Czarnoksiężnik z Archipelagu

"W kraju takim jak Gont czy Enlady, gdzie gęsto od czarowników, można nieraz widzieć chmurę deszczową błądzącą wolno z miejsca na miejsce w różnych kierunkach, przetaczaną przez jedno zaklęcie ku następnemu, aż wreszcie zostanie wypchnięta na morze, gdzie może się spokojnie wypadać."

"Czarnoksiężnik z Archipelagu" był balsamem dla mojej duszy, wystarczyło po prostu popłynąć z prądem książki. Ursula Le Guin pisze piękną prozą, dzięki której lektura jest jak wejście do mitycznego snu pełnego pięknych widoków, dźwięków i zapachów. Czerpie z taoizmu, którym była zafascynowana. Powieść była pierwszą wydaną w Polsce powieścią fantasy, z tego względu, że została doceniona przez Stanisława Lema, który prowadził wtedy serię "Stanisław Lem poleca".

To nie jest typowa fantasy. Przede wszystkim nie skupia się w takim stopniu na budowaniu świata, ale bardziej na postaciach - to alegoryczna opowieść o ich dojrzewaniu, o walce z lękiem. Jest powolna, brakuje w niej epickich bitew, wojen, ale jest w niej spokojna mądrość. Wydaje się, że każda strona ma coś do powiedzenia, a wszystkie szczegóły łączą się w pewnej harmonii. Czarodzieje nie tylko coś wiedzą, oni rozumieją. Szanuje się ich za mądrość, a nie za potęgę. Nie używają swojej mocy tylko dlatego, że ją mają.

Szczególnie ciekawy był wątek Cienia. Walka z nim miała aspekt intymny i epicki. To była historia o walce ze złem w swoim sercu, o ratowaniu siebie. Dla mnie natomiast - kolejny dowód, że dyskryminacja fantastyki jest czymś zupełnie nieuzasadnionym. Właściwie ta dyskryminacja występuje tylko w Polsce. Na Zachodzie w latach 60 podczas debaty akademickiej czasem mówiło się równocześnie o Hemingwayu, Camusie, ale też o Tolkienie, czy Lemie.

"W kraju takim jak Gont czy Enlady, gdzie gęsto od czarowników, można nieraz widzieć chmurę deszczową błądzącą wolno z miejsca na miejsce w różnych kierunkach, przetaczaną przez jedno zaklęcie ku następnemu, aż wreszcie zostanie wypchnięta na morze, gdzie może się spokojnie wypadać."

"Czarnoksiężnik z Archipelagu" był balsamem dla mojej duszy, wystarczyło po prostu...

Wspaniała opowieść o wzmaganiu się z lękiem. Przeczytałem po poleceniu Wojciecha Eichelbergera.

Wspaniała opowieść o wzmaganiu się z lękiem. Przeczytałem po poleceniu Wojciecha Eichelbergera.

Piękny język i system magiczny oparty na "prawdziwych imionach".

Piękny język i system magiczny oparty na "prawdziwych imionach".

Linearna, jednowątkowa, cały czas bardzo blisko tytułowej postaci; konstrukcja w pełni uzasadniona z punktu widzenia drogi bohatera, choć mam nadzieję, że ten zabieg jest tylko wprowadzeniem w świat Ziemiomorza i kolejne części będą trochę bardziej rozbudowane i polifoniczne.

Linearna, jednowątkowa, cały czas bardzo blisko tytułowej postaci; konstrukcja w pełni uzasadniona z punktu widzenia drogi bohatera, choć mam nadzieję, że ten zabieg jest tylko wprowadzeniem w świat Ziemiomorza i kolejne części będą trochę bardziej rozbudowane i polifoniczne.

Jest to poważna fantastyka w bardzo przyjemnym wydaniu; są życiowe mądrości i rozbudowany świat magiczny, a czytelnik nie musi się zastanawiać, któremu bohaterowi kibicować. Jedyne czego mi brakuje, to mniej zdystansowana narracja.

