W marcowym numerze najnowsza sztuka Magdy Fertacz "Śmierć Kalibana", której towarzyszą eseje Katarzyny Bojarskiej o ambiwalentnych strategiach postkolonialnych w sztuce zaangażowanej i Katarzyny Fazan o wystawie wiedeńskich akcjonistów w krakowskim MO-CAKu. Historię Saartije Baartman znanej jako Czarna Wenus, która pojawia się na okładce tego numeru, opisuje Mateusz Borowski, odwołując się nie tylko do historycznych świadectw, ale także do filmu Abdellatifa Kechichego i sztuki Susan Lori Parks.


Wiele miejsca w numerze poświęcono także współczesnym pokusom kolonialnym, realizującym się w odniesieniu do cudzych tekstów - wykorzystywanych, przetwarzanych, trawestowanych i używanych do własnych celów. Znakomitym przykładem takiej praktyki jest zarówno drukowany w tym numerze scenariusz Agnieszki Jakimiak "Jak być kochaną", jak i przedstawienie "W pustyni i w puszczy. Z Sienkiewicza i z innych", o którym pisze szerzej Joanna Krakowska. Współczesna wersja "Jak być kochaną" zyskuje jeszcze dodatkową wykładnię w postaci esejów Iwony Kurz, która analizuje jej pierwowzory - opowiadanie Kazimierza Brandysa i film Wojciecha Hasa oraz Karoliny Feldberg biorącej pod lupę strategie i pomysły Agnieszki Jakimiak w odniesieniu do tych pierwowzorów.


O innych sposobach wykorzystywania cudzej twórczości pisze także Małgorzata Radkiewicz w artykule o technikach found footage we współczesnym kinie. Paweł Mościcki natomiast pokazuje jak w umuzealnionym świecie wydarzenia, obrazy i ślady przeszłości przekształcają się w eksponaty oderwane od oryginalnego znaczenia.


Ogląd kultury okiem wszelkiego rodzaju kolonizatorów kontrapunktuje punkt widzenia kolonizowanych, czyli sztuka Koffiego Kwahulé Blues-cat i towarzyszący jej artykuł Piotra Olkusza o dramaturgii Afryki Zachodniej i opresji języka, który nieustannie podważa jej rdzenną tożsamość.


Na koniec kolejny odcinek "Sztuki Aktorskiej XX wieku": Sharon Marie Carnicke pisze o mało w Polsce znanej uczennicy Konstantina Stanisławskiego - Marii Knebel.