuje jak podejść technicznie do zagadnienia nauki, tak aby była efektywna.

Troszkę zmęczyłam się tą książką. Zbyt wiele z niej nie wyniosłam i przeczytałam ją wybiórczo. Autor pokazuje pokazuje naukę metodą fiszek, którą dobrze znam :)

Troszkę zmęczyłam się tą książką. Zbyt wiele z niej nie wyniosłam i przeczytałam ją wybiórczo. Autor pokazuje pokazuje naukę metodą fiszek, którą dobrze znam :)

O wszystkim i o niczym...

O wszystkim i o niczym...