Jest to poważna fantastyka w bardzo przyjemnym wydaniu; są życiowe mądrości i rozbudowany świat magiczny, a czytelnik nie musi się zastanawiać, któremu bohaterowi kibicować. Jedyne czego mi brakuje, to mniej zdystansowana narracja.

Alegoryczna opowieść o dorastaniu pod płaszczem fantasy. Niektóre fragmenty można byłoby zakreślać ołówkiem. Mój ulubiony: "Człowiek może poznać cel, do którego zmierza - ale nie potrafi go poznać, jeśli nie odwróci się, jeśli nie powróci do swego początku i nie zawrze tego początku w swoim istnieniu." Duża zaleta powieści: czyta się szybko i przyjemnie. Inspirująca i pobudzająca wyobraźnię powieść.

Alegoryczna opowieść o dorastaniu pod płaszczem fantasy. Niektóre fragmenty można byłoby zakreślać ołówkiem. Mój ulubiony: "Człowiek może poznać cel, do którego zmierza - ale nie potrafi go poznać, jeśli nie odwróci się, jeśli nie powróci do swego początku i nie zawrze tego początku w swoim istnieniu." Duża zaleta powieści: czyta się szybko i przyjemnie. Inspirująca i...

Arcydzieło. Wciąż jest to jedna z najciekawszych wizji 'magii' w fantastyce. Absolutny must have dla fanów fantastyki.

Arcydzieło. Wciąż jest to jedna z najciekawszych wizji 'magii' w fantastyce. Absolutny must have dla fanów fantastyki.

Czytana moim 6-latkom na dobranoc. Trochę się bałem, że będzie je nudzić i faktycznie pierwszy rozdział albo dwa wydały im się nieco nudne. Przebąkiwały abyśmy coś innego poszukali. No cóż, napewno ta książka nie jest Harrym Potterem...
Po kilku wieczorach były już jednak w pełni kupione. Historia nauki Geda na Roke, walki ze smokami - to już im odpowiadało, podobnie jak ucieczka / gonitwa za Cieniem.
Książka jest bardzo spokojna, momentami wręcz kojąca. Nie ma w niej wielu zwrotów akcji, a mimo to potrafi trzymać w napięciu i przywiązywać do bohaterów.
Gdybym jednak miał wystawiać ocenę tylko ze swojej perspektywy, to pewnie dałbym 6, maksymalnie 7. Ale ponieważ muszę tę książkę ocenić przede wszystkim z perspektywy 6-letnich dziewczyn, które nie mogły się doczekać końca (i nie domagały się więcej Harrego Pottera),to wystawiam 8.

Czytana moim 6-latkom na dobranoc. Trochę się bałem, że będzie je nudzić i faktycznie pierwszy rozdział albo dwa wydały im się nieco nudne. Przebąkiwały abyśmy coś innego poszukali. No cóż, napewno ta książka nie jest Harrym Potterem...
Po kilku wieczorach były już jednak w pełni kupione. Historia nauki Geda na Roke, walki ze smokami - to już im odpowiadało, podobnie jak...

Książka jest napisana fantastycznym językiem, minimalistycznym, ale dbającym o detale i poetyckim.

Polecam ją każdemu, kto lubi motyw drogi, wartką akcje i koncentrację na jej przebiegu. Nie ma tu wątków pobocznych, akcja jest linearna, ale nie oznacza to, że nie mamy sposobności na zaniżenie się w świecie książki. To wszystko jest w ilości adekwatnej.

Książka jest napisana fantastycznym językiem, minimalistycznym, ale dbającym o detale i poetyckim.

Polecam ją każdemu, kto lubi motyw drogi, wartką akcje i koncentrację na jej przebiegu. Nie ma tu wątków pobocznych, akcja jest linearna, ale nie oznacza to, że nie mamy sposobności na zaniżenie się w świecie książki. To wszystko jest w ilości adekwatnej.

Ciężko polecić tę książkę bez spojlerowania. Powiem tyle: warto przeczytać to dzieło aby dojść do rozwiązania na ostatniej stronie:)

Ciężko polecić tę książkę bez spojlerowania. Powiem tyle: warto przeczytać to dzieło aby dojść do rozwiązania na ostatniej stronie:)